Reisverhaal Als mijn knieën het maar houden | Dick Van der Klaauw

Voor hen die de weg gegaan zijn een feest der herkenning, voor hen die van plan zijn hem te gaan een kijkje op wat hen mogelijk te wachten staat. Dick van der Klaauw wandelt al meer dan 10 jaar op de Camino. Geïnspireerd door wat hij zag, meemaakte en de invloed die dit op zijn persoonlijk leven heeft, schreef hij Als mijn knieën het maar houden. Het beschrijft hoe hij door de veelheid aan bijzondere ontmoetingen, los van dagelijkse beslommeringen, maar niet zonder tegenslag, zichzelf dagelijks in de spiegel zag. Loslaten, loslaten, daar gaat het over. Hoe de gespannenheid van een control-freak overgaat in de ontspanning van de pelgrim. Dat je je moet durven openstellen naar derden, zoals zij zich ook naar jou blootgeven. Elke Camino is verschillend, dat geldt voor de zwaarte van de route, de aard van het landschap, de culturen waar je te gast bent, maar niet in de laatste plaats ook voor de mensen die je ontmoet. Op luchtige wijze wordt de lezer meegenomen op deze tochten. Daarnaast

In Emo's reis volgt prof.dr. Dick E.H. de Boer de tocht die de Fries-Groningse abt Emo tussen november 1211 en juli 1212 naar Rome maakte. Op basis van de Kroniek van het klooster Bloemhof en met gebruik van talrijke historische documenten schetst hij van dag tot dag een beeld van het landschap en de samenleving in het Europa van het begin van de dertiende eeuw, gezien door de ogen van Emo én door die van een moderne reiziger. Meer dan 800 afbeeldingen en teksten, van troubadoursliederen tot kronieken, openen vensters op de fascinerende wereld van 800 jaar geleden. Aan de hand van schematische kaarten loopt Emo's route als een rode draad door het boek.

Wat doe je als je vijftig wordt? Avonturier en schrijfster Marica van der Meer besluit vanaf haar buitenshuis gevierde verjaardagsfeest de verkeerde kant om naar huis te fietsen. De wereld is rond en als je maar lang genoeg de verkeerde kant op fietst, kom je ook weer thuis. Vanuit een wereld van overvloed gaat ze volledig terug naar de basis, door alles wat ze nodig heeft in vijf tassen aan haar fiets te hangen. In de haven van Antwerpen neemt ze een cargoschip naar Zuid-Amerika. Met zeventien dagen vertraging belandt het schip uiteindelijk in Montevideo in Uruguay. Op de fietst gaat ze richting de Boliviaanse hoogvlakte in het Andesgebergte, waar Chepe op haar pad komt, een fietser uit El Salvador. Ze fietsen een aantal weken samen op en dit zorgt voor hilarische cultuurverschillen. Volgens Chepe reizen sommige fietsers met een creditcard en andere met dromen. In Guyana zit het regenseizoen haar in de weg en de enige hoofdweg door het land is een ware blubberbende. Ze loopt tot haar…

Nederlander gaat wonen in een dorp in de woestijn en begint een primitief restaurant. Als de naam van dat eethuis in de Lonely Planet verschijnt, gaat het de ondergang tegemoet. Beeldend beschreven met een groot respect voor de oorspronkelijke bewoners. 'De zaal loopt snel vol. Iedereen is er zo te zien, de acteurs, de crew, de pers. Ik breng de hoofdrolspeelster naar haar stoel op de eerste rij en kijk mijn aantekeningen nog snel even door. Als ik even later de film voor de tiende keer zie overvalt me een enorm gevoel van leegte. Ik begrijp het niet. Hier heb ik een jaar aan gewerkt.'   Als filmproducent Ton van der Lee zijn overvolle leven bekijkt, constateert hij een groot gevoel van leegte. De filmwereld, netwerken, vrienden en vriendinnen: het lijkt wel of hij alle sociale rituelen al een keer heeft meegemaakt. Hij besluit zijn productiebedrijf te verkopen en Nederland te verlaten. Zijn vrienden en collega's reageren geschokt: iedereen droomt ervan weg te gaan en alles achter te …