Maantje en het kerstfeest van de dieren

Maantje gaat naar Suriname! Met haar vader en haar moeder en met oma. Ze gaan kerstfeest vieren bij oom Albert en tante Cynthia. In het zwembad. In de zon. Het wordt het mooiste kerstfeest van de wereld. Zeker weten. Er is maar één ding jammer: nu is poes Ninnoc twee weken lang alleen thuis, in Nederland. Ze krijgt eten en drinken van de buren, maar zonder Maantje is ze toch heel eenzaam. Als je alleen thuis bent, denkt Maantje, kun je zielig op de vensterbank gaan zitten miauwen, maar je kunt ook … een feest geven. Met alle dieren uit de straat en uit het bos. Zelfs de sneeuwuil komt. Maantje ziet het helemaal voor zich. Ze bedenkt wat er gebeurt op het feest en wat ze bedenkt, vertelt ze aan mama en papa en oma en oom Albert en tante Cynthia. Het is allemaal verzonnen natuurlijk. Of toch niet? Als ze thuiskomt, vindt ze op de vloer voor de kachel ...

Meester Korneel deelt blaadjes uit. 'Vandaag gaan we iets bijzonders doen,' zegt hij, 'we gaan verhalen schrijven.' Maantje heeft er zin in. Er is maar één probleem: ze kan geen verhaal bedenken. Was ik maar thuis, denkt ze, zat ik maar lekker te spelen. Ze heeft van haar kamer een wereld gemaakt waar ze haar playmobilpoppetjes geweldige avonturen laat beleven. En dan ... ziet ze dat haar hand aan het schrijven is. Haar hand schrijft wat Maantje die middag wil gaan spelen. Ze heeft al een half blaadje vol. Zo moet het dus! Maantje schrijft een bloedstollend verhaal over het meisje Amani dat naar Suriname vaart om samen met haar broer Wonderboy de strijd aan te gaan met de boze tovenaar Transformer.

'Kind van het water' is genomineerd voor de Publieksprijs Christelijk Boek 2009 Nina Dodaars denkt zich ontworsteld te hebben aan de opvoeding van haar ongehuwde moeder, een eenvoudige werkster. Grootouders van Nina's moeder vertrokken rond 1900 met paard en wagen, waarop zowel de inboedel als het gezin paste, van de Zeeuwse eilanden naar Rotterdam, om werk te zoeken. Geld dat Nina's vader haar naliet op voorwaarde dat hij onbekend bleef, geeft haar de gelegenheid om te studeren. Van haar vader weet Nina niet meer dan dat hij een van de broodheren van haar moeder was, en bovendien een vermogende burger. Ze trouwt met Stan Kaváfis, een chirurg in opleiding, en vervreemdt meer en meer van haar ouderlijk huis. Als Nina's moeder overlijdt, lijkt ineens het laatste fundament onder haar leven weg te vallen. Ze gaat op zoek naar de totaal verschillende werelden van haar gelovige moeder en haar onbekende vader. Een ontdekkingstocht naar ware liefde en opoffering, tegen het schitterende decor

Prachtig geschreven en veelgeprezen: in deze intieme roman over geloof, familie en de kracht van taal om te kunnen herinneren weet Doude van Troostwijk op lichte en tedere wijze een complexe familiesituatie te schetsen Deze prachtige en intieme debuutroman gaat over een familie van Nederlandse predikanten in de Elzas. In de pastorie, omringd door mooie bossen, wonen drie generaties onder hetzelfde dak: opa en oma, vader en moeder, en zoon en dochter. De grootvader was, de vader is, en de zoon wordt binnenkort predikant. De verteller keert na een jaar terug naar huis om de intrede van haar oudere broer bij te wonen. Op tedere en originele wijze beschrijft ze hoe haar grootvader steeds verder gedesoriënteerd raakt, haar vader kampt met een burn-out en haar broer twijfelt of hij de roeping tot predikant wel moet volgen. De verteller probeert, terug in haar ouderlijk huis, met haar familie zo veel mogelijk herinneringen op te halen. Ze kijken naar familiefilmpjes, spelen potjes memory en

