webshop.nl

Verlanglijstje

Memoires 2002 (Paperback)

Meer Uitgeverij Papieren Tijger

Memoires 2002 (Paperback)

0
6 mei 2002 We gingen om 11:00 uur met een auto Bagdad in. We maakten een wandeling over de markt en ik heb Bart een fotoboek over Bagdad cadeau gedaan (als aanmoediging). Vervolgens zijn we de wijk Al-A'amiriya gegaan, waar we de schuilkelder bezochten waar in 1991 408 mensen omkwamen, vooral vrouwen en kinderen, door een afschuwelijke voltreffer d...

Snel naar

  • Prijzen

    PrijzenProductomschrijvingProductspecificaties

    Verkopers met dit product

    Verkoper
    Bezorging
    Prijs
    Boekenwereld.com logo
    Boekenwereld.com
    gratis
    €25,-

    Anderen bekeken ook

    Nieuw
    Memoires 1983-B (Paperback)
    Memoires 1983-B (Paperback)
    5 december 1983 Terwijl ik op een bankje in Fort Zeelandia zat te wachten op Naarendorp klapte een wachtcommandant in zijn handen naar mij. "Roep je je hondje zo ook?" vroeg ik. Dit leidde ertoe dat ik werd opgebracht door de Militaire Politie. We gingen het kantoor in. Ze wilden lezen wat ik had geschreven, omdat ik in een militair object zat te pennen. Ik weigerde steevast. Er werd druk getelefoneerd. Een andere soldaat van de Militaire Politie kwam me halen. Weer een andere commandant vroeg op bevelende toon: "Laat uw notities lezen?" "Nee, nooit." Toen werd ik naar een nog hogere klabak gebracht, terwijl al uit de ramen door soldaten "huurling!" werd geroepen. Deze hogere militair was echter een zeer correcte Hindoestaan. Ik kon onmiddellijk vertrekken. Dat komt er ook nog bij. Je probeert je ambassadeur bij de hoogste man hier te krijgen en wordt er dan van verdacht een huurling te zijn.
    25,-
    Nieuw
    Memoires 1987-B (Paperback)
    Memoires 1987-B (Paperback)
    7 juli 1987 Wat er gisteravond gebeurde, is niet te beschrijven. Ik werd om 20:15 uur door een auto van het ministerie van Buitenlandse Zaken opgehaald en na een lange omweg naar een huis in de Twee Kinderenstraat gebracht. Maar dat was een verkeerd adres. We wachtten er enige tijd tot een dame thuiskwam, die zei dat we naar de Anton Drachtenweg moesten rijden, twee huizen voorbij de Sovjetambassade. We arriveerden er 45 minuten te laat. Desi Bouterse, die in deze villa van de Libanese zakenman, Michel Franchi en diens Surinaamse echtgenote Sylvia, zijn tent had opgeslagen, had op ons zitten wachten. De Libanees moet puissant rijk zijn; de villa lag in een schitterende tuin, met veel orchideeën en een gigantisch zwembad. Veiligheidsmensen liepen overal. Ik liet de chauffeur uitleggen waarom we verlaat waren. Desi reageerde gemoedelijk, hij wond er zich niet over op. We zaten meteen weer op dezelfde golflengte. Omdat er nog iemand op bezoek was, die in het topberaad zat, duur het
    25,-
    Nieuw
    Memoires 1990-B (Paperback)
    Memoires 1990-B (Paperback)
    3 mei 1990 Vanmorgen stond opeens generaal Hein de Villefort du Toit voor mijn deur. Omdat mijn flat nog leeg is (de container is onderweg van Durban naar hier) gingen we naar het Wiener Café in Hillbrow. Hij wilde me waarschuwen dat mij donkere tijden stonden te wachten. In Pretoria wordt thans gesproken in termen van: Oltmans bedelt altijd om geld, Oltmans kan in Holland nergens meer schrijven, Oltmans wordt door niemand serieus genomen, Oltmans is in alle opzichten nu alleen nog maar schadelijk voor Zuid-Afrika. Ik zei dat naar mijn mening Nothnagel in Den Haag schadelijk voor Zuid-Afrika was. „Ja, hij is gek,” aldus Du Toit. Ik verdedigde me en zei dat ik de laatste tijd juist wel op televisie was gevraagd in Nederland en dat Geert Mak een interview met me in De Groene Amsterdammer had gepubliceerd. Terwijl Du Toit zat te praten, trachtte ik vliegensvlug te analyseren waar deze nieuwste sabotage van mijn werk hier weer vandaan kon komen. Was het Nothnagel die een spaak in mijn wiel
    25,-
    Memoires 2004 (Paperback)
    Memoires 2004 (Paperback)
    26 juli 2004 Zaterdag drukte Peter door dat een juffrouw van de wijkverpleging het wondverband kwam wisselen, en eindelijk kon ik onder de douche. Ik vond het super. Gisterenmiddag laat deed ik mijn ogen open en zag dat Peter naar me zat te staren vanuit de stoel bij mijn bed. Ik zei dat ik wilde slapen. Redactie: Hier eindigen de dagboekaantekeningen van Willem Oltmans. Het laatste klappertje met aantekeningen is (onbedoeld door Willem) tot de dood van Peter van de Wouw in diens bezit geweest. Pas daarna is het weer ter beschikking gekomen van Willem Oltmans Stichting en daarmee Uitgeverij Papieren Tijger. Er ontbreken geen pagina's tot aan de passage van 26 juli, maar het is niet uit te sluiten dat er daarna aantekeningen ontbreken. Of er brieven van en aan Willem ontbreken valt ook niet uit te sluiten. Enkele brieven geven nog een laatste inkijkje in Oltmans bezigheden en achteruitgang de laatste twee maanden van zijn leven.
    25,-
    Memoires 1994-A (Paperback)
    Memoires 1994-A (Paperback)
