De vrouw die de honden te eten gaf

Op een regenachtige nacht in de Indische bergen slaat het noodlot toe: een jonge man en vrouw begaan een misdaad die hen de rest van hun leven zal achtervolgen… Zestig jaar later in Den Haag volgen we de families van deze twee hoogbejaarde mensen. Hun kleinkinderen zijn van plan met elkaar te trouwen. Weten zij wat er vroeger gebeurd is? Wie kent het geheim? Is de last van het verleden niet te zwaar? Is een gelukkig huwelijk wel mogelijk in deze familie? Deze spannende familieroman uit 1906 van meesterverteller Louis Couperus verdient een tweede leven. Neerlandica Michelle van Dijk, maakte een hertaling die het origineel vrij letterlijk volgt: geen zin is geschrapt. Dit maakt de roman begrijpelijk en aantrekkelijk voor de (jonge) lezer die nog niet thuis is in oudere literatuur en het werk van Couperus. Tegelijkertijd blijven personages, verhaal en thematiek overeind. Roddeltantes, dotjes van baby's, jaloerse echtgenotes, vreemde ooms en een bloederig geheim doorstaan de tand des tijds

Brave honden halen de Zuidpool niet van Hans-Olav Thyvold is een humoristische en emotionele roman over de hechte band tussen een vrouw en haar hond. Honden zijn de trouwste metgezellen. De hond Tassen luisterde naar slechts één persoon: de oude majoor Thorkildsen. Wanneer die overlijdt zijn hij en mevrouw Thorkildsen op elkaar aangewezen. Tassen rouwt en eet te veel, en mevrouw kijkt steeds vaker te diep in het glaasje. Elke avond vertelt ze aan Tassen het verhaal van de beroemde Noorse ontdekkingsreiziger Roald Amundsen en hoe die met een roedel honden de Zuidpool bereikte na een tocht vol ontberingen. Hun rust wordt verstoord door de komst van mevrouw Thorkildsens zoon en schoondochter. Die willen haar laten opnemen in een verzorgingshuis en zelf hun intrek nemen in de riante woning. Wat moet er dan van Tassen terechtkomen, vraagt mevrouw zich verontrust af. Geïnspireerd door het verhaal van Amundsen geeft ze het niet zomaar op. Brave honden halen de Zuidpool niet van Hans-Olav

Het stof van de scheiding is neergedaald en E.G. woont in haar eigen huis met haar twee dochters. Ze is bezig een nieuw thuis te creëren, en daarnaast een leven voor zichzelf op te bouwen met een nieuwe geliefde, wanneer ze ontdekt dat haar ex jarenlang een dubbelleven heeft geleid met een andere vrouw. Aanvankelijk wil E.G. hier niets mee doen, ze kán er ook niets mee. Deze wending van het verhaal is voor haar te groot, te lelijk en te onbevattelijk. Maar hoe ze ook probeert het verraad te vergeten, op de meest onverwachte momenten duikt het weer op. Dus besluit ze er tóch over te schrijven, om dat wat onder de oppervlakte borrelt en waar we in het dagelijkse leven maar liever niet te veel op letten, bloot te leggen. Terwijl in de buitenwereld een pandemie uitbreekt en de hele wereld op afstand van elkaar moet zien te blijven, leert zij juist steeds meer op mensen te vertrouwen en dichter bij zichzelf te komen dan ze ooit deed.

Ze noemde zichzelf Carlota. Ze was de vrouw die rozen at. Carlota is beter gekend als Charlotte van België, dochter van koning Leopold I.Ze was ook de vrouw die plichtsbewust haar lotsbestemming volgde, en een leven lang op zoek was naar liefde. Die denkt ze te vinden bij Maximiliaan, aartshertog van Oostenrijk. Samen met Max reist ze naar Mexico om daar als keizerin haar nieuwe rijk te dienen. Maar de revolutie woedt, het gevaar is overal en als ze de oorlog dreigen te verliezen, reist Carlota terug naar Europa, op zoek naar hulp. Daar wordt ze vooral geconfronteerd met verraad. Overtuigd dat iemand haar wil doden, gaat ze op zoek naar haar moordenaar. Carlota, de vrouw die rozen at is een meeslepende, historische roman die ongrijpbare werelden opent: die van het koningshuis, van de adelstand, van het feeërieke Mexico, en van de menselijke geest die via eenzaamheid en verlangen flirt met de waanzin.

Op zoek naar het vergeten verhaal van een onthoofde Brusselse vrouw. Op de begraafplaats van Elsene stuit Myriam Leroy op het graf van een verzetsstrijdster met een Russische naam. Marina Chafroff werd met een bijl onthoofd op 31 januari 1942.De schrijfster is meteen geïntrigeerd en besluit zich in de biografie van Chafroff te verdiepen.Wie was deze vrouw, een jonge moeder die zich heeft opgeofferd om tientallen andere levens te redden? Waarom is haar verhaal, geschreven met de inkt waarmee doorgaans geschiedenis wordtgeschreven, vergeten?Leroy stuit op een verhaal vol soms buitenissige toevalligheden en doodlopende zijwegen. Het mysterie van de vrouw zonder hoofd is een intense roman die zich in 1942 en 2022 afspeelt, en die twee verhaallijnen op ingenieuze wijze in elkaar weeft. Het is een boek over een schrijfster op zoek naar haar personage, en over een personage op zoek naar zin en bevrijding.

