Door hun ogen

De meeste overlevenden van de Holocaust praatten na de oorlog niet over hun traumatische ervaringen. Ze moesten door. De pijn van het verleden was te groot. Pas op hogere leeftijd - toen hun kleinkinderen vragen begonnen te stellen - vertelden sommigen van hen beetje bij beetje hun verhaal. Sinds enkele jaren interviewen kinderen van de Joodse basischool Rosj Pina hun (over)grootouders over hun herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog en de naweeën ervan. Uit de meer dan tweehonderd levensverhalen die de kinderen zelf opschreven stelde schrijver Femmetje de Wind deze bundel samen. Daarnaast vroeg zij een aantal bekende auteurs met de kinderen mee te gaan om het vaak ontroerende gesprek tussen de verschillende generaties te beschrijven. Door hun ogen geeft een dwarsdoorsnede van datgene wat zich in Joodse families heeft afgespeeld gedurende de oorlogsjaren. In dit boek delen overlevenden van de Holocaust hun persoonlijke ervaringen over onderduik, verraad, verzet, vluchten, leven in de

Esther Safran Foer groeide op in een gezin met een verleden dat te verschrikkelijk was om over te spreken. Als kind van ouders die beiden de enige overlevenden uit hun gezin waren, was de Holocaust altijd aanwezig maar nooit bespreekbaar. Het resultaat was een jeugd die werd gekenmerkt door pijnlijke stiltes en constant verdriet. En terwijl Esther carrière maakte, trouwde en drie kinderen kreeg, bleef ze toch altijd zoekende naar sporen van de schimmen uit haar verleden. Als haar moeder op een dag terloops meldt dat Esthers vader voor de oorlog al een vrouw en dochter had die tijdens de Holocaust zijn vermoord, besluit ze op zoek te gaan naar antwoorden. Gewapend met zwartwitfoto's en landkaarten reist Esther nu zelf naar Oekraïne, vastbesloten de sjtetl te vinden waar haar vader tijdens de oorlog ondergedoken zat. Ik wil je laten weten dat we er nog zijn is het meeslepende en diep ontroerende verhaal van vier generaties die leven in de schaduw van de Holocaust. Vier generaties

De Duitse journaliste Anna Haag hield tijdens de oorlogsjaren een dagboek bij waarin ze onomwonden schreef over het dagelijks leven in het Derde Rijk. Ze tekende gesprekken op tussen mensen in trams, op straat en in winkels. Ze beschreef ontmoetingen met vrienden, buren en familieleden. Het resultaat is een boek vol ontroerende en haast onwerkelijke verhalen. Over soldaten die hun ouders smeekten om niet terug te hoeven keren naar het front, over gruwelijkheden die plaatsvonden in bezette gebieden, over dwangarbeiders die onder barre omstandigheden aan het werk werden gezet én over de Holocaust, waar men blijkbaar meer van wist dan we lange tijd vermoedden. 'Vreemdeling in eigen land' is een herontdekking van formaat: een even indringend als aangrijpend verslag van het leven in het Derde Rijk.

Een Nederlandse schrijver is onderweg naar München, waar hij een ontmoeting zal hebben met de voormalige SS-Scharführer Friedländer, die in de concentratiekampen Dachau en Ravensbrück honderden, zo niet duizenden mensen ombracht. Onfatsoenlijke herinneringen is het minutieuze verslag van zijn tocht, en van de onvoorziene dilemma s waarmee de schrijver een halve eeuw na de holocaust wordt geconfronteerd: dilemma s waarvan hij meende dat ze alleen in het verleden van zijn vrienden bestonden. Brieffragmenten, gesprekken met overlevenden uit de vernietigingskampen, beschouwingen en herinneringen wisselen het verslag van de gebeurtenissen in München af. De wanhoop en het onbegrip van de slachtoffers worden beschreven, maar tegelijk wordt geen detail geschuwd als het gaat om het gedachtegoed en de gruweldaden van hun beulen. Onfatsoenlijke herinneringen is meer dan geschiedenis. Het is ook meer dan een bloedstollende schets van het werkelijke drama van de vorige eeuw: de verdwazing van een

Amsterdam, 1956. Een handjevol Joodse ex-gevangenen van concentratiekamp Auschwitz richt een comité op dat de Nederlandse overlevenden van dit kamp een stem moet geven. Politiek en samenleving zijn doof voor hun nood. Opgericht in het midden van de Koude Oorlog krijgt het Nederlands Auschwitz Comité bovendien al snel een communistisch etiket opgeplakt. Jarenlang roeit het comité in maatschappelijk isolement - en in de gaten gehouden door de bvd - tegen de stroom in. Als een van de weinige oorlogs- en verzetsorganisaties is bijna tachtig jaar later het Auschwitz Comité nog altijd actief. Er is de nodige publieke waardering. Een tweede generatie overlevenden heeft onder andere de Auschwitz-herdenking een nationaal karakter kunnen geven. Jaarlijks wordt deze herdenking bij het Auschwitz-monument op televisie uitgezonden. In Amsterdam heeft het comité het indrukwekkende Nationaal Holocaust Namenmonument gerealiseerd. Een monument om álle Nederlandse slachtoffers van de Holocaust zonder

