Mijn jeugd vermoord - Willeke Meijer - ebook

Een aangrijpend luisterboek over misbruik, onrecht, moed en volharding.

Maarten van Rossem over zijn jeugdjaren. Het autobiografische boek ter gelegenheid van zijn 80e verjaardag

Maarten van Rossem over zijn jeugdjarenHet geïllustreerde, autobiografische boek ter gelegenheid van zijn 80e verjaardagDe herinneringen van de 80-jarige Maarten van Rossem geven een bijzondere en ontroerende inkijk in het leven van de jonge Maarten en het gezin Van Rossem, met zus Sis en broer Vincent. Bepalende gebeurtenissen in zijn vormende jaren zijn de oorlog in Wageningen, het logeren bij de grootouders, de niet zo prettige lagereschooltijd, de scheiding van zijn ouders, de eerste liefde, de ontgroening en de keuze voor de studie geschiedenis. Het kunnen lezen op zevenjarige leeftijd was voor hem een beslissende en magische gebeurtenis, die de wereld voor hem opende. De boeken die hij sindsdien las, betekenden het begin van de interesses in zijn latere leven. Wat opvalt is dat Maarten van Rossem in zijn jonge jaren al verbazingwekkend nieuwsgierig was. En dat is hij altijd gebleven: grenzeloos nieuwsgierig. 'Meer dan tien jaar met Maarten: losjes, vrolijk, vriendschappelijk, int…

De liefdesbetuiging van een zoon aan zijn afgetakelde vader

Ik heb meerdere mensen vermoord (sommige op gruwelijke wijze, andere heel koelbloedig) en toch zit ik nu in de gevangenis voor een moord die ik níét heb gepleegd. Als ik bedenk wat ik écht heb gedaan, vind ik het stiekem jammer dat niemand ooit zal weten wat voor complexe klussen het waren. Ik hoop er natuurlijk ongestraft mee weg te komen, maar ik stel me graag voor dat iemand ooit, als ik er allang niet meer ben, een oude kluis opent en deze bekentenis vindt. Mensen zouden van hun stoel vallen. Er is per slot van rekening vrijwel niemand ter wereld die kan begrijpen hoe iemand van achtentwintig doodleuk zes familieleden kan hebben vermoord, om vervolgens, zonder ook maar een greintje spijt, vrolijk verder te gaan met haar leven.

Ik heb meerdere mensen vermoord (sommige op gruwelijke wijze, andere heel koelbloedig) en toch zit ik nu in de gevangenis voor een moord die ik níét heb gepleegd. Als ik bedenk wat ik écht heb gedaan, vind ik het stiekem jammer dat niemand ooit zal weten wat voor complexe klussen het waren. Ik hoop er natuurlijk ongestraft mee weg te komen, maar ik stel me graag voor dat iemand ooit, als ik er allang niet meer ben, een oude kluis opent en deze bekentenis vindt. Mensen zouden van hun stoel vallen. Er is per slot van rekening vrijwel niemand ter wereld die kan begrijpen hoe iemand van achtentwintig doodleuk zes familieleden kan hebben vermoord, om vervolgens, zonder ook maar een greintje spijt, vrolijk verder te gaan met haar leven.

Wanneer Grace Bernard ontdekt dat haar afwezige miljonairsvader de smeekbeden van haar stervende moeder heeft afgewezen, zweert ze wraak door elk lid van zijn familie te vermoorden.