Over het zwijgen

Marie Verhulp, een gelauwerd dichteres, stopte twintig jaar geleden plotseling met schrijven. Nu doceert ze filosofie en bezoekt ze conferenties, musea, concerten, cafés. Ze maakt notities, leest, observeert, en raakt van tijd tot tijd in gesprek: met een jongere dichter die twijfelt aan de richting van zijn werk; met een studente die over moederschap schrijft; met haar broer, die terugdenkt aan hun jeugd en aan het boek dat hem redde. Over het zwijgen is een roman in impressies en gedachtegangen, van 'misschien wel de spannendste auteur van zijn generatie' (De Volkskrant), over spoken, kunst, familie, inleving en afstand, over het stiksel dat een leven bijeenhoudt. Op de achtergrond ontstaat, als in slow motion, het portret van een vrouw die onze verhalen - over anderen en onszelf - is gaan wantrouwen, en zich afvraagt of een mens ook zonder kan.

Het is intussen al meer dan tien jaar geleden dat ik T met een koffer vol geld verliet. De jonge vrouw die met hem mee was gegaan, ken ik niet meer, maar heb ik mezelf eigenlijk ooit gekend, liet ik me niet gewoon meevoeren door een onbegrijpelijke geldstroom? Wat me ervan weerhouden heeft ons verhaal op te schrijven, is in ieder geval niet mijn vermoeden dat T een duivel is, maar misschien eerder deze vraag: als T een duivel is, wat ben ik dan? Olivia ontmoet in Kopenhagen een Britse zakenman die haar na één afspraak uitnodigt om bij hem langs te komen in Londen. Ze besluit te gaan, ook al moet ze twee weken in quarantaine in het appartement van deze man die ze amper kent. Het zouden wel eens de ideale omstandigheden kunnen zijn om eindelijk die roman te schrijven over T, de man met wie ze in haar tijd als jonge sekswerker een duivels pact sloot. Het duivelsboek is een bloedstollende, poëtische roman over het geweld van seks en geld. Asta Olivia Nordenhof (1988) is een van de meest

Een ware familiegeschiedenis Het is 1989. Een oude moeder heeft een hersenbloeding gehad en hult zich sindsdien in een mysterieus stilzwijgen. Haar twaalf volwassen kinderen besluiten om beurten voor haar te zorgen. 'Het zal niet lang duren', zeggen ze tegen elkaar. Maar tegen alle verwachtingen in blijft hun moeder leven. Acht jaar lang zit ze stil voor het raam. Steeds brozer en langzaam vergroeiend met haar stoel. Judith Koelemeijer raakte geïntrigeerd door het beeld van de zwijgende moeder - haar oma - en ging op zoek naar de geschiedenis van haar familie. Ze vroeg zich af wat de twaalf kinderen dachten over hun moeder, nu ze avond aan avond tegenover haar zaten. Wat wisten ze van haar? Wat wisten ze eigenlijk van elkaar? Hoe keken ze terug op hun gezamenlijke jeugd in de jaren vijftig en zestig? Hun verhalen zijn onthullend. Want hoe dicht ze vroeger ook op elkaar leefden, de broers en zussen blijken elkaar nauwelijks te kennen. Iedereen hield zijn zorgen voor zichzelf en zweeg.

Hoe is het om op te groeien tussen honderden psychiatrische patiënten en lichamelijk gehandicapten omdat je vader de directeur is van een psychiatrische kliniek en je ouderlijk huis op hetzelfde terrein staat? Een komisch en tegelijkertijd treurig verhaal over een jongen die het best in slaap valt bij de kreten van patiënten, die een bloedbroederschap met de hond sluit en die het dubbelleven van zijn vader ontdekt - een fascinerende man die uitblinkt in theorie, maar verzaakt in de praktijk, die vol levensvreugde is en toch zijn einde te snel dichtbij ziet komen. Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest is een tragikomische coming of age en een familieroman over opgroeien in een abnormale omgeving. Een persoonlijk verhaal vol scherpe observaties over verlies en dood. 'Een meeslepende, ontroerende en wijze roman.' - Zeit Online 'Hard gelachen, brok in de keel, bittere tranen. Dat heeft een boek al heel lang niet meer bij mij voor elkaar gekregen.' - Buchreport 'Een

In 1945, vlak na de Tweede Wereldoorlog, schreef George Orwell wat een van zijn meest fameuze essays zou worden: 'Notes on Nationalism'. Al in de eerste alinea's trekt hij het begrip nationalisme breder dan gebruikelijk: voor Orwell gaat het om een nietsontziend geloof in een zaak of identiteit, waarbij alle middelen zijn toegestaan. Feiten en gezond verstand doen er niet langer toe. Partijdigheid bepaalt alles. In zijn lange inleidende essay beschrijft gelauwerd essayist Bas Heijne hoe Orwells tekst ontstond, maar vooral laat hij zien hoe actueel die nog is voor onze tijd, waarin het nationalisme zoals Orwell dat beschreef overal bloeit, emoties belangrijker zijn geworden dan feiten en de democratie in crisis verkeert. 'Een verbluffend en ongemakkelijk essay - vooral als je bedenkt dat het eigenlijk over jezelf gaat.' Rutger Bregman 'In zijn scherpzinnige inleiding laat Heijne zien hoe angstaanjagend actueel Orwells werk nog is.' Saskia Noort 'Een niet te negeren oproep om de strijd

