Komeet Massó 231606

In speculatieve fictie is alles mogelijk. Sciencefiction, fantasy en soortgelijke genres hebben de potentie om inclusief te zijn, om allerlei gezichtspunten over het voetlicht te brengen. In Nederland zijn de schrijvers van dit soort werk overwegend wit, en hun thematiek en personages vaak weinig divers. In een poging daar verandering in te brengen vroegen Vamba Sherif en Martijn Lindeboom Nederlandse auteurs met allerlei verschillende culturele achtergronden zich te laten inspireren door het beroemde sciencefictionverhaal 'De komeet' uit 1920 van W.E.B. Du Bois, waarin een relatie tussen een zwarte man en een witte vrouw alleen mogelijk is als een ramp hun sociale omgeving uitroeit. In de hedendaagse speculatieve verhalen die voor dit boek geschreven werden, valt naast de nodige fantasie ook enige maatschappijkritiek te bespeuren. Met verhalen van Chris Polanen, Rashid Novaire, Rochita Loenen-Ruiz, Dido Michielsen, Mira Feticu, Roderick Leeuwenhart, Clarice Gargard, Sholeh, Rezazadeh,

ik bouw mijn kaartenhuizen het liefst niet van kaarten ik borduur graag wandkleden waarop ik naakt te zien ben in authentieke details vrij van alle tinten ruis in alle naaktheid ik ik denk niet dat dat kan maar denk het toch graag ik vul willekeur graag op met kruissteken in mijn kamer boven de haard hangt het kleed onbekeken in het granieten kaartenhuis waar zelfs ik ontbreek Jeroen van Kan verbindt in zijn nieuwe bundel twee bewegingssoorten met elkaar: die van het binaire balletje en de in zijn baan ogenschijnlijk vrije steenklomp die de oude Grieken 'een langharige ster' noemden. Beschrijf je je eigen baan of die van een ander, dat is de vraag die in deze speelse poëzie ronddwaalt.