Rampjaar 1672

In Rampjaar 1672 beschrijft Luc Panhuysen op indringende wijze de grootste crisis van de Gouden Eeuw, een jaar van zeventien maanden waarin Nederland 'redeloos, radeloos, reddeloos' heette. Het jaar 1672 staat in de Nederlandse geschiedenis dan ook gegrift als het Rampjaar. In dat jaar werd de Republiek overrompeld door een gecombineerde aanval van de Franse koning, de Engelse koning en de bisschoppen van Munster en Keulen. Sinds de Romeinen had Europa geen groter leger aanschouwd; het laatste uur voor de Republiek leek aangebroken. Hoe kwam het dat het land toch overleefde? Aan de hand van de belevenissen van het gezin Van Reede - een vader, een moeder en hun zoon - laat Panhuysen zien hoe de dagelijkse overlevingsstrijd eruitzag, maar ook hoe de Republiek zichzelf opnieuw uitvond. De correspondentie van deze drie gezinsleden behoort tot de mooiste die uit de zeventiende eeuw is overgeleverd.

DE OORLOG IN OEKRAÏNE - EUROPA IN DE MAALSTROOM In het boek 'Redeloos Radeloos Reddeloos' onderzoekt Justus de Visser de diepere motieven achter het agressieve gedrag van Rusland en analyseert hij hoe verschillende landen, niet alleen in Europa, omgaan met deze dreiging. Met verwijzing naar historische gebeurtenissen, zoals het Rampjaar 1672, waarin Nederland werd geconfronteerd met een invasie van Lodewijk XIV, wordt een vergelijking getrokken met de huidige situatie waarin Oekraïne een wanhopige oorlog voert en heel vrij Europa wordt bedreigd door Russische agressie. De auteur onderzoekt ook de reactie van landen buiten Europa, zoals de Verenigde Staten, China, India, Zuid-Afrika, Brazilië, Israël, Iran en Saoedi-Arabië. Aan het Midden-Oosten is zelfs een apart hoofdstuk gewijd. Het boek bevat persoonlijke schetsen van belangrijke spelers in het internationaal-politieke toneel. Naast het bespreken van de Europese Unie, defensie en de toekomst van democratie in Europa, biedt dit boek

Arnout van Cruyingen beschrijft in '1672' hoe Nederlandse kooplieden grote rijkdom vergaarden door internationale handel, onder meer via de VOC. De zeventiende eeuw is daardoor lang gezien als een Gouden Eeuw. In 1672 leek er voorgoed een einde te worden gemaakt aan de macht en welvaart van de Republiek der Verenigde Nederlanden. Dat jaar vielen vier vijanden, waaronder Engeland en Frankrijk, het land binnen en woekerde de interne strijd tussen de staatsgezinden en prinsgezinden voort. Volgens een populair gezegde was 'het volk redeloos, de regering radeloos en het land reddeloos'. 350 jaar later schetst Arnout van Cruyningen een levendig beeld van de belangrijkste gebeurtenissen en personen in het rampjaar 1672.

Midden in de Gouden Eeuw dreigde oorlog ons land te vernietigen. In 1672 braken maanden aan, waarin 'het volk redeloos, de regering radeloos en het land reddeloos' was. Kennis is macht, ook voor de vijand. Die wordt geleverd door spionnen. Daarover gaat dit boek: wat kwamen Engelse verspieders over ons land te weten? Wie waren ze? Tot nu werden hun brieven en rapportages in de Engelse National Archives nog niet benut door historici. Informatie kwam met de postboot uit Den Briel en Hellevoetsluis naar Harwich, soms dwars door de vloten van de oorlogvoerenden. Spionagenetwerken werden opgetuigd door Silas Taylor, havenmeester van Harwich. De inlichtingen gingen naar vooraanstaande politici in Londen. Zijn spionagewerk wordt in dit boek aan de vergetelheid ontrukt.

Klem tussen Johan de Witt en Willem III. Zo kan men de positie van de Goudse regent en diplomaat Hiëronymus van Beverningk in 1672 het beste kenschetsen. Aanvankelijk steunt hij het bewind van raadspensionaris De Witt, maar geleidelijk verandert hij van gedachten en ziet hij voor prins Willem III wel een toekomst weggelegd in de Republiek. Toen de Republiek in het Rampjaar 1672 werd aangevallen door de Engelsen, Fransen en de bisschoppen van Munster en Keulen, streed Beverningk aan de zijde van Willem III. Na de moord op de gebroeders De Witt door Oranjegezinden vreesde hij voor zijn leven. Maar Willem III, inmiddels stadhouder, zorgde ervoor dat zijn politieke vrienden geen wraak namen. Zo kon Van Beverningk zijn diplomatieke carrière weer oppakken. 'Van Beverningk: een van de machtigste mannen van de Gouden Eeuw over wie u waarschijnlijk bijna niets weet. Volkomen terecht dat Wout Troost zijn optreden tijdens het Rampjaar onder de aandacht brengt.' - Sander Enderink, historicus,

