Reisverhaal De gouden capuchon | Frank van Rijn

Een eenzame fietser ploegt voort, mijl na mijl - met slechts stof, zand en een droog, adembenemend landschap als metgezel: Centraal Australië, waar alleen bush groeit en waar je uitgedroogd bent voor je het in de gaten hebt. Duizenden kilometers legt Frank van Rijn zo af, gewapend met zoveel mogelijk water om te ontkomen aan de uitputtingsslag als gevolg van de dorst. 'Waar kom je met die fiets vandaan?' 'Van Melbourne.' 'Dat zal wel een moeizame aangelegenheid geweest zijn door de Nullarbor.' 'Ik ben niet door de Nullarbor gekomen, maar via Alice Springs. Vandaar heb ik de directe route genomen, dwars door de Great Victoria Desert. Dat leek me aardiger dan de asfaltweg door de Nullarbor.' Wie zich op de fiets in de binnenlanden van Australië waagt, kan ontberingen verwachten. Wie de route rijdt van Melbourne naar Fremantle, dwars door de woestijn, wordt wellicht voor gek versleten. Niemand ging hem voor op deze avontuurlijke reis, maar Frank van Rijn kan het allemaal navertellen in zi…

In zijn boek Revanche in de Andes schreef Van Rijn dat hij duizend-en-één redenen had om terug te gaan naar Zuid-Amerika, omdat de tijd hem ontbrak alles te zien wat hij wilde. Jaren later keerde hij, gedreven door die 1001 redenen, terug naar dit boeiende continent om goed te maken wat hij toen gemist had. Uiteraard gebruikte hij voor deze nieuwe reis weer zijn favoriete vervoermiddel: de fiets. Hij fietste dwars over de enorme zoutvlakte van Uyuni in Bolivia, doorkruiste de kurkdroge Atacamawoestijn, bezocht enkele ‘maanvalleien’ o.a. in Argentinië, aanschouwde enorm tot de verbeelding sprekende rotsformaties en canyons en klom met zijn fiets en ook te voet herhaaldelijk tot ijzige hoogten in de Andes. Een paar keer passeerde hij zelfs de magische vijfduizendmetergrens waar bergop fietsen zonder zuurstof een hele uitdaging is. Het culminerende punt was de 5559 meter hoge vulkaan Chuquiamanta. De uitzichten die hij bijna dagelijks had over zoutmeren, vulkanen, woestijnen en bijna surr…

In zijn boek Revanche in de Andes schreef Van Rijn dat hij duizend-en-één redenen had om terug te gaan naar Zuid-Amerika, omdat de tijd hem ontbrak alles te zien wat hij wilde. Jaren later keerde hij, gedreven door die 1001 redenen, terug naar dit boeiende continent om goed te maken wat hij toen gemist had. Uiteraard gebruikte hij voor deze nieuwe reis weer zijn favoriete vervoermiddel: de fiets. Hij fietste dwars over de enorme zoutvlakte van Uyuni in Bolivia, doorkruiste de kurkdroge Atacamawoestijn, bezocht enkele ‘maanvalleien’ o.a. in Argentinië, aanschouwde enorm tot de verbeelding sprekende rotsformaties en canyons en klom met zijn fiets en ook te voet herhaaldelijk tot ijzige hoogten in de Andes. Een paar keer passeerde hij zelfs de magische vijfduizendmetergrens waar bergop fietsen zonder zuurstof een hele uitdaging is. Het culminerende punt was de 5559 meter hoge vulkaan Chuquiamanta. De uitzichten die hij bijna dagelijks had over zoutmeren, vulkanen, woestijnen en bijna surr…

Wereldreiziger Frank van Rijn vervolgt zijn fietsavonturen en fietst ditmaal door Madagaskar in Afrika.   Tijdens deze tien-weekse fietstocht door Afrika fiets hij door rijstterrassen, savanneland met baobabs, nationale parken,, en… wouden met lemuren, heel bijzondere apen zoals nergens ter wereld.   Ook maakt Frank een famadihana-ceremonie mee, een groot kleurrijk ‘feest’ waarbij de overledenen van een dorp opgegraven en opnieuw begraven worden en kwam hij op een 450 km lange zandweg langs vele graven van de Mahafaly-stam, die versierd zijn met kunstig gesneden houten alo-alo’s, een soort totempalen.   Natuurlijk ontbreekt een redelijke portie geploeter door mul zand en over bergen niet, maar ook maakt de auteur diverse rondwandelingen door prachtige natuurgebieden, waarbij hij herhaaldelijk reuzenkameleons en andere uit de kluiten gewassen reptielen van tak naar tak ziet kruipen.   DE DIKKE BAOBAB! Een reis door Madagaskar om zelf te maken.

Een eenzame fietser ploegt voort, mijl na mijl - met slechts stof, zand en een droog, adembenemend landschap als metgezel: Centraal Australië, waar alleen bush groeit en waar je uitgedroogd bent voor je het in de gaten hebt. Duizenden kilometers legt Frank van Rijn zo af, gewapend met zoveel mogelijk water om te ontkomen aan de uitputtingsslag als gevolg van de dorst. 'Waar kom je met die fiets vandaan?' 'Van Melbourne.' 'Dat zal wel een moeizame aangelegenheid geweest zijn door de Nullarbor.' 'Ik ben niet door de Nullarbor gekomen, maar via Alice Springs. Vandaar heb ik de directe route genomen, dwars door de Great Victoria Desert. Dat leek me aardiger dan de asfaltweg door de Nullarbor.' Wie zich op de fiets in de binnenlanden van Australië waagt, kan ontberingen verwachten. Wie de route rijdt van Melbourne naar Fremantle, dwars door de woestijn, wordt wellicht voor gek versleten. Niemand ging hem voor op deze avontuurlijke reis, maar Frank van Rijn kan het allemaal navertellen in zi…