    6 april 1994 „Ik ben Willem Oltmans,” zei ik. „Dan verzoek ik u dit pand te verlaten,” was het bitse antwoord. Dat antwoord maakte me razend. Ik heb een gigantische scene gemaakt. „U weet best wie ik ben. Zo de oude zingen, piepen de jongen!” „Moet je nu eens zien,” riep ik op volle sterkte door de ontvangsthal, „ik word weggejaagd!” Daarop kwam Ria Lubbers tussenbeide. Ik omhelsde haar en zei tegen haar: „Eindelijk voel ik me weer thuis bij iemand die behoorlijk tegen mij doet.” Zij zei iets over problemen die er met plaatsen in de auto's waren geweest, tegen een hoogrood aangelopen Van Roijen, terwijl ik me beklaagde bij minister Kooijmans over het gedrag van zijn ambassadeur. „Is het nu niet genoeg geweest,” riep ik andermaal door de hal. „Helpt u me dan,” zei ik tegen mevrouw Kooijmans, „moet u eens zien wat hier gebeurt!” De groep journalisten stond er met de neus bovenop. Niemand kwam me te hulp of sprak een woord van ondersteuning.
    25,-
    Nieuw
    Memoires 1994-B (Paperback)
    Memoires 1994-B (Paperback)
    27 oktober 1994 Rechter B.C. Punt liet zich zelfs ontvallen: „Het gaat nu dus nog slechts om het bepalen van de hoogte van het schadebedrag.” Daar sprong Den Hertog bovenop. Ik had de Staat al zeer veel geld gekost. Dat haal je de koekoek! Dat was het gevolg van de oekaze van de Staat, uitgevaardigd door Luns. Den Hertog keek steeds valser en liet zich ontvallen dat ik slechts theater aan het maken was. Dit heb ik fel bestreden. Ik sloeg terug en noemde Den Hertog en Van Velzen van Buitenlandse Zaken crooks, waar Hans Vermeer later over zei: „Als ik de landsadvocaat was geweest, had ik geëist dat u dat terugnam.” Den Hertog las zelfs mijn brief aan de Nationale Ombudsman voor, dat ik de onzin van zijn kantoor niet wenste te ontvangen. Weer een bewijs dat de hele Haagse bende onder een hoedje speelt, inbegrepen de o, zo rechtschapen heer Oosting, onlangs nog benoemd tot voorzitter van het Internationale Ombudsman Instituut.
    25,-
    Memoires van een gepensioneerde Rotterdammer (Paperback)
    Memoires van een gepensioneerde Rotterdammer (Paperback)
    Ik was vijf jaar toen het bombardement op Rotterdam plaatsvond. Op dat moment woonde ik met mijn gezin op het platteland net buiten het centrum van Rotterdam. Vanuit ons raam hadden we uitzicht op de skyline van Rotterdam, waardoor je van een afstand een realistisch beeld kreeg van die afschuwelijke gebeurtenis op 14 mei 1940. Memoires van een gepensioneerde Rotterdammer is een verzameling anekdotes van een echte Rotterdammer, door de jaren heen. Van de koopvaardij op zee tot de brandweer, en van de brandweer tot de kunsthandel, telkens met Rotterdam als middelpunt. De boodschap van het boek is samen te vatten in het motto: “Ik heb nooit geweten wat ik wilde, maar heb toch geen spijt!”
    22,50
    Nieuw
    Memoires 1992-A (Paperback)
    Memoires 1992-A (Paperback)
    20 mei 1992 Ze hebben nog niet in de gaten dat ik het pand niet meer ga verlaten. André Royackers verscheen. Ik overhandigde hem mijn persverklaring, die hij aandachtig las. „Ik neem dit serieus,” zei hij met een verbeten smoel. „Ik had er geen idee van hoe ernstig dit is,” zei hij. Intussen keurde hij mijn cheque goed en vertrok gehaast naar Sondaal en ambassadeur Van Buuren. Intussen, als alles volgens mijn instructies is verlopen, heeft Peter ter Horst via de fax mijn verklaring ontvangen, evenals The Star, South African Press Association (SAPA) en de rest. Niet lang daarna kwam André vragen: „Suiker en melk?” en even later werd ik door hem en Hans Sondaal ontvangen. Ze waren bijzonder vriendelijk. Het voorstel: ga naar huis en bel ons op, dan zullen wij intussen contact opnemen met Buitenlandse Zaken hier. Ik antwoordde: „Sorry, maar ik ga niet weg voor die CIA-beschuldiging van tafel is, want mijn veiligheid is hier in gevaar.
    25,-
    Nieuw
    Memoires 1998-A (Paperback)
    Memoires 1998-A (Paperback)
    9 maart 1998 Rechtbank Amsterdam, Dedel-zaal (…) Doeleman betoogde dat ik tegen Verploeg fleemde dankbaar te zijn. „Dat ben ik nog,” riep ik uit. „Verploeg is zelfs zijn boekje te buiten gegaan door een getuige voor mij uit Zuid-Afrika te laten overkomen.” Maar verder was het toch de bloody limit dat Doeleman, namens Abram, Verploeg en de NVJ zat te verklaren dat ik mijn carrière heb gebouwd op het beledigen en belasteren van mensen! Dat werd gewoon zo gesteld. Ellen gaat het verslag opvragen. „Ik denk dat dat erin zal staan,” zei ze. Ellen heeft de zaak uitstekend gepresenteerd. Ellen benadrukte met kracht dat Verploeg en Abram verstek lieten gaan met „de oorlog tegen Van Mierlo.” Ellen ontkende, terecht, dat met de NVJ was afgesproken dat ik mijn mond nooit meer open zou doen, maar Doeleman beweerde dat Ellen stond te liegen.
    25,-
    Memoires 1998-B (Paperback)
    Memoires 1998-B (Paperback)
    4 juli 1998 Ik zit nu toch naar de voetbalwedstrijd Nederland-Argentinië te kijken. Numan werd van het veld gestuurd en nu is het helemaal verpest. Er zat een geweldige Schwung in deze wedstrijd, maar niemand durft meer en het is niks meer. En dan maakt ineens Bergkamp de 2-1, en er wordt hysterisch op tv en hier in de straat geschreeuwd. Ik vind dit maar griezelig, die reacties. Een gek loopt hier op straat brullend en loeiend rond, het is gewoon totaal verontrustend. Het schreeuwen op straat zwelt steeds meer aan en gaat lange tijd door. Overal rijden toeterende auto's rond in de stad. Ik kan hier in mijn kamer met de ramen dicht het geschreeuw en gejoel horen - om één goal! Ik blijf het idioot vinden. Het is inderdaad minder alarmerend als de kuddes gek worden van voetbal, dan van Adolf Hitler, maar alarmerend is het wel.
    25,-

