Het geheim van mijn man

Mijn lieve Cecilia, als je dit leest, ben ik er niet meer… Stel je voor dat je man een brief aan je heeft geschreven, om te openen na zijn dood. Stel je voor dat die brief zijn diepste, meest donkere geheim bevat. En stel je dan eens voor dat je deze brief toevallig vindt terwijl je man nog springlevend is. Cecilia Fitzpatrick is een succesvolle zakenvrouw, staat voor iedereen klaar en is een toegewijde echtgenote en moeder. Maar die brief gaat alles veranderen, en niet alleen voor haarzelf. Liane Moriarty heeft een pageturner geschreven die je aan het denken zet: over hoe goed je degenen van wie je houdt eigenlijk kent - en hoe goed je jezelf uiteindelijk kent… 'Een ontroerend verhaal over de betekenis van liefde en over hoe het leven kan afhangen van een misverstand of een te haastig genomen besluit. "Het geheim van mijn man" is zo goed, dit kun je niet voor jezelf houden.' - USA Today

Ik ben blij dat mijn moeder dood is; De Nederlandse vertaling van I'm glad my mom died De Amerikaanse mega-bestseller en hartverscheurende must-read nu ook in het Nederlands! 'Zowel aangrijpend als pijnlijk grappig.' The New York Times 'Een belangrijk cultureel document.' Lena Dunham Een hartverscheurend én hilarisch relaas van de iCarly-ster Jennette McCurdy over haar strubbelingen als voormalig kindster, de gecompliceerde relatie met haar manipulatieve moeder, en hoe ze de controle over haar eigen leven weer terugpakt. Jennette McCurdy was zes jaar oud toen ze haar eerste acteerauditie deed. Het was haar moeders droom dat haar enige dochter een ster zou worden, en Jennette had er alles voor over om haar moeder gelukkig te maken. Ze ging dan ook mee in al haar moeders manipulatieve grillen, ook in wat haar moeder 'caloriebeperking' noemde: weinig eten en zichzelf vijf keer per dag wegen. Zo ontstond er tussen hen een vreemde dynamiek, waarin haar moeder Jennette onder andere tot haar …

De Amerikaanse mega-bestseller en hartverscheurende must-read nu ook in het Nederlands! 'Zowel aangrijpend als pijnlijk grappig.' The New York Times'Een belangrijk cultureel document.' Lena DunhamEen hartverscheurend én hilarisch relaas van de iCarly-ster Jennette McCurdy over haar strubbelingen als voormalig kindster, de gecompliceerde relatie met haar manipulatieve moeder, en hoe ze de controle over haar eigen leven weer terugpakt.Jennette McCurdy was zes jaar oud toen ze haar eerste acteerauditie deed. Het was haar moeders droom dat haar enige dochter een ster zou worden, en Jennette had er alles voor over om haar moeder gelukkig te maken. Ze ging dan ook mee in al haar moeders manipulatieve grillen, ook in wat haar moeder 'caloriebeperking' noemde: weinig eten en zichzelf vijf keer per dag wegen. Zo ontstond er tussen hen een vreemde dynamiek, waarin haar moeder Jennette onder andere tot haar zestiende hoogstpersoonlijk onder de douche zet en ongevraagd bij haar intrekt als ze eind…

'Als je dit leest, ben ik dood.' Op 6 november 1925 joeg Henri Roorda zich een kogel door het hart. Hoe hij tot die daad was gekomen, legt hij uit in deze wrange, vaak ook grappige confessie. Zijn 'suïcide' heeft tal van redenen: geldnood, de sleur van het onderwijs, de treurnis van het ouder worden. Ook persoonlijker motieven speelden een rol, zo blijkt tussen de regels door: de liefdeloosheid van het huwelijk, de 'misdaad' die hij beging door geen medelijden te hebben met iemand 'die ongelukkig was'. Maar in Mijn zelfmoord staat de wanhoop lichtvoetigheid en zelfspot nooit in de weg. 'Mijn zelfmoord is de lucide verantwoording van een totaal niet zwartgallige, volkomen onchagrijnige filosoof, die aantoonbaar genoegen schepte in het zo sprankelend mogelijk formuleren van de aanleidingen en redenen van zijn zelfverkozen dood. Een vrolijker, geestiger, ironischer geschrift over de beladen materie zelfmoord is mij niet bekend.' - Jeroen Brouwers Henri Roorda van Eysinga, Frans-Zwitsers

Ik heet Lena. Ik maak altijd lijstjes omdat ik niet goed kan kiezen. Maar ook om de warboel in mijn hoofd op te ruimen. Dat is wel nodig, want mijn leven is érg ingewikkeld, vooral sinds mijn ouders gescheiden zijn. Ik heb nu twéé stiefmoeders! Ik ben op mijn stiefbroer, én ik heb een erfenis gekregen. En hierdoor heb ik een hele lijst geheimen!

