webshop.nl

Verlanglijstje

Memoires 1994-A (Paperback)

Meer Uitgeverij Papieren Tijger
Meer Uitgeverij Papieren Tijger in Geschiedenis & politiek boeken

Memoires 1994-A (Paperback)

0
6 april 1994 „Ik ben Willem Oltmans,” zei ik. „Dan verzoek ik u dit pand te verlaten,” was het bitse antwoord. Dat antwoord maakte me razend. Ik heb een gigantische scene gemaakt. „U weet best wie ik ben. Zo de oude zingen, piepen de jongen!” „Moet je nu eens zien,” riep ik op volle sterkte door de ontvangsthal, „ik word weggejaagd!” Daarop kwam Ri...

Snel naar

  • Prijzen

    PrijzenProductomschrijvingProductspecificaties

    Verkopers met dit product

    Verkoper
    Bezorging
    Prijs
    Boekenwereld.com logo
    Boekenwereld.com
    gratis
    €25,-

    Anderen bekeken ook

    Memoires 2000-A (Paperback)
    Memoires 2000-A (Paperback)
    12 mei 2000 Om 16:00 uur onderweg naar huis, kwam ik Peter Nicolaï tegen. Hij riep me van ver toe: „7 miljoen!ˮ Thuis barstte een waar pandemonium los. Vijf tv-ploegen, Het Parool, Trouw, en Hans van de Wereldomroep stonden voor de deur. Serge van Duijnhoven was er ook ineens met cadeautjes. En ook Eduard was meteen hier, maar natuurlijk was het Peter die ik wilde bereiken. Ik belde hem vijf keer. Hij kon het niet geloven. Hij voorzag dat het effect van de uitslag enorm zou zijn. Marie van Zoeren belde, en ook Hannah de Zantis, die me op Piet Schaepman wees. Ook de Tijgers reageerden meteen. Menno Reemeijer van Radio 1 Avondjournaal vroeg aan Verploeg waarom de NVJ zo op mij had gekankerd dat ik de 1,1 miljoen van Van Mierlo niet aannam. Ja, dat was een beoordelingsfout geweest, moest hij nu toegeven. Remmo interviewde Hans en mij telefonisch. Er was een gevecht geweest tussen NOVA en Barend & Van Dorp om mij, maar ik ging mooi naar de jegens mij altijd loyale Barend & Van Dorp.
    25,-
    Memoires 1996-B (Paperback)
    Memoires 1996-B (Paperback)
    27 september 1996 Terug in het hotel kwam Kees Versteegh van NRC Handelsblad bij de balie naar me toe en zei: „Willem, ik wil dat je weet dat ik vorig jaar in Djakarta, tijdens een briefing met minister Van Mierlo, waarbij hij hoog opgaf over zijn ontmoeting met minister Alatas, de vraag heb gesteld: 'Hebt u ook geprotesteerd over het feit dat Willem Oltmans geen visum kreeg?'” Van Mierlo wilde niet alleen geen antwoord geven, hij werd woedend. „Dat is gemakkelijk bij hem,” zei Versteegh. Na afloop kwam Van Mierlo op hem afgestevend met de mededeling: „Die vraag van jou kon helemaal niet.” Zo gaat dit dus in Den Haag. Mijn dossiertje over de tegenpartij wordt steeds dikker.
    25,-
    Memoires 1994-B (Paperback)
    Memoires 1994-B (Paperback)
    27 oktober 1994 Rechter B.C. Punt liet zich zelfs ontvallen: „Het gaat nu dus nog slechts om het bepalen van de hoogte van het schadebedrag.” Daar sprong Den Hertog bovenop. Ik had de Staat al zeer veel geld gekost. Dat haal je de koekoek! Dat was het gevolg van de oekaze van de Staat, uitgevaardigd door Luns. Den Hertog keek steeds valser en liet zich ontvallen dat ik slechts theater aan het maken was. Dit heb ik fel bestreden. Ik sloeg terug en noemde Den Hertog en Van Velzen van Buitenlandse Zaken crooks, waar Hans Vermeer later over zei: „Als ik de landsadvocaat was geweest, had ik geëist dat u dat terugnam.” Den Hertog las zelfs mijn brief aan de Nationale Ombudsman voor, dat ik de onzin van zijn kantoor niet wenste te ontvangen. Weer een bewijs dat de hele Haagse bende onder een hoedje speelt, inbegrepen de o, zo rechtschapen heer Oosting, onlangs nog benoemd tot voorzitter van het Internationale Ombudsman Instituut.
    25,-
    Memoires 2004 (Paperback)
    Memoires 2004 (Paperback)
    26 juli 2004 Zaterdag drukte Peter door dat een juffrouw van de wijkverpleging het wondverband kwam wisselen, en eindelijk kon ik onder de douche. Ik vond het super. Gisterenmiddag laat deed ik mijn ogen open en zag dat Peter naar me zat te staren vanuit de stoel bij mijn bed. Ik zei dat ik wilde slapen. Redactie: Hier eindigen de dagboekaantekeningen van Willem Oltmans. Het laatste klappertje met aantekeningen is (onbedoeld door Willem) tot de dood van Peter van de Wouw in diens bezit geweest. Pas daarna is het weer ter beschikking gekomen van Willem Oltmans Stichting en daarmee Uitgeverij Papieren Tijger. Er ontbreken geen pagina's tot aan de passage van 26 juli, maar het is niet uit te sluiten dat er daarna aantekeningen ontbreken. Of er brieven van en aan Willem ontbreken valt ook niet uit te sluiten. Enkele brieven geven nog een laatste inkijkje in Oltmans bezigheden en achteruitgang de laatste twee maanden van zijn leven.
    25,-
    Memoires 1998-A (Paperback)
    Memoires 1998-A (Paperback)
