Reisverhaal Cowboys, kitsch en cadillacs | frank van der heul

In 1987 treedt de auteur in de voetsporen van Horatio Nelson Jackson, die in 1903 in 63 dagen tijd de afstand van San Francisco naar New York City per automobiel overbrugt. De auteur legt samen met zijn vrouw en haar collega eenzelfde transcontinentale rit af. De bijna 13.000 km lange tocht brengt hen gedurende ruim zes weken langs tal van automonumentale bezienswaardigheden, maar ook langs vele, typisch Amerikaanse pleisterplaatsen: het restaurant van kolonel Sanders, waar de eerste Kentucky Fried Chicken werd verkocht, het landhuis, de auto's en het straalvliegtuig van Elvis Presley, een Voodoo-museum in New Orleans, glitter en goud in gokstad Reno in Nevada, het omvangrijke Greenfield Village and Henry Ford Museum in Dearborn onder de rook van Detroit. Hij komt oog in oog te staan met de V16 Cadillac van zangerfilmster Al Jolson, en met vijftienhonderd oldtimers die op een sloperij in Arizona in vrede roesten. Cajun maaltijden, adembenemende landschappen, Indiaanse nederzettingen,

Wat doe je als je vijftig wordt? Avonturier en schrijfster Marica van der Meer besluit vanaf haar buitenshuis gevierde verjaardagsfeest de verkeerde kant om naar huis te fietsen. De wereld is rond en als je maar lang genoeg de verkeerde kant op fietst, kom je ook weer thuis. Vanuit een wereld van overvloed gaat ze volledig terug naar de basis, door alles wat ze nodig heeft in vijf tassen aan haar fiets te hangen. In de haven van Antwerpen neemt ze een cargoschip naar Zuid-Amerika. Met zeventien dagen vertraging belandt het schip uiteindelijk in Montevideo in Uruguay. Op de fietst gaat ze richting de Boliviaanse hoogvlakte in het Andesgebergte, waar Chepe op haar pad komt, een fietser uit El Salvador. Ze fietsen een aantal weken samen op en dit zorgt voor hilarische cultuurverschillen. Volgens Chepe reizen sommige fietsers met een creditcard en andere met dromen. In Guyana zit het regenseizoen haar in de weg en de enige hoofdweg door het land is een ware blubberbende. Ze loopt tot haar…

Nederlander gaat wonen in een dorp in de woestijn en begint een primitief restaurant. Als de naam van dat eethuis in de Lonely Planet verschijnt, gaat het de ondergang tegemoet. Beeldend beschreven met een groot respect voor de oorspronkelijke bewoners. 'De zaal loopt snel vol. Iedereen is er zo te zien, de acteurs, de crew, de pers. Ik breng de hoofdrolspeelster naar haar stoel op de eerste rij en kijk mijn aantekeningen nog snel even door. Als ik even later de film voor de tiende keer zie overvalt me een enorm gevoel van leegte. Ik begrijp het niet. Hier heb ik een jaar aan gewerkt.'   Als filmproducent Ton van der Lee zijn overvolle leven bekijkt, constateert hij een groot gevoel van leegte. De filmwereld, netwerken, vrienden en vriendinnen: het lijkt wel of hij alle sociale rituelen al een keer heeft meegemaakt. Hij besluit zijn productiebedrijf te verkopen en Nederland te verlaten. Zijn vrienden en collega's reageren geschokt: iedereen droomt ervan weg te gaan en alles achter te …

Een eenzame fietser ploegt voort, mijl na mijl - met slechts stof, zand en een droog, adembenemend landschap als metgezel: Centraal Australië, waar alleen bush groeit en waar je uitgedroogd bent voor je het in de gaten hebt. Duizenden kilometers legt Frank van Rijn zo af, gewapend met zoveel mogelijk water om te ontkomen aan de uitputtingsslag als gevolg van de dorst. 'Waar kom je met die fiets vandaan?' 'Van Melbourne.' 'Dat zal wel een moeizame aangelegenheid geweest zijn door de Nullarbor.' 'Ik ben niet door de Nullarbor gekomen, maar via Alice Springs. Vandaar heb ik de directe route genomen, dwars door de Great Victoria Desert. Dat leek me aardiger dan de asfaltweg door de Nullarbor.' Wie zich op de fiets in de binnenlanden van Australië waagt, kan ontberingen verwachten. Wie de route rijdt van Melbourne naar Fremantle, dwars door de woestijn, wordt wellicht voor gek versleten. Niemand ging hem voor op deze avontuurlijke reis, maar Frank van Rijn kan het allemaal navertellen in z…

Herziene en bijgewerkte editie 2019 Soms is het verzinnen van een pakkende titel voor een reisboek moeilijker dan het maken van de reis zelf. Dat ervoer Frank van Rijn tijdens zijn fietstocht dwars door Afrika, van Dar es Salaam naar Dakar. Op die tocht vertrouwde hij zijn ervaringen kersvers toe aan een paar schoolschriftjes die hij in een winkeltje had gekocht: een pijnlijke klim naar de top van de Kilimanjaro, aanvallen van agressieve tseetseevliegen in Tanzania, kleurrijke ontmoetingen in het uiterst instabiele Zaïre, een malaria-aanval in Kameroen, officiële bezoeken aan gouverneurs en emirs in Nigeria, een wandeling door de dorpen van de Dogon aan de Falaise de Bandiagara... Aldus ontstond, al fietsend, dit boek. Na ruim 10.000 km geploeter over Afrika's zandwegen en keienpaden had Van Rijn in Mali al een fors manuscript bijelkaar gepend, maar nog steeds was hem geen titel te binnen geschoten waar hij tevreden over was. En toen kwam daar op een avond zomaar een nijlpaard langs z…