Ik ben wie ik ben

We leven ons leven en zijn daar over het algemeen best tevreden over. Dit is immers hoe we het gewend zijn en we het zelf min of meer hebben vormgegeven, bewust en onbewust. Maar er kan zich iets in je leven aandienen waardoor je je ineens erg bewust wordt van wie en wat je bent. Dan kunnen vragen naar boven komen als "Ben ik echt wie ik ben en zo niet, wie ben ik dan echt?", "Wie ben ik in essentie en hoe kom ik dichter bij mezelf?" of "Waarom doe ik wat ik doe?" Ik ben wie ik ben neemt je mee op ontdekkingsreis naar jouw binnenste en laat je aan de hand van verschillende theorieën, praktijkvoorbeelden en oefeningen ontdekken wie je bent, waar jouw oorsprong ligt die maakt dat je bent wie je bent. Mocht je al lezende ontdekken dat je soms verder van je eigen kern af staat dan je lief is, dan leer je in dit boek ook hoe je stappen kunt zetten om hier, als je dat wilt, verandering in te brengen. Om zo dichter bij jezelf te komen. Dit boek is bestemd voor iedereen die: - Zich weleens

Al enkele dagen na het einde van de oorlog, op 8 mei 1945, publiceerde de Minister van Justitie het Besluit Oorlogspleegkinderen. De verantwoordelijkheid voor de Joodse pleegkinderen kwam te liggen bij de Rijkscommissie voor Oorlogspleegkinderen (OPK). Er werden bij deze commissie ongeveer 4000 Joodse kinderen aangemeld, waaronder zo'n 1370 wezen. Een van hen was ik. Mijn leven heb ik te danken aan mensen uit het verzet. Dat het OPK ook door deze mensen werd geleid, is volgens mij niet goed geweest. Zij hadden onvoldoende expertise in huis om de belangen van deze weeskinderen, waar het ging om het vaststellen van hun identiteit, te behartigen. In de commissie waren de Joodse leden in de minderheid, ten gevolge waarvan té vaak door OPK aan de Rechtbank werd geadviseerd de voogdij van de Joodse wezen te laten bij de niet-Joodse gezinnen waar ze in de oorlog ondergedoken waren. Als ik eind 1980 mijn OPK-dossier in bezit krijg, kom ik na bestudering tot de conclusie dat de vaststelling van

Worden wie ik écht ben is misschien wel het meest openhartige boek dat Stasi Eldredge tot nu toe heeft geschreven. In het boek schrijft ze over haar eigen worstelingen met overgewicht, haar zelfbeeld en haar verleden. Toch is het een hoopvol boek. Juist omdat het boek niet bouwt op het fundament dat het leven in ons heeft gelegd, maar op het fundament van het Woord en de liefde van God. Misschien worstel jij met dezelfde dingen. Misschien wil je dolgraag veranderen, maar heb je geen idee hoe je dat kunt bereiken. Stasi spoort je aan om je eigen gedachten los te laten. Je kunt jezelf immers niet genezen. En jezelf oppeppen tot je eindelijk tevreden bent met jezelf is niet de weg. Je hoeft het niet alleen te doen. God heeft dromen voor jouw leven en wil je helpen om te worden zoals jij bedoeld bent. Met hulp van God en door Zijn liefde, kun jij als vrouw worden wie je écht bent en je bestemming bereiken. Het geheim? Hoe meer jij van Hem wordt, hoe meer jij jezelf wordt. John en Stasi

Wanneer zijn depressie de dertigjarige Levi naar de keel grijpt, reikt zijn anders zo gesloten vader hem de hand: laten we praten. Samen bezoeken ze het theaterfestival Fringe in Edinburgh, maar de gesprekken komen moeizaam op gang. Herinneringen dringen zich op: aan Levi's excentrieke familie, zijn strijd met erkenning en geloof, en vooral aan zijn grote liefde Vic. Wanhopig probeert hij vat te krijgen op zijn destructieve neigingen, die werkelijk contact met een ander in de weg staan. Jacobs ontziet in zijn debuutroman niets of niemand, en al helemaal zichzelf niet. Toch blijft hij de deur naar liefde hardnekkig opentrappen. Met zijn krachtige pen maakt hij van Wie ik ben een meedogenloos, maar ook hoopvol verhaal.

Ken jezelve, dat is een bekende uitspraak uit de filosofie. Maar hoe weet je nou wie je bent? En of je jezelf kent? Ligt je karakter al vast bij je geboorte of bepaalt je omgeving wat of wie je bent en wordt? Wat zegt je naam over jou? En als iedereen uniek is, waarom willen we dan toch zo graag ergens bij horen? Met deze vragen gaat Stine Jensen aan de slag in Alles over wie ik ben. Op haar inmiddels kenmerkende wijze laat ze haar lezers nadenken, voelen, praten en filosoferen. Dit prachtig uitgevoerde boek voor jong en oud is geïllustreerd door Marijke Klompmaker. Stine en zij werkten eerder samen aan Alles wat ik voel - Het grote emotieboek (ruim 13.000 exemplaren verkocht) en Alles wat was - Hoe ga je om met afscheid? (ruim 10.000 exemplaren verkocht).

