Het Nederlandse bioscoopjournaal 1940-1945 - Thomas Leeflang - ebook

Ook met film probeerde de Duiters tijdens de Bezetting het Nederlandse 'broedervolk' te bekeren tot het nationaalisme. Elk bioscoopprogramma begon verplicht met twee weekjournaals: het ToBis Hollandsch Nieuws en het UFA Wereldnieuws. Valse voorlichting, verheerlijking van nazi-kopstukken heroïsche 'frontbewegingen', vrolijke 'Arische' kinderen van Jeugdstorm en Hitlerjugend, alles perfect in beeld en geluid gepresenteerd. Een vergeten stukje oorlogsgeschiedenis is in dit boek alsnog op schrift gesteld. Met als unieke bijlagen de complete inhoudsopgaven van de hier tijdens de Bezetting vertoonde bioscoopjournaals.

Vlak voor de Tweede Wereldoorlog werden in Nederland een aantal kruisers, torpedobootjagers, onderzeeboten en kanonneerboten op stapel gezet om de te kleine oorlogsvloot uit te breiden. Er waren zelfs plannen voor de bouw van drie slagkruisers. Sinds de algemene mobilisatie, in augustus 1939, waren er zoveel dienstplichtige zeemiliciens opgeroepen dat zij een zeesoldaten bataljon konden vormen en waren de mariniers aangetreden in hun blauwzwarte jassen. De marinemannen in hun blauwe uniformen waren goed getraind en goed gemotiveerd. Tegenover al dat blauw, tegenover al de bouwplannen en blauwdrukken stond te weinig grijs varend materieel. Toen Duitsland op 10 mei 1940 Nederland binnenviel, één van de grootste koloniale mogendheden ter wereld, moest de Koninklijke Marine in Nederland het stellen met een verouderde kruiser, zes onderzeeboten, negen torpedoboten, een torpedobootjager, veertien kanonneerboten, zeven mijnenleggers, acht mijnenvegers, een antiek pantserschip als drijvende

Het Scholtenhuis, het statige herenhuis aan de Grote Markt in Groningen, was tijdens de bezetting van Nederland het hoofdkantoor van de Duitse Sicherheitsdienst in Noord-Nederland. Het staat symbool voor vijf jaren van onderdrukking en terreur. Het was de plek waar vele mensen zijn verhoord, vernederd en gemarteld; voor een groot aantal van hen het vertrekpunt naar de dood. Tot nu toe ontbrak een complete wetenschappelijke studie over het huis, zijn bewoners en bezoekers, de gepleegde daden en de organisatiestructuur en de hiërarchie binnen de Sicherheitsdienst. In deze driedelige serie over Het Scholtenhuis wordt uiteengezet hoe de terreur zo uit de hand kon lopen. Historica Monique Brinks, directeur van de Stichting Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen plaatst de daden van de SD in de context van het Duitse politieke systeem en de waan van de dag. Haar objectiviteit maakt de ontluistering over het schrikbewind op het Scholtenhuis tot een beklemmend relaas. Naast een gedegen

Met het indrukwekkende De pijn die blijft. Ooggetuigenverslagen van het bombardement van Nijmegen, 22 februari 1944, richtte Bart Janssen in 2005 een monument op voor honderden oorlogsslachtoffers. Maar zijn werk was niet af. Het grote aantal gevallenen uit de periode dat Nijmegen frontstad was, van september 1944 tot maart 1945, de slachtoffers van kleinere bombardementen, van de jodenvervolging, van de Arbeitseinsatz, van ongelukken met Duitse en geallieerde legervoertuigen, maar ook kinderen die met gevonden munitie speelden. Zij allen verdienen een plaats in het collectieve geheugen van de stad. Dus trok Bart Janssen dertien jaar lang opnieuw door het land om de herinneringen en verhalen van nabestaanden op te tekenen en foto's van Nijmeegse oorlogsslachtoffers te verzamelen. Het resultaat is nog omvangrijker dan De pijn die blijft en minstens zo imponerend.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de Mechelse bevolking af te rekenen met verschillende drama's: bezetting, honger, bombardementen, naziterreur. De oorlog stelt mensen voor fundamentele keuzes: wie kiest voor verzet, wie voor collaboratie? Welke prijs hebben die keuzes? Hoe slaat de gewone Mechelaar zich door de donkere oorlogsjaren? Gebeurtenissen op verre fronten oefenen een invloed uit op het dagelijkse leven in de Dijlestad, Kazerne Dossin is tot op vandaag een beladen historische plek. Auteurs Geert Clerbout en An Rydant kaderen de gebeurtenissen die zich in Mechelen hebben afgespeeld in de bredere geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Voor het eerst voeren ze een volledig en grondig onderzoek naar de activiteiten van het Mechelse verzet, brengen onbekende nieuwe elementen over de Mechelse collaboratie aan het licht en schetsen een verhelderend beeld van hoe de stad en haar bewoners de oorlog hebben beleefd. Ook tachtig jaar na datum blijft die reconstructie brandend