'Het geheim van mijn moeder' is een meeslepende roman van Thea Zoeteman over de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog voor meerdere generaties. Fleur voelt zich weer even verbonden met haar overleden moeder Anke wanneer ze een oud dagboek van haar terugvindt. Maar naarmate ze meer leest, worden de verhalen steeds grimmiger. Anke heeft als kind de Tweede Wereldoorlog meegemaakt, wat een onuitwisbare stempel heeft gedrukt op haar leven. Ook schrijft ze over de schaamte als nakomeling van foute ouders. Dit laatste is nieuws voor Fleur. Welke gevolgen heeft dit voor haar identiteit?

'Een knappe, liefdevolle roman.' -De Volkskrant **** 'Een zeer mooie vertelling over het leven op het platteland van Noorwegen.' - Gent Leest De Noorse schrijver Edvard Hoem droeg het verhaal van zijn ouders vijftig jaar met zich mee. Het begint voor hem als hij zes is en zijn moeder een simpele en tegelijkertijd moeilijke vraag stelt: 'Mam, hou je van papa?' Hij heeft geen flauw idee dat zijn vraag over een familiegeheim gaat. Ze antwoordt: 'Ik hield niet echt van je vader toen we verkering kregen, maar ik léérde van hem te houden, want hij was trouw, en trouw zijn is net zo belangrijk als liefde.' Hoe waren de ouders voordat ze ouders werden? Edvard Hoem vertelt het aangrijpende verhaal van zijn ouders, een jonge reizende predikant die Gods woord predikt in de valleien van Noorwegen, en een jonge vrouw die in een relatie met een Duitse soldaat zwanger wordt. Naast een scherp en teder familieportret is Het verhaal van mijn vader en mijn moeder een ontroerende roman over het leven op

Sokkie is doodsbang voor mensen. Bij zijn vorige eigenaren is het flink misgegaan. Nu staat hij helemaal alleen opgesloten in een donker hok. Gelukkig wordt hij gered en komt hij bij Sofie terecht. Voor Sofie is het een droom die uitkomt. Eindelijk een eigen verzorgpony! Ze houdt nu al ontzettend veel van hem. Het mensenmeisje ziet er eigenlijk heel onschuldig uit. Ze praat vriendelijk tegen me en maakt de boxdeur open. Maar dan! Ze staart in mijn gezicht met haar dicht bij elkaar staande ogen, als een echt roofdier! Haar hand gaat omhoog als de klauw van een poema. Dan probeert ze mijn hoofd vast te pakken. Mijn instinct zegt me dat ik moet vluchten, maar dat kan niet in een box. Het meisje geeft niet op. Telkens weer wil ze haar klauwen in mijn manen slaan! Dan val ik aan, ik heb geen andere keus… Hoe kan Sofie duidelijk maken aan Sokkie dat zij het wél goed bedoelt? Hoe kan ze zorgen dat hij zich door haar laat berijden? Want als dat niet lukt, loopt het slecht af voor hem. Sofie

Mijn dochter ligt op de bank met een deken over zich heen. 'Ik moet je iets vertellen maar ik durf het niet, want het zal je verdriet doen.' Er giert van alles door me heen. Wat is er? Ik hou haar vast en zeg: 'Fluister het maar in mijn oor.' Nauwelijks hoorbaar zegt ze: 'Ik ben al drie jaar heel somber, het voelt alsof ik een masker opheb. Ik ben zo intens moe!Ik weet het niet meer. Ik kan niet meer. Ik doe mezelf pijn.' Dit boek geeft een persoonlijke inkijk in het alledaagse leven van een moeder met een dochter die worstelt met depressie. Je leest ervaringen, nuttige achtergrondinformatie en vooral heel veel handvatten en praktische tips. Dit boek is een handreiking voor ouders en verzorgers van kinderen in de leeftijd van 16-25 jaar met een depressie. Met als doel hen te helpen naast hun kind te staan en zelf staande te blijven. Mirjam Bijnsdorp (1963) schreef het boek dat ze zelf graag had willen lezen toen ze ontdekte waar haar dochter mee worstelde. Ze is, naast moeder, een

"Dit is het verhaal van een dikke man die onderweg naar eten zijn geluk heeft ontdekt - mijn verhaal. De simpele titel dekt niet de lading van de lange weg die ik heb afgelegd, met de vele hindernissen en kruispunten, een weg vol plaatsen, mensen en verschillende soorten eten. Ik ben altijd al dik geweest, een vrolijke dikkerd die zich er nooit door heeft laten storen. In mijn jeugd was ik een nerd en een goede leerling. Dat bleef ik tot ik vrij jong universitair docent werd, een begenadigd leraar als ik mijn studenten mag geloven. Sindsdien publiceer ik geregeld artikelen in vaktijdschriften, want zonder die publicaties red je het niet in de academische wereld. Ik heb nog meer pluspunten, zoals mijn uitstekende geheugen en de gave om overzicht te houden, met aandacht voor kleine details en hun plaats in het geheel. Dit alles heeft me niet veel geholpen in mijn privéleven, waar ik me als een blindeman heb laten leiden door vrouwen, leden van die onbegrijpelijke sekse die in staat