Over de dood

In 'Over het leven na de dood' van Hans Stolp laat hij gestorvenen aan het woord die hun ervaringen delen van het leven aan de overkant. Steeds vaker geven gestorven geliefden een boodschap door vanuit de geestelijke wereld. Het gordijn dat de geestelijke en aardse wereld eeuwenlang volledig van elkaar scheidde, begint langzaam open te gaan. Hierdoor kunnen steeds meer mensen boodschappen vanuit die wereld vernemen. De gestorvenen spreken over hun blijdschap, de inzichten die zij krijgen in het leven van hun achtergebleven geliefden en hoe zij tot gids mogen worden voor hen die zij hebben achtergelaten. Dit geeft ons een uniek en waardevol inzicht in wat onze dierbaren beleven in de geestelijke wereld. 'Over het leven na de dood' is een troostend en bemoedigend boek. Het laat zien dat liefde nooit sterft, maar ons hier op aarde blijft verbinden met onze geliefden die ons zijn voorgegaan naar de overkant. Het boek biedt een boodschap van hoop en verbondenheid, en laat zien dat de banden

Op het gebied van het onderzoek naar sterven en dood moet Elisabeth Kübler-Ross als dé autoriteit worden beschouwd. In de ontelbare uren die ze bij stervenden doorbracht, maakte ze aantekeningen van hun gedrag en noteerde ze hun uitspraken. Het werd haar duidelijk dat zij die door de dood zijn getekend, niet aan hallucinaties lijden wanneer ze beweren gestorven personen te zien die hen opwachten. Klinisch dode blinden deelden haar mee dat ze tijdens de uittreding uit hun lichaam weer konden zien, terwijl kinderen die door chemotherapie kaal waren geworden, in hun buitenlichamelijke toestand al hun haar weer hadden. De stervenden en de weer tot leven gewekte klinisch doden zijn de belangrijkste bronnen voor het onderzoek van Elisabeth Kübler-Ross naar het leven na de dood. Uit dit onderzoek vloeit voort 'dat elke soort dood waarover wetenschappers spreken, in realiteit helemaal niet bestaat; de dood is immers een overgaan in een nieuwe bewustzijnstoestand, waarin men doorgaat met