Acht jaar na publicatie van de Atlas Westelijke Tuinsteden Amsterdam opnieuw een prikkelende analyse van de ontwikkelingen in een van de grootste stadsuitbreidingen van Nederland in de twintigste eeuw. Wat is er veranderd in de afgelopen jaren? Wat is het effect van de stedelijke vernieuwingsoperatie, die begin eenentwintigste eeuw inzette op sloop-nieuwbouw, maar daarna stagneerde door de crisis? Wat zijn de gevolgen van de autonome sociale, culturele en economische dynamiek in de wijk? Heeft de acht jaar geleden gesignaleerde diversiteit in bevolking, voorzieningen en gebruik van de publieke ruimte zich doorgezet? En wat heeft de toenemende waardering van het erfgoed uit de jaren vijftig en zestig bijgedragen aan de vernieuwing van Amsterdam Nieuw-West? De auteurs zien de positieve effecten van zowel de vernieuwingsoperatie als de eigen dynamiek in het stadsdeel. Zij laten zien hoe er meer verschillende bevolkingsgroepen komen en hoe zich een nieuwe middenklasse ontwikkelt. Parkstad,

De Gouden Eeuw in Nederland was een tijdperk waarin kunst een belangrijke rol speelde. Het wandbord Bloemen van de Gouden Eeuw, ontworpen door Abraham Mignon, is een representatie van deze periode. Mignon was een Nederlandse kunstschilder die gespecialiseerd was in het vastleggen van bloem- en fruitstillevens.Het wandbord Bloemen van de Gouden Eeuw, gemaakt door Heinen Delft Blauw, heeft een diameter van 20,5 cm en is 2,5 cm diep. Het is vervaardigd uit keramiek en heeft een kleurrijke transfer.

De glorie kent vele schaduwzijden Alle oorlogen in de zestiende en zeventiende eeuw leidden tot economische neergang, behalve de Tachtigjarige Oorlog. Deze leidde juist tot een periode van enorme bloei - zonder Tachtigjarige Oorlog geen Gouden Eeuw. Die grote rijkdom bereikte echter niet iedereen. In de wingewesten overzee werden mensen op grote schaal uitgebuit, en ook binnen de Republiek zelf groeide de ongelijkheid. Katholieken, plattelanders, vissers, de lagere en de middenklasse in de steden: allemaal gingen ze er tijdens de Gouden Eeuw op achteruit. Met het leger en de vloot was de overheid de grootste werk- gever en de grootste consument. Door een efficiënte troepenmacht, een breed gedragen staatskrediet en een vergaande commercialisatie in de logistiek van oorlogvoering werd de Gouden Eeuw vooral een Hollandse Gouden Eeuw. Nog steeds profiteert de Nederlandse economie van de vermogens die toen zijn vergaard. Niet eerder is verklaard waarom vooral de Hollandse economie van de

Denemarken, eerste helft van de negentiende eeuw. Een land dat in grote crises verkeert. Een enorme brand in 1794, die het paleis Christiansborg volledig in de as legt, lijkt een periode van rampspoed al te voorspellen: verloren oorlogen, een monetaire crisis, het afbrokkelen van de absolute monarchie. Ondanks - of is het: dankzij - deze problematiek bloeien kunst, cultuur en wetenschap in deze periode als nooit tevoren. Uit de as van een land in crisis herrijst de Deense Gouden Eeuw. In dit boek wordt het begrip Deense Gouden Eeuw aan de hand van kunstwerken uit de Collectie Nivaagaard thematisch onderzocht. Met kunstenaars Christoffer Wilhelm Eckersberg, 'de vader van de Deense schilderkunst', en diens studenten Christen Købke, Martinus Rørbye, Constantin Hansen en Jørgen Roed toont deze collectie een dwarsdoorsnede van Deense bloeiperiode in de beeldende kunst. Ook een jongere generatie schilders als Johan Thomas Lundbye en Peter Christian Skovgaard is vertegenwoordigd.

Aan de vooravond van de twaalfde eeuw werd in de bossen ten zuiden van Dijon een nieuw klooster gesticht. Een groepje monniken probeerde hier de Regel van Benedictus zo strikt mogelijk in praktijk te brengen. De plek waar ze zich hadden gevestigd heette 'Cistercium', en de monniken werden daarom 'cisterciënzers' genoemd. Na een moeizaam begin bleek hun initiatief ongekend succesvol. De monniken stichtten honderden nieuwe kloosters in alle windstreken van Europa. Ook in Nederland bouwden de cisterciënzers hun kloosters, beginnend in Friesland. Vanwege hun grijze kleding werden de cisterciënzers er 'schiere' monniken genoemd (schier = grijs). Aan het eind van de middeleeuwen was Nederland 34 cisterciënzer mannen- en vrouwenkloosters rijk. Deze kloosters hebben vaak honderden jaren bestaan. Dit rijk geïllustreerde boek vertelt de uitgebreide geschiedenis van de cisterciënzers die 850 jaar lang onafgebroken in Nederland aanwezig geweest zijn en geeft een overzicht van alle