Ik ben er nog

Mei 1940. Amsterdam. De oorlog door de ogen van een onschuldig kind tien jaar oud. Een joods meisje dat in vijf jaar tijd alles verliest dat haar lief is. Een bijzonder verhaal en ook weer niet, omdat er heel veel van deze kinderen waren. Kinderen die door toeval en spelingen van het lot de oorlog overleefden om met lege handen hun leven weer op te pakken. Na jarenlang zwijgen besloot Hélène Egger (1929) haar verhaal te vertellen, eerst aan haar familie, later ook aan kinderen op scholen via haar gastsprekerschap voor Westerbork. Waarom? Om de geschiedenis door te kunnen geven aan de volgende generaties die ervan kunnen leren en om niet dood te hoeven gaan met een hoofd vol oorlog.

Ruth Gruener is pas vijf jaar oud als Duitsland Polen binnenvalt. Als Joods gezin zijn zij en haar ouders constant in gevaar en ze moeten dan ook jarenlang onderduiken. Ruth en haar ouders weten de oorlog te overleven en zijn dolgelukkig om weer vrij te zijn, maar worstelen met het herpakken van hun levens. Nu ze in Polen niets meer te zoe¬ken hebben, vertrekken ze naar Amerika, voor een nieuwe start. Daar blijft Ruth vechten tegen de nachtmerries en flashbacks van haar le¬ven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Overleven na de Holocaust is niet alleen het aangrijpende verhaal van een Joods meisje in de Tweede Wereldoorlog, maar laat ook zien met wat voor moeilijkheden iemand te maken krijgt in de lange nasleep van een groot trauma. Ruth Gruener is de vrouw van Jack Gruener, de hoofdpersoon uit het boek De jongen die tien concentratiekampen overleefde.

Eerst wordt haar vader in het holst van de nacht weggevoerd. Nauwelijks een jaar later pakken de Duitsers haar moeder en een mysterieuze onderduiker op. De tienjarige Roos blijft in 1942 alleen achter met haar twee zusjes in hun ouderlijk huis in Rotterdam. Ze probeert zo goed en zo kwaad als het kan het dagelijks leven voort te zetten in de platgebombardeerde stad. In de hongerwinter van 1944 zoekt ze met haar zusjes een uitweg om te overleven. Roos (Derks) Bazuijnen vertelt haar verhaal in dit boek. De auteurs zochten uit wat er met de ouders van Roos gebeurde en schetsen een beeld van het prille verzet in de Tweede Wereldoorlog. Zo, ben jij er ook nog? is een portret van een intellectueel communistisch gezin dat geschonden uit de oorlog komt. Het is daarmee een aangrijpend egodocument over hoe een kind in oorlogstijd overleeft.

In een bos bij München ligt een corpulente man wiens schedel met een scherpe steen is gespleten. Vijftien maanden eerder raken twee Nederlandse toeristen verzeild in een afgelegen dorp in de Karpaten. De mensen daar zien er wat vreemd uit. Een jaar later keren zij terug naar het dorp met een Duitse amateurarcheoloog. Ze vinden aanwijzingen dat de inwoners nazaten zijn van neanderthalers, die zich gelijkwaardig aan de Homo sapiens hebben ontwikkeld. Door list en bedrog loopt het uit de hand. In de kern gaat het over de vraag wat er kan gebeuren als twee mensensoorten elkaar ontmoeten. De Homo sapiens willen met hun ontdekking goede sier maken. De neanderthalers zijn op hun hoede en besluiten om hun voortbestaan niet op het spel te zetten. En hoe zit het met religie? Is God er enkel voor de sapiens? Het zijn vragen die de roman van een tweede laag voorzien. Verder gaat het over de Tweede Wereldoorlog, voetbal, roken, gokken, geiten, beren, doodgaan en over reizen door Europa in de

“Een weergave van een periode uit mijn leven, maakt kennis met zijn grenzen” Albert Koedam is ultraloper, organisator, ondernemer, op latere leeftijd gestart met hardlopen en een bijzondere veelvraat in zijn soort. Met mijn credo over de juiste hoeveelheid vocht, voeding en rust kun je onbeperkt doorgaan. Een persoonlijk verslag van mijn fysieke en mentale reis in het voortbewegen. Het menselijk lichaam is een prachtige energiearme machine die zijn gelijke niet kent. Als loper was ik mentaal niet te vermurwen totdat mijn lichaam mij verplicht inhaalde en ik tegen een muur aan liep. Dit onbekende signaal werd door mij niet geaccepteerd en gaf ongeloof. Ik ben over deze muur gestapt en liep door…

