Lucifer (Hardback)

Voornamelijk vrouwen is een verzameling persoonlijke essays over elf vrouwen en één man die allemaal op een volstrekt eigengereide manier hun leven vormgeven. Connie Palmen onderzoekt in deze prachtige verzameling welke eigenschappen ze nodig hadden om schrijver te worden, om een publiek bestaan te leiden. Ze gaat met ze in gesprek, daagt ze uit, ontdekt verschillen en overeenkomsten met haar eigen leven. Als Palmen het in deze biografische beschouwingen heeft over de afkeer van amateurtherapeuten, de pijnlijke maar noodzakelijke breuken met vrienden en geliefden, de verkozen zelfverwoesting van vrouwen die de gebaande paden verlaten, over de worsteling met ambiguïteit, alcoholisme en verraad, dan heeft ze het over zichzelf. Het maakt van Voornamelijk vrouwen een van haar intiemste boeken. 'Palmen is wel degelijk een van de echte vrije geesten van onze letteren.' Hans Goedkoop Over Jij zegt het: 'Palmens beste roman.' Arjen Fortuin, NRC •••• 'Het vat je bij de strot en laat je niet

Op 11 november 2007 vraagt Hans van Mierlo Connie Palmen ten huwelijk. Op 11 november 2009, de dag waarop ze elf jaar en elf dagen bij elkaar zijn, trouwen ze in de Rode Hoed in Amsterdam. Op 11 maart 2010, na een ziekbed van zes weken, sterft Hans van Mierlo op de intensivecareafdeling van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis te Amsterdam. 48 dagen na de dood van haar man begint Connie Palmen aan dit Logboek van een onbarmhartig jaar. Bang voor de dood van het vergeten zit Palmen met de pen op de huid van de pijn die rouw heet. Het logboek is het aangrijpende verslag van de hunkering naar een verdwenen lichaam, van zelfverlies, woede, en van de liefdevolle herinneringen aan een prachtige man. 'Hij is de enige die mijn lichaam tot bedaren kan brengen en hij is dood. Rouw is verliefdheid zonder verlossing. Ik ben panisch zonder hem.' 'Een buitengewoon rijk boek. Het aantal zinnen dat je in de kantlijn van het boek zou willen aanstrepen is zo groot dat er geen beginnen meer aan is.' Reinjan

Als romanschrijver en als filosoof is Connie Palmen in de ban van de manier waarop we door de verhalen van anderen betekenis krijgen. In 1991 kreeg die fascinatie haar literaire beslag in Palmens buitengewoon succesvolle romandebuut De wetten. In de kwarteeuw die volgde schreef Palmen nog vijf andere grote romans, waarmee ze in binnen- en buitenland honderdduizenden lezers bereikte. Naast de met prijzen overladen romans De wetten, De vriendschap, I.M., Geheel de uwe, Lucifer en Jij zegt het (Libris Literatuurprijs 2016), alsmede een novelle en een logboek, schreef Connie Palmen korte verhalen, essays, toespraken en lofzangen, over de kunst van de roman, het geluk van de eenzaamheid, de gevaren van de roem, de autonomie van de neezegger, de fan als moordenaar. Ter gelegenheid van de Boekenweek 2017, waarvoor Connie Palmen het Boekenweekessay schreef, is in Het drama van de afhankelijkheid het merendeel van haar essays en artikelen, waarvan sommige nooit eerder in druk verschenen,

´Alle fictie is een constructie van de ziel, van ons denken, ervaren, beleven, van onze psyche, en alle fictie wordt uit nood geboren. Onze ziel, onze persoonlijkheid, ons denken en beleven is tot op zekere hoogte het resultaat van wat we er zelf van maken als van de verhalen die anderen over ons en over de wereld vertellen. Verhalen zijn verbonden met het lot van mensen. Ze zijn van invloed op de manier waarop wij zin geven aan de wereld, aan anderen en aan onszelf. Volgens mij staat veel van wat wij zelf zo authentiek en helemaal origineel menen te voelen, van de oordelen die we vellen over anderen en over onze eigen ziel, voor het merendeel als wetten voorgeschreven en die wetten krijgen we in de vorm van verhalen binnen.´ In Echt contact is niet de bedoeling brengt Connie Palmen op even oorspronkelijke als scherpzinnige wijze een aantal uiteenlopende kwesties voor het voetlicht, van hart tot ziel, van filosofie tot psychiatrie, van moraal tot ideaal, maar altijd gaat het in de kern

'Het ideaal behoort tot de wereld van de voorstellingen, een symbolische wereld, een fictionele wereld. Het is niet echt. Je kunt er geen verhouding mee beginnen. De verhouding die je met een ideaal hebt is een verhouding in je eigen, veilige wereld van de fantasie, een wereld waarin je zelf natuurlijk fantastisch bent en die ander ook, en waarin die liefde ook fantastisch is, hoe kan het anders in een ideale verhouding. God snurkt niet.' Connie Palmen is, behalve een van de belangrijkste Nederlandse romanschrijvers van deze tijd, ook een uiterst begaafd essayiste. Palmens beschouwingen maken thematisch onlosmakelijk deel uit van haar fictionele oeuvre, en kenmerken zich door dezelfde tegelijkertijd heldere en bedachtzame toon. Maar waar Palmen in haar romans de werkelijkheid onderzoekt, fungeert die werkelijkheid in haar essays vooral als uitgangspunt. In Een kleine filosofie van de moord zijn vijf essays gebundeld waarin de vraag centraal staat welk effect roem heeft op het publiek.