    9 maart 1998 Rechtbank Amsterdam, Dedel-zaal (…) Doeleman betoogde dat ik tegen Verploeg fleemde dankbaar te zijn. „Dat ben ik nog,” riep ik uit. „Verploeg is zelfs zijn boekje te buiten gegaan door een getuige voor mij uit Zuid-Afrika te laten overkomen.” Maar verder was het toch de bloody limit dat Doeleman, namens Abram, Verploeg en de NVJ zat te verklaren dat ik mijn carrière heb gebouwd op het beledigen en belasteren van mensen! Dat werd gewoon zo gesteld. Ellen gaat het verslag opvragen. „Ik denk dat dat erin zal staan,” zei ze. Ellen heeft de zaak uitstekend gepresenteerd. Ellen benadrukte met kracht dat Verploeg en Abram verstek lieten gaan met „de oorlog tegen Van Mierlo.” Ellen ontkende, terecht, dat met de NVJ was afgesproken dat ik mijn mond nooit meer open zou doen, maar Doeleman beweerde dat Ellen stond te liegen.
    25,-
    Memoires 1992-A (Paperback)
    Memoires 1992-A (Paperback)
    20 mei 1992 Ze hebben nog niet in de gaten dat ik het pand niet meer ga verlaten. André Royackers verscheen. Ik overhandigde hem mijn persverklaring, die hij aandachtig las. „Ik neem dit serieus,” zei hij met een verbeten smoel. „Ik had er geen idee van hoe ernstig dit is,” zei hij. Intussen keurde hij mijn cheque goed en vertrok gehaast naar Sondaal en ambassadeur Van Buuren. Intussen, als alles volgens mijn instructies is verlopen, heeft Peter ter Horst via de fax mijn verklaring ontvangen, evenals The Star, South African Press Association (SAPA) en de rest. Niet lang daarna kwam André vragen: „Suiker en melk?” en even later werd ik door hem en Hans Sondaal ontvangen. Ze waren bijzonder vriendelijk. Het voorstel: ga naar huis en bel ons op, dan zullen wij intussen contact opnemen met Buitenlandse Zaken hier. Ik antwoordde: „Sorry, maar ik ga niet weg voor die CIA-beschuldiging van tafel is, want mijn veiligheid is hier in gevaar.
    25,-
    Memoires 1992-B (Paperback)
    Memoires 1992-B (Paperback)
    3 augustus 1992 Eenmaal in hun kantoor gezeten, werd meegedeeld dat uitstel van mijn vertrek niet mogelijk was. Ik bevond me reeds illegaal in het land, en zou nu worden aangehouden. Onder politiebegeleiding kreeg ik de kans om mijn laatste zaken te regelen. Vanavond moest ik Zuid-Afrika met de KLM te verlaten. Ik zei tegen Van de Westhuizen: „You are not even a man. You never told me and are not telling me now, what I am accused of. Are you not ashamed of yourself? You even don't look me straight into my eyes. I am sure you go as a devout Christian to church on Sunday. Look what you are doing to me.” Hij antwoordde met een stalen gezicht geen verplichting te hebben mij een reden op te geven voor uitwijzing. „Ik voer slechts orders uit,” zei hij ook nog.
    25,-
    Memoires 1993-B (Paperback)
    Memoires 1993-B (Paperback)
    4 oktober 1993 Jan Foudraine kwam me een uurtje in mijn kamer drie hoog voor, opzoeken. (…) Voor zijn vertrek vroeg ik hem wat Alexander Smit als gerealiseerde mens, zoals zij dat noemen, nu met zijn leven deed. (…) „Jan, durf jij met een ernstig gezicht te verklaren, zonder erbij te lachen, dat bij Alexander Smit de tijd niet meer leeft?” „Ja,” zei hij volmondig. „Je trekt er een passend smoel bij.” „De tijd verschijnt bij hem in het tijdloze,” zei Foudraine. „Staat zijn denkfabriek stil dan?” „Ja.” „Ach Jan, maak dat je tante wijs! Sorry hoor, ik wil je tante niet beledigen.”
    25,-
    Memoires 1997-A (Paperback)
    Memoires 1997-A (Paperback)
    31 januari 1997 Peter, Ellen en ik zijn anderhalf uur bij Ruud Lubbers thuis in Rotterdam geweest. We zaten op de eerste etage in zijn werkkamer. Ria serveerde koffie. Het gehalte van zijn boekenkast was eigenlijk beneden peil. Lubbers was buitengewoon aardig. Lubbers opende de bijeenkomst, mij recht aankijkende: „Yours is a mission impossible.” Ik dacht dat hij daar wel eens gelijk in kon hebben, maar niet knokken tegen zoveel smerigheid is ook geen optie. Wim Kok, zei Lubbers, had geen zin zich er mee te bemoeien. De affaire irriteerde hem mateloos. en hij had er geen tijd voor. Kok is zijn solidariteitsveren met het verzet al heel lang geleden op weg naar de top verloren.
    25,-
    Memoires 1993-A (Paperback)
    Memoires 1993-A (Paperback)
    25 februari 1993 Theo van Gogh zag er ongeschoren en vies uit, en zei al lange tijd niet meer te hebben gedronken. Jan Mets had me aangemoedigd hem te ontmoeten en kreeg gelijk. Hij was inderdaad buitengewoon aardig, zoals Jan Mets voorspeld had. Het viel me zeer mee. Ik vond hem zelfs aardig. Hij begon met het memorandum voor te lezen waarin ik tot persona non grata wordt verklaard. Theo is sympathiek. Ieder onderwerp wat we aansneden tot en met Judith Exner, de bijzit van JFK, liep als een trein. Ik had echter aan het einde van het televisieprogramma geen zin om de befaamde cactus te kussen, wel zijn reet maar dat wilde hij weer niet.
    25,-

