Hier zijn is niet de bedoeling

Als iemand vroeg waar Saar vandaan kwam, zei ze 'Brabant'. Als iemand zei: 'Dat hoor je niet,' lichtte ze een beetje op. Ze forceerde haar zachte g tot een hardere variant. Ze zei nooit meer 'ons mam' maar 'mijn moeder'. Afstand wilde ze, en van haar familie nog het meest. Door het overlijden van haar opa moet Saar terug naar haar geboortedorp. Het dorp waar verdriet in een borstzakje past en de dood ruikt naar sudderlappen met spekjus. Als haar oma haar vraagt om te blijven, wordt Saar gedwongen om zich opnieuw te verhouden tot haar familie, en in het bijzonder tot haar moeder. Een benauwde week volgt, met een dode opa in de woonkamer en vervolgens in de schuur. Iedereen doet zijn best om het gezellig te houden, alleen Saars moeder weet zich geen raad. In dat opzicht is er nog altijd niets veranderd. Hier zijn is niet de bedoeling is de ontroerende en geestige debuutroman van Lauranne van Grinsven. Met een volstrekt eigen vertelstem weet ze op een indringende manier het verhaal te

Loslaten wat je niet kan vasthouden is een bundel waarmee ik wil aantonen dat zowel loslaten als vasthouden veel energie van je kunnen vragen. Iedereen komt er wel eens mee in aanraking. Loslaten en vasthouden gaat over zoveel. Het kan gaan over school, perfectionisme, alles wat er in je persoonlijke rugzak zit en nog zoveel meer. Ik haal dagdagelijkse situaties aan, maar ook situaties die wat moeilijker voor me liggen. Soms wil je iets dat je raakt of het moeilijk maakt gewoon achter je kunnen laten, het kunnen loslaten. Op andere momenten wil je een persoon, een situatie of een gevoel nooit meer kwijt. Je wil het voor altijd kunnen vasthouden. In elke dag zitten soms wel zo'n momenten.

´Alle fictie is een constructie van de ziel, van ons denken, ervaren, beleven, van onze psyche, en alle fictie wordt uit nood geboren. Onze ziel, onze persoonlijkheid, ons denken en beleven is tot op zekere hoogte het resultaat van wat we er zelf van maken als van de verhalen die anderen over ons en over de wereld vertellen. Verhalen zijn verbonden met het lot van mensen. Ze zijn van invloed op de manier waarop wij zin geven aan de wereld, aan anderen en aan onszelf. Volgens mij staat veel van wat wij zelf zo authentiek en helemaal origineel menen te voelen, van de oordelen die we vellen over anderen en over onze eigen ziel, voor het merendeel als wetten voorgeschreven en die wetten krijgen we in de vorm van verhalen binnen.´ In Echt contact is niet de bedoeling brengt Connie Palmen op even oorspronkelijke als scherpzinnige wijze een aantal uiteenlopende kwesties voor het voetlicht, van hart tot ziel, van filosofie tot psychiatrie, van moraal tot ideaal, maar altijd gaat het in de kern

Carry van Bruggens grote, meeslepende en indringende debuutroman uit het Joodse leven in het Nederland van het begin van de 20e eeuw, over de desintegratie van een orthodox-joods gezin na het overlijden van de moeder. De verlatene in de mooie en ontroerende roman is de vader die het geloof niet kan loslaten en hierdoor vervreemdt van zijn naar bevrijding uit het orthodox-joodse milieu snakkende kinderen en ze uiteindelijk verliest. Carry van Bruggen (1881-1932) wordt beschouwd als een van de grote Nederlandse auteurs van haar tijd.

