Een gegeven dag

Is Het geheime wapen een vervolg op Buitenbeentjes (2017), haar vorige boek met verhalen van 'vluchtelingen' uit Nederlands-Indië? Je zou het bijna denken, want in Buitenbeentjes wordt al gesproken over een geheim wapen: de humor. Het geheime wapen, de roman, benadert een diepere hartstocht: de liefde. Liefde die standhoudt in een gestoorde wereld. Nederlands koloniale verleden, voorspoed, oorlog en armoede vormen het lot van de generaties geboren tijdens de beginjaren van de vorige eeuw. De roman begint en eindigt in Suriname. De cirkel is rond wanneer Cas na loodzware jaren het levensgeluk met zijn gezin denkt terug te vinden op zijn geboortegrond. Daartussenin bevindt zich zijn levenswandel, behalve in Suriname, in Nederlands-Indië en in Nederland. Het is er tijdens zijn opvoeding ingepeperd en later als militair in het KNIL. Cas is gehoorzaam en plichtsbetrachting staat bij hem hoog in het vaandel, hij is trouw aan het moederland. Dit breekt hem allemaal op na de oorlog tijdens de

Het Nederlandse koloniale verleden in Indonesië heeft grote invloed gehad op de literatuur. In De postkoloniale spiegel. De Nederlands-Indische letteren herlezen wordt in 26 hoofdstukken de 'canon' van de Nederlands-Indische literatuur voor het eerst systematisch vanuit een postkoloniaal perspectief gelezen, van Multatuli's Max Havelaar (1860) - de eerste Indische roman - tot en met Lichter dan ik (2019) van Dido Michielsen. Na een introductie waarin wordt ingegaan op het leven van de auteur en zijn of haar relatie met Nederlands-Indië of Indonesië, worden telkens een of meer romans geanalyseerd. Naast beroemde auteurs als Louis Couperus, E. du Perron en Marion Bloem komen ook minder bekende schrijvers aan de orde. Terugkerende aandachtspunten zijn de representatie van de ongelijke koloniale machtsverhoudingen en de Europese strategieën waarmee de 'Ander' werd gemarginaliseerd. De postkoloniale spiegel geeft een vernieuwend overzicht van meer dan 160 jaar Indische

De geschiedenis van de politie in Nederlands-Indië Uit zorg en angst Uit zorg en angst beschrijft de geschiedenis van de koloniale politie in Nederlands-Indië tussen 1897 en 1942. Enkele kwesties staan daarbij centraal, zoals de betekenis van de politie voor de koloniale staat en de rol van het geweld dat zij gebruikte. Met als belangrijkste vraag: wat was er koloniaal aan koloniale politie? De moderne koloniale politie in Nederlands-Indië was het product van angst en zorg. De angst van de Europeanen voor de inheemse wereld in beweging; de zorg voor het zedelijk welzijn van de plaatselijke bevolking. De politie was niet alleen bedoeld voor controle en repressie, maar ook voor een koloniaal beschavingsoffensief. In de besluitvorming over het politieapparaat hadden Indonesiërs intussen geen deel. In de uitvoering wel: aan het begin van de jaren dertig werd de koloniale politie voor 93 procent bemand door inheems personeel.

Het kind met de Japanse ogen van Reggie Baay is een roman over de gruwelijke en onontkoombare gevolgen van de oorlog. Maar het is ook over de veerkracht van de mens die, hoe wreed het lot ook is, altijd blijft zoeken naar manieren om te overleven. Nederlands-Indië, 1939. Een jonge man tekent voor het koloniale leger en komt vervolgens in Japanse krijgsgevangenschap terecht waar hij dwangarbeid moet verrichten aan de beruchte Birma-Siamspoorlijn. Als hij na drieënhalf jaar van ontberingen wordt bevrijd en de draad van zijn leven weer hoopt op te pakken, wordt hij aansluitend een volgende oorlog in gestuurd: de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog die in zijn geboorteland is losgebarsten. Als na de Politionele Acties in december 1949 de soevereiniteitsoverdracht plaatsvindt en hij met zijn prille gezin naar Nederland vlucht wordt hij geconfronteerd met herinneringen en trauma's. Die strijd wordt er niet gemakkelijker op als blijkt dat zijn zoon de ogen van de vijand als een kaïnsteken

Anton is geboren in Nederlands-Indië, als kind van een koloniale planter en zijn concubine, een njai. Als hij tien is sterft zijn vader en moet hij vertrekken uit Java, naar zijn oom en tante in Nederland. Hij laat zijn inlandse moeder en zijn jeugd voorgoed achter.   Een mensenleven later wacht hij in een Nederlands verpleeghuis op zijn einde. Tijdens een van de bezoekjes van zijn kleindochter Ana geeft hij haar de opdracht zijn keris pusaka te vinden, een erfstuk uit zijn Indische verleden. Tijdens de zoektocht naar de keris ontsluiert Ana niet alleen langzaam maar zeker het leven van haar grootvader, ook haar eigen leven komt onder een vergrootglas te liggen.   Erfstuk is een roman over (de)kolonisatie binnen een familie, het intergenerationele trauma, schaamte, verlies en verraad.