Jolien vindt na de dood van haar vader dozen met brieven waaruit blijkt dat haar oom Daan “iets” gedaan heeft in Nederlands-Indië. Deze oom heeft ze nooit gekend. De verhalen van haar oma Nel over oom Daan waren altijd omgeven door een religieuze waas van schuldgevoelens; zij zou door haar tweede huwelijk haar zoon deze koloniale oorlog hebben ingejaagd. Haar oma koesterde een soort heldenstatus voor haar zoon die als zeer gelovige jongeman uit naastenliefde oorlog ging voeren. Toch sijpelde er altijd iets anders doorheen, iets waar Jolien haar vinger niet op kon leggen. Jolien gaat naar Maleisië en Indonesië op zoek naar het verhaal over haar mysterieuze oom die op Java begraven ligt. De oude brieven neemt ze mee om al lezend in de voetsporen van haar oom te kunnen treden. Met een combinatie van bravoure en ongerustheid gaat ze op onderzoek uit, waarbij haar eigen hersenschimmen ook meereizen. Deze speurtocht loopt uit tot de ontdekking van een drama dat het imago van haar oom,

De oma van Maloe is dood. En nu moet haar huis helmaal leeg, want het wordt verkocht. Samen met haar vader gaat Maloe vaak naar oma's huis. Dan komen de herinneringen aan oma weer naar boven. Langzaam maar zeker krijgt ze antwoorden op de vragen die oma's dood oproepen. Was oma wel zo lief? Wat moet er met haar spullen gebeuren? De knopenpot, oma's schoenen, het Mariabeeld en het wespennest? En waarom wil de vader van Maloe niet meer in oma's huis en oma's dorp wonen?

Eva heeft elf tenen, één beroemde moeder, en nul vaders. Oké, ze heeft wel een vader, maar haar moeder wil niets over hem vertellen. Als Eva een werkstuk moet maken over iets waar ze meer over wil weten, kiest ze dus 'biologische vaders' als onderwerp. Hoe meer Eva zich in haar werkstuk vastbijt, hoe zekerder ze weet dat ze haar vader wil ontmoeten. Als ze ontdekt dat hij waarschijnlijk in Suriname woont, schakelt ze stiekem de hulp in van een televisieprogramma. Het wordt een duizelingwekkende zoektocht. Hoe ver gaat ze om haar vader te vinden?

Inessa Abramova heeft een fijne jeugd, al gaat ze niet naar school en speelt ze weinig buiten. Gelukkig zijn er de wolken, de vogels, de bergen in de verte, het dorp aan zee, haar oma, de kinderen op de galerij van de flat waarin ze met haar ouders woont. Het leven in Tblisi is goed, haar vader handelt in buitenlandse goederen en vindt steeds weer de mazen in het net van het communistische regime. Maar in de nadagen van de Sovjet-Unie, de jaren van Gorbatsjov en Jeltsin, blijft niets zoals het was. Georgië vervalt in geweld en chaos, en ook het antisemitisme, nooit ver weg, steekt de kop weer op. In januari 1998 wordt Inessa's broer Aron ontvoerd. Op de dag dat zijn ontvoerders hem willen ruilen voor losgeld, stuurt haar vader Inessa en haar moeder naar de buren. 'Ga jij met mama mee' is het laatste wat hij tegen haar zegt. De ontvoerders schieten hem, haar broer en haar oma dood. Als negenjarige ontvlucht ze met haar moeder het stuurloze en in diepe armoede vervallen Georgië, dan een

Linda groeit als kleuter op in wat zij denkt een traditioneel gezin. Tot het bij haar doordringt dat haar klasgenootjes naast een mama ook een papa hebben. Haar kleine gezinnetje is dan toch niet zo normaal. Er hangt rond dat gemis aan een vader een waas van geheimzinnigheid. Vele vragen bleven tientallen jaren onbeantwoord. Zowel haar moeder als haar grootouders en overige familieleden weigerden er over te praten. Hoe meer Linda op zoek gaat naar haar biologische vader, hoe meer ze wordt geconfronteerd met haar eigen onbekende en onzekere identiteit. Naast intens verdriet, ontzaglijke pijn, ontelbare verlangens en heel veel twijfels, is dit verhaal vooral een voortdurende hunkering naar erkenning en herkenning.

De Dans van de Schimmen is het verhaal van Serena over haar jeugd in Suriname. Zij brengt haar eerste jaren bij een pleeggezin door, maar wordt op een dag weer bij haar biologische moeder ondergebracht. Niet lang daarna wordt moeder opgenomen in een psychiatrische inrichting. De zorg van Serena komt op de schouders van haar vader en grootmoeder. En dan neemt haar leven een betreurenswaardige wending. Pas op latere leeftijd kan Serena haar bestaan ontvluchten door naar Nederland te emigreren. Een verhaal van onmacht, misbruik en onthechting.