Jubileum editie - van bijna 200 pagina's, op ruim formaat, met de mooiste Pompelmoesverhalen van Hans Andreus - ter gelegenheid van de 50e verjaardag van Meester Pompelmoes. Met meer dan 70 tekeningen in kleur van Charlotte Dematons en een voorwoord van de bekende schoolmeester, kinderboekenschrijver en kinderboekenambassadeur Jacques Vriens. Ken je Meester Pompelmoes niet? Die meester met zijn oude fluwelen jasje en zijn dikke buik? Dan moet je hem gauw leren kennen, want hij is echt wel bijzonder. Een tikje ouderwets, echt zo iemand die alles wil weten en in zijn vrije tijd uitvinder is. Een aardige meester ook, al is hij wel streng. Hij woont in een groot oud huis, samen met zijn huisdieren Joachim de Geleerde Kater en de Fleurige hond. Maar het meest bijzonder aan Meester Pompelmoes is dat hij kan toveren - en welke meester kan dat tegenwoordig nog? Dit boek staat vol avonturen van Meester Pompelmoes. Hans Andreus schreef ze lang geleden op, maar ze zijn nog altijd even grappig en

Voor de meeste mensen bestaan wij alleen in een boek, mijn bruid en ik. De afgelopen vijfendertig jaar heb ik met een machteloos afgrijzen moeten aanzien hoe onze echte levens bedolven raakten onder een modderstroom van apocriefe verhalen, valse getuigenissen, roddels, verzinsels, mythen, hoe onze ware, complexe persoonlijkheden werden vervangen door clichématige personages, ingedikt tot een simpel, hanteerbaar logo, op maat gesneden voor een sensatiebelust lezerspubliek. En dan was zij de broze heilige, en ik de brute verrader. Ik heb gezwegen. Tot nu. Ted Hughes en Sylvia Plath vormen het beroemdste liefdespaar uit de moderne westerse literatuur. In Jij zegt het geeft Connie Palmen de in 1998 overleden Ted Hughes een stem. Ze laat hem terugkijken op zijn gepassioneerde huwelijk dat op 11 februari 1963 eindigt in de zelfmoord van zijn vrouw, en op zijn leven dat vanaf dat moment door deze dood wordt beheerst. In de talloze biografieën die van haar verschijnen krijgt zij de status van

Sinds de tijd van Erasmus duidt het begrip 'Republiek der Letteren' de virtuele gemeenschap van geletterden of geleerden aan, die in beginsel voor iedereen openstond en waarin nationale en confessionele grenzen zouden moeten worden overstegen en een gemeenschappelijke taal werd gehanteerd, aanvankelijk het Latijn en vanaf de zeventiende eeuw steeds vaker het Frans. Deze staat, die zich voornamelijk tot West-Europa beperkte, kende tot het midden van de achttiende eeuw een groot aantal afzonderlijke culturele centra die met elkaar in verbinding stonden. Ontegenzeggelijk speelden Frankrijk de Noord-Nederlandse Republiek daarin een vooraanstaande rol, maar het ideaal van een harmonieuze 'republiek' bleek meestal een utopie. Hans Bots laat in De Republiek der Letteren zien hoe de geletterden in deze drie eeuwen via persoonlijke ontmoetingen tijdens een universitaire studie, via correspondenties en dankzij boek- en tijdschriftpublicaties met elkaar in contact traden. Aldus vormde zich een

Dit boek is een begeleidende publicatie bij Een Schatkist van Overdracht door Geschriften. Het is een toelichting op dit meesterwerk van de veertiende-eeuwse verlichte dzogchen-yogi Longchen Rabjam, maar kan ook goed zelfstandig worden gelezen. Uit ieder hoofdstuk van het oorspronkelijke werk heeft Hans Knibbe enkele 'parels' genomen en op toegankelijke wijze toegelicht, mede op basis van retraites die hij hierover heeft gegeven. De dzogchen-leer wijst op de altijd vrije en open aard van jou. Daarin overstijgt ze iedere stroming, ideologie en culturele beperking. Longchenpa spreekt nog steeds tot ons, omdat hij voorbij al die beperkingen wijst naar onze universeel menselijke conditie. De levendige stijl waarin Hans Knibbe de tekstfragmenten toelicht, brengt de lezer in direct contact met de boodschap van Longchenpa. Hans Knibbe (1949) is grondlegger en spiritueel leider van de school voor Zijnsoriëntatie die hij in 1987 oprichtte. Op dit moment bestaat zijn werk vooral uit het geven

Toen de Amerikaanse tekenaar Saul Steinberg zei dat hij een schrijver was die tekende, onthulde hij iets wat meer tekenaars denken. Steinberg doelde op het literaire karakter van zijn getekende humor: dat er langer over is nagedacht en dat de kijker zich er iets langer over buigt dan bij een doorsnee cartoon. Carel Peeters, die als literair redacteur en criticus van Vrij Nederland talloze tekenaars de ruimte gaf in de Republiek der Letteren, schrijft in Het eigenwijze potlood over de twintig bij wie hij zich het meeste thuisvoelt. Bij hen blijft hij dralen omdat er zo veel te zien en te ontdekken is: vernuft, subtiele humor, inzicht en een soevereine tekenstijl. Saul Steinberg - Joost Swarte - Walter Trier - Hans Traxler - Ever Meulen - Glen Baxter - Peter van Straaten - Floc'h - Dick Bruna - Wilhelm Busch - Ernst H. Shepard - Petit Roulet - Peter Vos - Siegfried Woldhek - Willem van Malsen - Benoît van Innis - David Levine - Henry Darger - Sempé