Als Judith Stoker na ruim zeven stabiele jaren in een depressie terechtkomt, weet ze niet wat haar overkomt. De bodem onder haar bestaan lijkt in één keer te zijn weggevaagd. Via de huisarts komt ze bij de GGZ terecht waar ze een nieuwe diagnose krijgt: een bipolaire stoornis. Samen met haar psychiater en een sociaal psychiatrisch verpleegkundige zoekt ze naar de juiste medicatie. Elke dag schrijft ze over hoe ze zich voelt en wat er gebeurt. Ondanks dat ze door een loodzware tijd gaat, zijn er ook overal kleine lichtpuntjes waar ze zich aan vast weet te houden. Ik ben er nog (niet) is een eerlijk, openhartig en kwetsbaar boek over leven met een psychiatrische stoornis, geschreven door iemand die als therapeut ook veel kennis van zaken heeft. Het gaat over wanhoop en hoop, duisternis en licht, over dagen dat ze niet meer verder wil leven, maar ook dagen dat het leven de moeite waard is. Daarmee is het ook een boek vol lucht en humor. Judith steekt in dit boek andere mensen die

De 11-jarige Laila woont met haar moeder en broer en zus in een asielzoekerscentrum in Almere. Ze zijn gevlucht uit Syrië, waar zij haar vader achter moesten laten. Laila mist hem verschrikkelijk en ze voelt zich somber in dit grijze, natte land. Wanneer zij voor een vrijwilligersproject voor school moet opruimen bij de oude meneer Cohen, verandert echter alles. Op de zolder van de norse man stuit zij op het mysterie van Mia, een Joods meisje dat dringende brieven aan Isa Cohen schrijft tijdens de Tweede Wereldoorlog. Laila bijt zich vast in de puzzel die de brieven vormen. Hoe zou het met Mia zijn afgelopen? In een spannende ontrafeling van het mysterie van Mia ontdekt Laila niet alleen hoe Mia zich staande hield tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar leert zij ook omgaan met haar eigen herinneringen aan de oorlog die zij nog maar kort geleden ontvluchtte. Met het verhaal De brieven van Mia brengt Astrid Sy (http://www.astridsy.nl/)een ontmoeting tot stand tussen een 92-jarige

'Ik zal je vertellen hoe het is om dood te gaan. Ik heb het meegemaakt en ik wil dat je weet hoe het is. Want ik had nooit kunnen denken dat ik er zó naast zat. Nu ik in de hemel ben, weet ik wel beter. Ik leef! En hoe! Dood? Nee, ik ben er gewoon nog!' Tygo is 11 jaar wanneer door een ongeluk zijn reis op aarde eindigt. Nicolette, zijn oude kleuterjuf, zit op een dag te mediteren als tot haar verbazing Tygo verschijnt. 'Ik moet je iets vertellen!' zegt hij. Dat 'iets' groeide uit tot dit boeiende boek dat jou als lezer met een warme gloed achterlaat. 'Ik heb dit boek met heel veel plezier en herkenning gelezen. Ik weet zeker dat Nicolette met dit boek heel veel mensen zal kunnen helpen om de angst voor het sterven en de dood weg te nemen.' Marie-Claire van der Bruggen, bestseller auteur van o.a. Het sprookje van de dood 'Een waargebeurd, feel-good verhaal, heerlijk verteld, dat je doet inzien wie je echt bent, en je inspireert uit te voeren wat je op aarde komt doen.' Edith Hagenaar,

Jeska is dromerig, tekent graag en dwaalt vaak door de dichtbegroeide tuin. Daar ontmoet ze een zwarte aanloopkat, Moos. Thuis wordt er veel gezwegen, maar met de kat deelt ze haar diepste gedachten. Het liefste zou Jeska niet opgroeien en kind blijven. Maar vanaf het oment dat haar oma haar per ongeluk Hesje noemt lijkt opgroeien onvermijdelijk. Wie is die Hesje? Waarom wil haar moeder er niets over zeggen en zwijgt ze over bijna alles van vroeger? Houdt ze dingen geheim? Heeft het met de Tweede Wereldoorlog te maken? Alle vragen openen een deur naar een nieuwe wereld. Jeska Verstegen schetst in dit waargebeurde verhaal een ontroerend portret van een elfjarig meisje dat op zoek is naar het verborgen familieverleden. De Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft het leven haar grootmoeder getekend en ook dat van haar moeder. Heeft het ook nog invloed op Jeska?

1945. Benjamin Gotlieb is luitenant in het Amerikaanse leger. Hij neemt deel aan de bevrijding van München en Dachau. Tijdens de belegering vindt hij eerder toevallig een geheime kluis. Meer dan zestig jaar later wordt Jacob Kaufmann in de kelder van zijn Brusselse appartement vermoord. Hij was de zoon van een joods meisje dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in een Duits bordeel moest werken. Hij heeft geen familie en weinig vrienden. Stijn Goris en zijn team staan voor een raadsel. Kaufmann blijkt meerdere levens geleid te hebben maar echte vijanden had hij niet. Waarom moest Kaufmann sterven? Welke taak had hij in het joods archief?