    Klanten-reviews van Memoires 2002 (Paperback)

    Er zijn nog geen beoordelingen voor dit productBen jij de eerste die een review plaatst?

    Meer over Memoires 2002 (Paperback)

    Productomschrijving

    6 mei 2002 We gingen om 11:00 uur met een auto Bagdad in. We maakten een wandeling over de markt en ik heb Bart een fotoboek over Bagdad cadeau gedaan (als aanmoediging). Vervolgens zijn we de wijk Al-A'amiriya gegaan, waar we de schuilkelder bezochten waar in 1991 408 mensen omkwamen, vooral vrouwen en kinderen, door een afschuwelijke voltreffer die recht door het beton ging, gevolgd door een tweede bom die in het gat veroorzaakt door de eerste bom viel en tot ontploffing kwam. De meeste mensen verbrandden door de hitte die daarbij vrijkwam. De schuilkelder had twee verdiepingen. Aan de schade aan de muren was te zien dat het fragmentatiebommen waren. Ik schreef een lang verhaal in het gastenboek en Bart probeerde mee te lezen, wat ik natuurlijk toeliet. Hij nam ook foto's en deed dat rustig en respectvol. Ik vond het absoluut ongelooflijk. Ongeveer een kilometer verder stond een dozijn kleine en grotere tv-masten, was dat niet het eigenlijke doel geweest?

    Productspecificaties

    Artikelnummer(s)
    Brand
    Uitgeverij Papieren Tijger
    Webshop.nl maakt gebruik van cookies. Ga je verder op onze website, ga dan akkoord met het plaatsen van cookies en de verwerking van deze data door ons en vermelde partners.