Productomschrijving
In dit deel, het vervolg op deel 1 van Amsterdam naar Barcelona, worden de routes beschreven die de reiziger begeleiden op weg naar het zuiden. Ik zeg met nadruk routes omdat er zeker over het eerste traject ten zuiden van Cluny zoveel mogelijkheden waren met een eigen karakter dat ik gemeend heb ze afzonderlijk aan de keus van de reiziger over te moeten laten. Allereerst is daar de Cluny-Loire route die na de oversteek van Saône naar Loire-dal vanaf Roanne de rivierbedding volgt door eerst afwisselend heuvelend en vlak terrein om daarna het nauwere dal te volgen tot aan Le Puy. De groene variant neemt vanaf Roanne definitief de heuvels en de bergen van afwisselend de Madeleine, het nationale park van de Forez-Livradois en het vulkaangebergte boven Le Puy. Vlak is die routevariant zeker niet, maar ook niet echt voor berggeiten, alhoewel de uitzichten er wel naar zijn. Deze routes lopen vanaf Le Puy samen naar het zuiden naar de bovenloop van de Loire om middels redelijke stijgingen op 1242 meter het hoogste punt van de hele route te bereiken. Die stijgingen worden beloond met een heerlijk verstilde afdaling van 40 kilometer door het schitterende kloofdal van de Chassezac. Aan het eind daarvan komt deze route samen met de derde variant vanaf Cluny, namelijk de Beaujolais-Ardèche-route. Vanaf Cluny voert deze route eerst door de heuvels van de Maconais en de Beaujolais met prachtige kastelen temidden van de wijngaarden, imposante heuvels zoals de rots van Solutré, en daartussen wijndorpen met klinkende namen als Pouilly, Fuissé, Morgon, St. Amour, Moulin à Vent, waarbij de route zich over onverwachte paden door de wijngaarden slingert. Daar waar het drukker wordt aan deze zijde van de Saône neemt de route de andere oever en voert over landelijke wegen tot aan de mooie oevers van de rivier tot in het hart van de stad Lyon. Ten zuiden daarvan regeert de olie-industrie en de grauwe voorstad, waaraan een treintje met fietsvervoer de reiziger kans biedt te ontsnappen. Tachtig kilometer en een hoop overbodig geploeter over drukke wegen verder kan men de reis gelijk goed voortzetten. Vanaf Tain l’Hermitage (kostelijke wijnen) en het daar tegenover liggende Tournon aan de Rhône stijgt men zeer geleidelijk door het dal van de Doux omhoog naar de Vivarais, het groene deel van de Ardèche. Men stijgt geleidelijk, fietst dan vlak tot aan Lamastre, stijgt weer, daalt dan af tot aan Le Cheylard, stijgt weer licht en vindt pas de laatste kilometers definitief het hoogste punt bij Mezilhac, zonder echt een klimmer te hoeven zijn. De Ardennen zijn doorgaans zwaarder. De Beuajolais-Ardèche route is dan ook de makkelijkste variant van de drie en is goed te vergelijken met de Amsterdam Rome route. Men krijgt uiteraard wel de mooiste uitzichten over de toppen van het Centraal Massief en met een beetje geluk de Alpen in de verte. Daarna daalt men de diepte in en de warmte van de Ardèche. In de verkoelende rivier liggen ’s zomers de mensen te spatteren in het water. Campings zijn er dan ook in overvloed. Na het dal van Ardèche bereikt men het stillere dal van de Chassezac en het verstilde weggetje door het steenwoud van Païolive. Alle routes hebben voor- en nadelen. Hoe groener, hoe meer men moet stijgen, maar een vlakker stuk kan ook wat saaier zijn, zeker bij grijs weer of regen. Daarom opperen wij in het begin ook hier en daar wat spoorlijntjes met fietsvervoer. Niet om u lui te maken, er zijn immers kilometers landschap genoeg in alle varianten, maar om tijdens de vakantie het recht te hebben altijd te kunnen kiezen, trappend of treinend te stijgen. Dalen doet men uiteraard (van)zelf. De route voert momenteel tot een zestig kilometer voor Barcelona. Hoe hard wij dat ook geprobeerd hebben, wij hebben over een deel van het laatste stuk geen wegen kunnen vinden die het predikaat fietsroute mogen dragen. Alle wegen komen uit op slechts één weg door het dal waar het vrachtverkeer de fietser in de berm drukt. Zelfs de Catalaanse fietsersbond kent hier geen alternatief voor. De trein biedt hier uitkomst.Ook kan men over een nieuw fietspad naar de kust fietsen en daarna met een boot langs de kust varen tot aan Blanes. Buiten het hoogseizoen kan men vanaf Blanes langs de kust doorfietsen naar Barcelona. Maar een fietsroute zou ik dit niet noemen.In het hoogseizoen neemt men vanaf Blanes verder de trein zolang er geen fietspad wordt aangelegd langs de kust.