'Een buitengewoon boeiende roman over de dovengemeenschap […] Wie niets weet van deze cultuur zal door Novic's roman verbijsterd, aangedaan en ronduit geschokt zijn.' VPRO Gids'Stokdoof en steengoed' **** De Limburger'Sara Novic toont zich in deze knetterende roman een hartstochtelijke pleitbezorger voor de verhalencultuur in de dovengemeenschap en voor de erkenning van hun gebarentaal.' Trouw'In haar roman 'Zoals onder water' vertelt de Amerikaanse Sara Novic, die zelf doof is, op ontroerende wijze hoe dove en slechthorende mensen hun leven ervaren.' **** Het Nieuwsblad 'Het boek is geweldig […] Mensen moeten dit echt lezen!'  DAMN, HONEY de podcast'Meeslepend, lekker weglezend verhaal over leerlingen en het schoolhoofd van een Amerikaanse dovenschool.' ELLEDe nieuwe roman van Sara Novic, auteur van Wie het mooist valt: een warmbloedig verhaal over je weg vinden in de wereld, en de uitdagingen die dat met zich meebrengt als je doof bentDe leerlingen van dovenschool River Valley willen…

'Een buitengewoon boeiende roman over de dovengemeenschap […] Wie niets weet van deze cultuur zal door Novic's roman verbijsterd, aangedaan en ronduit geschokt zijn.' VPRO Gids'Stokdoof en steengoed' **** De Limburger'Sara Novic toont zich in deze knetterende roman een hartstochtelijke pleitbezorger voor de verhalencultuur in de dovengemeenschap en voor de erkenning van hun gebarentaal.' Trouw'In haar roman 'Zoals onder water' vertelt de Amerikaanse Sara Novic, die zelf doof is, op ontroerende wijze hoe dove en slechthorende mensen hun leven ervaren.' **** Het Nieuwsblad 'Het boek is geweldig […] Mensen moeten dit echt lezen!'  DAMN, HONEY de podcast'Meeslepend, lekker weglezend verhaal over leerlingen en het schoolhoofd van een Amerikaanse dovenschool.' ELLEDe nieuwe roman van Sara Novic, auteur van Wie het mooist valt: een warmbloedig verhaal over je weg vinden in de wereld, en de uitdagingen die dat met zich meebrengt als je doof bentDe leerlingen van dovenschool River Valley willen…

Bij Mona, tien jaar oud, wordt een aandoening geconstateerd die ervoor zorgt dat ze langzaam haar gezichtsvermogen verliest. Haar opa besluit dat ze, voor ze helemaal blind wordt, zo veel mogelijk schoonheid moet zien. Een jaar lang neemt hij haar elke week op woensdagmiddag mee naar een van de grote musea in Parijs om een kunstwerk te bekijken. Opa vertelt iets over de achtergrond, en Mona probeert te ontdekken welke levenslessen ze kan toepassen op haar eigen wereld. Zo bekijken ze werken uit de 15e eeuw tot nu, van kunstenaars als Leonardo Davinci, Frans Hals, Edgar Dégas en Marina Abramovic. Niet alleen komen grootvader en kleindochter steeds dichter tot elkaar, hun gesprekken vormen voor hen allebei een onverwachte inspiratiebron. De ogen van Mona is een prachtige en ontroerende roman, die je uitnodigt de schoonheid in de wereld met andere ogen te bekijken.

In Nederland is er de afgelopen jaren meer aandacht voor de positie van grootouders. Grootouders zijn meer gaan oppassen, en daarmee is hun maatschappelijke positie veranderd en is de band met hun kleinkinderen sterker geworden. Tegelijkertijd is er ook meer aandacht voor de situaties waarin grootouders hun kleinkinderen niet meer (mogen) zien. In Omgang tussen grootouders en kleinkinderen wordt onderzocht welke oorzaken er zijn voor het ontbreken van omgang tussen grootouders en hun kleinkind(eren). Welke juridische en niet-juridische middelen zijn er om deze omgang te herstellen of te initiëren? Wat kan bijdragen aan hersteld contact, in het belang van het kind? Naast een empirisch onderzoek naar de problematiek van het ontbreken van contact tussen grootouders en kleinkinderen, bevat dit rapport een juridisch en rechtsvergelijkend onderzoek naar de positie van grootouders in Nederland, Noorwegen, België en Engeland & Wales.

'De formidabele roman van Alice Winn is rijk aan uitgesproken filmische oorlogsscènes, maar het eigenlijke onderwerp is de mens - in al zijn facetten.' de Volkskrant'Mooi liefdesverhaal over twee jongens die in een ongelofelijk tragische oorlog belanden. Ondanks alle verschrikkingen bleef ik doorlezen.' Rik van de WestelakenEen internationaal topdebuut: Door het grote vuur is het adembenemende verhaal van een verboden liefde tussen twee jonge officieren tijdens de Eerste WereldoorlogDe gehavende skeletten van bomen staken spits af tegen het heldere sterrenlicht in Niemandsland. Van tijd tot tijd liet de hemel een glimp van ongewone schoonheid zien. De mannen schreven erover in hun brieven aan het thuisfront, ze beschreven de zonsondergang heel gedetailleerd, alsof er aan het oorlogsfront alleen maar karmozijnrode wolken en gouden lichtstralen met sterrenstof te zien waren.Het is 1914, en de oorlog in Europa zal de levens eisen van duizenden jonge mannen aan beide kanten van de strijd. …