In Zen & de kunst van het motoronderhoud verhaalt Robert M. Pirsig over de motorfietstocht die de hoofdfiguur en zijn elf jaar oude zoon Chris een zomermaand lang van Minnesota naar Californië maken. Het is het spannende en wanhopige relaas van een vader en een zoon die bevangen worden door een steeds ingrijpender krankzinnigheid. Zen & de kunst van het motoronderhoud is een van de belangrijkste en invloedrijkste boeken van de afgelopen halve eeuw. Het is een persoonlijke en filosofische zoektocht naar de fundamentele vragen van het bestaan, en een lucide bespiegeling over hoe wij beter zouden kunnen leven. Robert Maynard Pirsig (1928-2017) was een Amerikaanse schrijver en filosoof, wiens Zen & de kunst van het motoronderhoud een baken werd voor miljoenen lezers wereldwijd. 'Het is in feite een filosofische verhandeling opgelost in een roman, en die roman is waarschijnlijk de aanleiding dat het boek steeds meer wordt verkocht. Dat succes is verdiend: alleen al om die roman is het een

In de nieuwe roman van Nelleke Zandwijk neemt de hoofdpersoon behalve zichzelf haar hele familie onder de loep. Een tweelingzus die aan iedereen vraagt of ze niet doodgaat en welke bril ze moet kiezen, omdat alles in haar leven even belangrijk is, een Vlaamse zwager die in het soldatenuniform uit de Tweede Wereldoorlog rondloopt, een neefje voor wie de beproeving al direct bij zijn drukbezochte geboorte begint, een moeder die met haar klusjesman naar een boerderij in de bossen van Twente vertrekt, en een vader die door zijn afwezigheid een steeds grotere plaats inneemt. Verjaardagen die steeds desastreuzer verlopen, in alcohol gedrenkte kerstvieringen en chaotische verhuizingen - kortom, een familie zonder talent voor stil geluk, maar met des te meer daadkracht.

* Winnaar Libris Literatuur Prijs én Boekenbon Literatuurprijs * Eliza May Drayden, het hoofdpersonage van 'Het lied van ooievaar en dromedaris', is al dood als de roman in het jaar 1847 in het Yorkshire dorpje Bridge Fowling begint. Ieder volgend hoofdstuk schuift ten opzichte van het voorgaande een stukje op in de tijd, totdat het verhaal in het elfde hoofdstuk in onze huidige tijd is aangeland. De roman vertelt dan ook niet over Eliza May Draydens leven, maar over haar roerige leven na de dood. De lezer leert Eliza May kennen via de levens van anderen, en via biografieën en verhandelingen over haar, want zij was de schrijfster van een uitzonderlijke roman, die tijdens haar leven werd verguisd, maar die in de loop van 170 jaar door steeds meer lezers als een meesterwerk wordt gezien. Over haar leven is bitter weinig bekend, de omstandigheden waaronder ze stierf zijn een mysterie, en naast haar roman is de enige tekst die ze heeft nagelaten een aantekenboekje met daarin geheimzinnige

GEDACHTEN OVER EEN MOGELIJK EINDE is deel 24 in de reeks EIGENTIJDSE POËZIE van uitgeverij Voetnoot. GEDACHTEN OVER EEN MOGELIJK EINDE is HEIDI KORENs debuutbundel. Dichten is voor Heidi een denkvorm: een gedachte is tenslotte gewoon een gevoel dat je onder woorden probeert te brengen, aldus de dichteres. Ze vertrekt bij haar gedichten vanuit een gedachte. Dat je alles kunt verliezen bijvoorbeeld, of dat kwetsbaarheid niets negatiefs hoeft te zijn. En door al dat denken heen probeert ze de essentie te vangen. Bijna alles kun je weglaten, vindt ze. Bijna alles - behalve wat ertoe doet. Voor Heidi zijn de dingen die ertoe doen de dingen die je niet vast kunt pakken, liefde, heimwee, gevoelens. In haar gedichten hoopt ze de lezer het inzicht te geven dat kwetsbaar zijn niet negatief is. 'Kwetsbaar zijn is ook dat je niet alles zeker weet. Ik vind het gezonder datje het níét allemaal weet. Daarom wil ik hardop durven twijfelen, afvragen,' aldus Heidi Koren. OVER DE AUTEUR HEIDI KOREN

'Een betoverende roman over de ervaringen van een asielzoeker met een onbarmhartig regime: polderbureaucratie zo taai als klei. Al Galidi houdt ons een spiegel voor. Een spiegel waar we niet van mogen wegkijken.' ADRIAAN VAN DIS Semmier Kariem vlucht uit Irak. Zeven jaar van honger, verdwalen en angst later landt hij op elf februari om negen uur - of was het om elf uur op negen februari - op Schiphol. In de chaos van die eerste dagen in Nederland kan hij zich het precieze tijdstip niet meer herinneren. Hij vraagt asiel aan. Wat hij niet weet is dat hiermee het langste wachten van zijn leven begint, in het asielzoekerscentrum, een wachtkamer die hij deelt met vijfhonderd anderen. Intussen bestudeert Semmier het land waarvan hij misschien ooit deel mag uitmaken, maar ook al verblijft hij er nu, hij blijft een buitenstaander. Hoe ik talent voor het leven kreeg is een roman over mensen die zijn onderworpen aan wetten en regels. Allemaal wachten ze, vaak jarenlang, tot hun leven opnieuw kan