'Je leest De grote cirkel om die twee adembenemende levens, om de superieure stijl, om de ontroerende, gelaagde beschrijvingen van vriendschap en andere soorten liefde. En om de fantastisch gedoseerde, nooit opdringerige maar wel gigantische hoeveelheid details over de geschiedenis van de luchtvaart en van de Verenigde Staten.' ***** NRC Handelsblad 'Rasverteller en superieur stilist Maggie Shipstead houdt de lezer tot aan het slot in haar greep. Met veel inlevingsvermogen, scherp psychologisch inzicht en een superieure stijl verweeft Maggie Shipstead twee vrouwenlevens in haar roman De grote cirkel.'***** de Volkskrant'De grote cirkel is een historische avonturenroman en een geestige Hollywoodsatire in één, die zelfs de meest galmende aanprijzingen reduceert tot magere understatements.' Het Parool'Een even spectaculaire als ontroerende roman.' VPRO gids, Katja de Bruin'600 pagina's genieten in dit onwaarschijnlijk mooie boek. Historische fictie op haar best!' - JAN Magazine'Echt zo'n …

Herman van Dusselen is 'een beetje anders'. Althans, dat zeggen de mensen om hem heen. Herman speelt met knikkers, maakt het huis grondig schoon en houdt zich vast aan wat hij kent. Pijnlijke herinneringen aan vroeger duwt hij weg. Dat verandert als hij in een pretpark Jeanette ontmoet. De liefde voor de flamboyante suikerspinnenverkoopster drijft hem uit zijn comfortzone en legt oude wonden bloot. Voor het eerst wordt Herman uitgedaagd de wereld buiten zijn vertrouwde knikkerkamer te ontdekken. Waagt Herman zich aan het leven, of blijft hij zich krampachtig vasthouden aan het verleden? De hartverwarmende en ontroerende roman De achtbaantester is een tragikomisch verhaal over rouwverwerking, anders zijn en loslaten.

Met een nawoord van Maria Kager Voor God en de Sociale Dienst is de debuutroman van Nicolien Mizee (1965). In drie faxen aan haar scenarioleraar en redder beschrijft de hoofdpersoon met treffende ironie en compromisloze eerlijkheid de moeizame zoektocht naar zichzelf. Een razendsnel en verontrustend boek. 'Een van de meest eigenzinnige en authentieke, diepzinnige en lucide én geestige oeuvres uit de Nederlandse literatuur.' - NRC Over Voor God en de Sociale Dienst: 'Tintelende debuutroman.' - Haarlems Dagblad 'Een hilarisch boek.' - De Telegraaf 'Het knappe van Mizee is dat ze de herkenning een dubbele bodem geeft; wat we herkennen, beseffen we, zijn niet alleen onze onzekerheden, maar ook die van anderen.' - de Volkskrant

Deze gedichtenbundel voor (jong)volwassenen is een uitnodiging om gevoelens de ruimte te geven. De gedichten geven inzicht in wat er in het hoofd van een kind kan omgaan bij een scheiding en welke belemmerende overtuigingen een kind tot in de volwassenheid kan meedragen. Iris heeft een hoopvolle boodschap: wanneer je gevoelens kunt toelaten, biedt dit de mogelijkheid te helen en je verder te ontwikkelen. De gedichten zijn verdeeld over drie hoofdstukken: Blijven gaat over de wens van het kind dat beide ouders bij hem blijven, gemis en het blijven vasthouden aan het verleden. Gaan gaat over (innerlijk) vertrek, afscheid, het loslaten van belemmerende overtuigingen en over wat je tijdens deze reis met je meedraagt. Zijn gaat over het nu, liefde, de natuur, rust, opgaan in het moment en het kunnen zien van het licht en het donker.

Thomas Verbogt schrijft behalve romans, toneelstukken en korte verhalen al ruim dertig jaar columns. Twee decennia lang verschenen die in De Gelderlander, de krant van zijn geboortestreek. De columns staan dicht bij zijn andere werk, het zijn korte verhalen over het avontuur van het alledaagse, verslagen van verwondering, momenten van melancholie of hilariteit - maar altijd buitengewone observaties. Hij schreef al vaker dat je de deur maar uit hoeft te gaan om in een verhaal terecht te komen. Het is alsof die verhalen erop wachten om aangeraakt en verteld te worden. Thomas Verbogt geeft ze in weinig woorden alle ruimte en laat ze zacht zingen 'Een verrukkelijke loomheid, zen-achtige melancholie en fijnzinnige humor.' NRC Handelsblad 'Het proza van Verbogt treft de lezer als een mokerslag.' De Telegraaf 'Dit doet denken aan het proza van Gerard Reve en J.D. Salinger. **** ' Het Parool 'Er valt veel te lachen en te glimlachen, want hij heeft een groot talent om steeds in absurde