Wie ben ik? - Spel voor 2-6 spelers van Lifetime GamesBen je op zoek naar een leuk en spannend spel voor het hele gezin? Zoek niet verder! Het spel "Wie ben ik? van Lifetime Games biedt urenlang speelplezier voor jong en oud. Ideaal voor een gezellige avond met vrienden of familie.Waarom kiezen voor "Wie ben ik?Met "Wie ben ik? ontdek je de detective in jezelf. Dit actiespel daagt je uit om zo snel mogelijk te raden wie of wat je bent. Zet je speurvaardigheden in en stel slimme vragen om het mysterie op te lossen. Dankzij de eenvoudige spelregels kan iedereen vanaf 6 jaar direct meedoen.Kenmerken van "Wie ben ik? Spel voor 2-6 spelers Leeftijd: vanaf 6 jaar Categorie: actiespel Merk: Lifetime GamesHoe speel je "Wie ben ik?Elke speler krijgt een kaartje met een personage of voorwerp erop. Dit kaartje zit in een houder op je hoofd, zodat je zelf niet ziet wat erop staat. Stel vragen aan de andere spelers om erachter te komen wie of wat je bent. Maar let op, je mag alleen vragen stellen d…

Het ideale imago van een professional: vastberaden, proactief, sterk en altijd druk. De realiteit van vele professionals: sterk van buiten en verontrust vanbinnen. De innerlijke van de professional heeft hulp nodig. Dit boekje bevat informatie om jou, de professional, te ondersteunen bij het nadenken over de vraag wie je werkelijk bent en hoe je voor je innerlijke zorgt. Durf jezelf de vraag te stellen: Wie ben IK?

Wie ben ik dan Elk leven, hoe sober of flamboyant ook, is een reis. Op die reis ontwikkelt ieder mens een eigen identiteit. Welk lot en welke keuzes vormen de vingerafdruk van jouw karakter? Wie was ik als kind? Wie ben ik nu? Wie zou ik willen worden? Door de ogen en ervaringen van anderen kun je naar jezelf leren kijken en ontdekken wie je bent. En wie ben je dan? Dat is de vraag die alleen jij kunt beantwoorden. Als je het soms even niet weet, is deze bundel een prachtig startpunt van een nieuwe ontdekkingsreis. Geniet ervan! Cees Baan volgt het voetspoor van de uitgetreden Limburgse monnik Ravelli die in Nederland en België bekendheid verwierf als de Vliegenvanger. Ravelli laat op onverbloemde wijze zien wie hij was en wie hij werd. Zijn weerbarstige reis, zoektocht langs zwervers, nachtvlinders en gravinnen ontmaskert ook de lezer. Wie zich aan Ravelli spiegelt, leert zichzelf beter kennen.

Een uitdagende, persoonlijke bundel van een gelauwerd dichter. Een jonge vrouw laat haar ouders en haar Caribisch eiland achter om in Nederland als verpleegster te gaan werken. Daar trouwt ze met een Nederlander. De zwarte vrouw en de witte man krijgen een dochter en een zoon. De dochter overlijdt op jonge leeftijd, ook de vrouw wordt niet oud. Lang na de dood van de man gaat de zoon de confrontatie aan met de schamele, inaccurate herinneringen aan wat geweest is door in de huid van de vrouw te kruipen om te kijken of er, ergens tussen de puinhopen, nog iets te vinden is van al dat dode leven. Een kansloze missie. Of niet? wie was ik (strafregels) is één lange poging het persoonlijke verleden te belichamen. Hoe te schrijven over anonieme levens die voorgoed zijn verdwenen, en die alleen voor jou van belang waren? En wat valt er te zeggen - over migratie, racisme, liefde, afscheid - als je je nauwelijks iets kunt herinneren? 'Dit boek is een gebeurtenis in de poëzie. Een

Tweede druk in een mooie luxe genaaide paperback. Winnaar van “Beste religieuze en spirituele boek 2024” (met in jury: Dirk De Wachter, Rik Torfs, Yvonne Denier e.a.). Dit is de tweede druk in een mooie luxe genaaide paperback. “God is dood, maar van zijn zoon komen we niet af, zo bleek in de loop van de vorige eeuw. Hij is ons blijven bezoeken, precies zoals hij vlak voor zijn dood heeft voorspeld." In 33 essays laat dichter en essayist Willem Jan Otten zien hoe Christus, zelfs al valt zijn naam niet, blijft opduiken in films, romans, muziek. In de gestalte van een tuinman, in Harry Potters leraar Dumbledore, en in een melodielijn van Olivier Messiaen. 'Kortom,' aldus Otten, 'het verlangen om Jezus ergens in te ontwaren, is onverlet gebleven.' Wie zeggen de mensen dat Ik ben? De schrijver onthult en doordenkt de uiteenlopende antwoorden van kunstenaars op deze vraag, die Jezus zijn leerlingen ooit stelde. In evenzovele beelden zoekt kunstenaar Paul van Dongen naar ZIJN antwoord op die