    Klanten-reviews van Memoires 1994-A (Paperback)

    Er zijn nog geen beoordelingen voor dit productBen jij de eerste die een review plaatst?

    Meer over Memoires 1994-A (Paperback)

    Productomschrijving

    6 april 1994 „Ik ben Willem Oltmans,” zei ik. „Dan verzoek ik u dit pand te verlaten,” was het bitse antwoord. Dat antwoord maakte me razend. Ik heb een gigantische scene gemaakt. „U weet best wie ik ben. Zo de oude zingen, piepen de jongen!” „Moet je nu eens zien,” riep ik op volle sterkte door de ontvangsthal, „ik word weggejaagd!” Daarop kwam Ria Lubbers tussenbeide. Ik omhelsde haar en zei tegen haar: „Eindelijk voel ik me weer thuis bij iemand die behoorlijk tegen mij doet.” Zij zei iets over problemen die er met plaatsen in de auto's waren geweest, tegen een hoogrood aangelopen Van Roijen, terwijl ik me beklaagde bij minister Kooijmans over het gedrag van zijn ambassadeur. „Is het nu niet genoeg geweest,” riep ik andermaal door de hal. „Helpt u me dan,” zei ik tegen mevrouw Kooijmans, „moet u eens zien wat hier gebeurt!” De groep journalisten stond er met de neus bovenop. Niemand kwam me te hulp of sprak een woord van ondersteuning.

    Productspecificaties

    Artikelnummer(s)
    Brand
    Uitgeverij Papieren Tijger

    Verken gerelateerde categorieën

    Geschiedenis & politiek boekenBoeken
    Webshop.nl maakt gebruik van cookies. Ga je verder op onze website, ga dan akkoord met het plaatsen van cookies en de verwerking van deze data door ons en vermelde partners.