Anton is geboren in Nederlands-Indië, als kind van een koloniale planter en een inlandse njai. Als hij tien is sterft zijn vader en moet hij vertrekken uit Java, naar zijn oom en tante in Nederland. Hij laat zijn inlandse moeder en zijn jeugd voorgoed achter. Een mensenleven later wacht hij in een Nederlands verpleeghuis op zijn einde. Tijdens een van haar bezoekjes geeft hij zijn kleindochter Ana de opdracht zijn keris pusaka te vinden, een erfstuk uit zijn Indische verleden. Gedurende de zoektocht naar de keris ontsluiert Ana niet alleen langzaam maar zeker het leven van haar grootvader, maar komt ook haar eigen leven onder een vergrootglas te liggen. Erfstuk is een roman over (de)kolonisatie binnen een familie, het intergenerationele trauma, schaamte, verlies en verraad.

Tachtig jaar geleden, op 17 augustus 1945, werd Indonesië onafhankelijk, een datum die tot op heden niet erkend wordt door Nederland. De gelogen kolonie nodigt de lezer uit om mee te reizen naar het nieuwe land - en het koloniale verleden los te laten, dat nog altijd doorklinkt in het heden. Het is een levendige, persoonlijke en tegelijk indringende verkenning van de complexe relatie tussen Nederland en Indonesië, gezien door de ogen van een journalist die onverwacht een nieuw hoofdstuk in zijn leven moet openen. Met een scherp oog voor detail, humor en historische gelaagdheid beschrijft hij niet alleen zijn eigen reis van aarzeling naar acceptatie, maar ook de diepgewortelde sporen van het koloniale verleden in de Nederlandse verbeelding. Met nieuwsgierigheid en verwondering rekent hij af met 'Indië', het fantasieland dat nooit heeft bestaan. Het boek is daarmee ook een ode aan het huidige Indonesië als een land van contrasten, schoonheid en strijd, getoond aan de hand van de kleurrij…

Tachtig jaar geleden, op 17 augustus 1945, werd Indonesië onafhankelijk, een datum die tot op heden niet erkend wordt door Nederland. De gelogen kolonie nodigt de lezer uit om mee te reizen naar het nieuwe land - en het koloniale verleden los te laten, dat nog altijd doorklinkt in het heden. Het is een levendige, persoonlijke en tegelijk indringende verkenning van de complexe relatie tussen Nederland en Indonesië, gezien door de ogen van een journalist die onverwacht een nieuw hoofdstuk in zijn leven moet openen. Met een scherp oog voor detail, humor en historische gelaagdheid beschrijft hij niet alleen zijn eigen reis van aarzeling naar acceptatie, maar ook de diepgewortelde sporen van het koloniale verleden in de Nederlandse verbeelding. Met nieuwsgierigheid en verwondering rekent hij af met 'Indië', het fantasieland dat nooit heeft bestaan. Het boek is daarmee ook een ode aan het huidige Indonesië als een land van contrasten, schoonheid en strijd, getoond aan de hand van de

Het Indisch zwijgen doorbrokenNa het overlijden van haar moeder ontruimt Tara haar ouderlijk huis. Met een mengeling van weerzin en opluchting baant ze zich een weg door schier eindeloze rommel. De puinzooi is het resultaat van een leven lang hoarden door haar in het jappenkamp getraumatiseerde moeder maar herbergt ook haar vaders bitterzoete herinneringen aan een zorgeloze jeugd in Nederlands-Indië.Terwijl Tara de spullen uitzoekt vindt ze brieven en tapes die, naarmate ze verder spit, duidelijk maken dat er een familiegeheim tussen de troep schuilgaat. Ze wordt geconfronteerd met trauma's die van generatie op generatie zijn overgedragen en vat de moed op om het verleden eindelijk een plek te geven.Soedah, laat maar is een beklemmende en ontroerende roman, gebaseerd op Maddy Stolks eigen familiegeschiedenis. Het is een verhaal over een Indische familie en over het nooit aflatende verdriet dat ouders aan hun kinderen doorgeven. Maar er is altijd iemand die de cirkel doorbreekt…

Het Indisch zwijgen doorbrokenNa het overlijden van haar moeder ontruimt Tara haar ouderlijk huis. Met een mengeling van weerzin en opluchting baant ze zich een weg door schier eindeloze rommel. De puinzooi is het resultaat van een leven lang hoarden door haar in het jappenkamp getraumatiseerde moeder maar herbergt ook haar vaders bitterzoete herinneringen aan een zorgeloze jeugd in Nederlands-Indië.Terwijl Tara de spullen uitzoekt vindt ze brieven en tapes die, naarmate ze verder spit, duidelijk maken dat er een familiegeheim tussen de troep schuilgaat. Ze wordt geconfronteerd met trauma's die van generatie op generatie zijn overgedragen en vat de moed op om het verleden eindelijk een plek te geven.Soedah, laat maar is een beklemmende en ontroerende roman, gebaseerd op Maddy Stolks eigen familiegeschiedenis. Het is een verhaal over een Indische familie en over het nooit aflatende verdriet dat ouders aan hun kinderen doorgeven. Maar er is altijd iemand die de cirkel doorbreekt…