De derde vrouw van Natalie Clifford Barney is een lesbian love triangle avant la lettre. Hoewel het woord nergens valt, kun je dit verhaal uit 1926 lezen als een van de eerste romans over polyamorie. Hoofdpersoon N voert je mee naar woelige relatie tussen drie vrouwen, N, L en M, die verstrengeld in verzengende verliefdheid aanvankelijk in een roes verkeren. De roman doet nauwgezet verslag van hoe de verhoudingen tussen de drie langzaam maar zeker veranderen, tot N (een vrij herkenbare Clifford Barney zelf) merkt hoe ze, verteerd door jaloezie, zich 'de derde vrouw' gaat voelen - de vrouw 'die er maar een beetje bijhangt' -, terwijl juist zij degene was die met haar minnares deze romance initieerde. Clifford Barney spaart niets en niemand in deze hartstochtelijke roman. Van haar levenswijsheden en inzichten over intermenselijke (liefdes)relaties kunnen wij in deze tijd nog heel wat leren. Met haar in gif en honing gedoopte pen geeft ze daarbij ook nog eens een heerlijk inkijkje in de

Een hartverscheurende roman voor de lezers van De jongen in de gestreepte pyjama en De tatoeëerder van Auschwitz Gebaseerd op een waargebeurd verhaal Vrijwel niemand komt levend uit de hel die Auschwitz heet. Mala, gevangene 19880, begrijpt dat op het moment dat ze de trein uit stapt. Als tolk voor de ss heeft ze een iets hogere status dan de andere gevangen, een positie die ze gebruikt om zo veel mogelijk levens te redden. Edward, gevangene 531, is een kampveteraan en een politiek gevangene. Hij zit in het ondergrondse verzet. En hij heeft een ontsnappingsplan. Hij laat Mala in het onmogelijke geloven, en dus doen ze elkaar een belofte. Ze zullen samen ontsnappen - of samen sterven. Nederlandse lezers over Ellie Midwood Een verhaal dat je laat stilstaan bij vrijheid en bij al die moedige mensen die ervoor hebben gezorgd dat wij in vrijheid leven.' **** Hebban.nl 'Een prachtig eerbetoon. Het boek verdient een staande ovatie!' **** Edith 'Een indrukwekkend, waargebeurd verhaal. Ik kon

De vrouw die zweeg vertelt het verhaal van een samenleving die steeds dwingender en smaller wordt. Een continue stroom van nieuwtjes, meningen en oordelen eist onze aandacht op, waardoor we vaak de rust niet hebben voor iets simpels als natuurbeleving. Dit leidt tot the extinction of experience. Een reeks ervaringen, die tot voor kort als vanzelfsprekend bij ons leven hoorde, dreigt uit te sterven. De taal begint zich tegen ons te keren en we verliezen de natuur, onze omgeving en grote delen van onszelf uit het oog. In dit aangrijpende verhaal proberen twee mensen het tij te keren. Het leidt tot een ontdekkingstocht, waarbij ze stuiten op emoties en ervaringen waarvan ze het bestaan al bijna waren vergeten met vaak hilarische momenten. Thomas van Slobbe schreef meerdere boeken over natuur en filosofie. 'Dit boek is een wake-up call voor iedereen die weer écht aanwezig wil zijn in het leven, in de natuur en onder vrienden.' - ChatGPT/OpenAI

Ronald Giphart over De vrouw met de lantaarn Van Florence Nightingale - moet ik tot mijn schaamte toegeven - kende ik alleen de naam. Wie zij was, waar zij voor stond en wat zij had bereikt was mij onbekend - en mede daarom is De vrouw met de lantaarn zo'n interessant boek. Cindy van de Woestijne, die ik een paar jaar geleden in Vlissingen leerde kennen als een bevlogen verpleegkundige, heeft een meeslepend, gedetailleerd en zeer inzichtelijk verhaal geschreven over de grondlegster van haar vakgebied. Het levensverhaal van Florence Nightingale spreekt tot de verbeelding. Komend uit een welgesteld Engels milieu trok 'Flo' zich het lot van armen en verdrukten aan, in een tijd dat 'verpleging' als vak nog niet bestond. Als jonge vrouw trok Nightingale met een groep verpleegsters naar de randen van de Krimoorlog, waar ze grote invloed had op de manier waarop gewonde soldaten werden behandeld. Ze werd - tegen wil en dank - een ware heldin. In de historische roman De vrouw met de lantaarn