De mens, de machine & de therapeut

De menselijke geschiedenis laat zich lezen als een proces waarbij mens en machine steeds verder met elkaar versmelten, tot op het punt dat we langzaam maar zeker in cyborgs veranderen - half mens, half machine. Dat punt zijn we met rasse schreden aan het naderen.Naarmate we meer van onze menselijke vermogens gaan uitbesteden aan machines wordt de vraag naar ons mens-zijn steeds relevanter. Wat maakt, in tijden van kunstmatige intelligentie, digitalisering en robotisering, het menselijk bestaan tot een menswaardig bestaan? Dat is de vraag die filosoof Hans Schnitzler in De mens, de machine & de therapeut centraal stelt en in historisch perspectief plaatst.Om te begrijpen wat we nu zijn, moeten we onderzoeken hoe we zo geworden zijn. Daartoe nodigt hij de lezer uit om, samen met hem, in technotherapie te gaan. Waar komt onze fascinatie met technologie vandaan en wat staat er mogelijkerwijs op het spel? Veranderen we misschien zelf in robots? Heeft het onderscheid tussen echt en nep nog w…

De menselijke geschiedenis laat zich lezen als een proces waarbij mens en machine steeds verder met elkaar versmelten, tot op het punt dat we langzaam maar zeker in cyborgs veranderen - half mens, half machine. Dat punt zijn we met rasse schreden aan het naderen. Naarmate we meer van onze menselijke vermogens gaan uitbesteden aan machines wordt de vraag naar ons mens-zijn steeds relevanter. Wat maakt, in tijden van kunstmatige intelligentie, digitalisering en robotisering, het menselijk bestaan tot een menswaardig bestaan? Dat is de vraag die filosoof Hans Schnitzler in De mens, de machine & de therapeut centraal stelt en in historisch perspectief plaatst. Om te begrijpen wat we nu zijn, moeten we onderzoeken hoe we zo geworden zijn. Daartoe nodigt hij de lezer uit om, samen met hem, in technotherapie te gaan. Waar komt onze fascinatie met technologie vandaan en wat staat er mogelijkerwijs op het spel? Veranderen we misschien zelf in robots? Heeft het onderscheid tussen echt en nep nog

Volgens de beroemde definitie van Johan Huizinga is spelen een vrije activiteit die niet serieus is bedoeld en losstaat van het dagelijks leven. Er zit geen direct materieel voordeel aan vast en het levert geen praktisch nut op.Huizinga is een van de gidsen die auteur, toneelspeler en theatermaker Geert Belpaeme heeft gekozen voor De speelse mens. Het essay is een filosofische verkenning van speelsheid in ons bestaan. De toneelspeler heeft volgens de auteur een belangrijke les in petto voor iedereen. Spelen is verbonden met de afstand die je tot de wereld, en tot jezelf, kunt nemen. Spelen heeft te maken met het ontwrichten en verkennen van grenzen. In plaats van te streven naar een vaste identiteit, kun je je beter overgeven aan de chaos van het spel, het ongrijpbare en het onbekende.Het essay van Geert Belpaeme is een krachtige oproep om de dagelijkse performance van een onbeweeglijke identiteit te laten varen. Onze identiteit is een positief geladen 'niets'. In dat spanningsveld

De gevolgen van technologische vernieuwingen zijn groot, zoals ook weer blijkt uit de onstuitbare opmars van kunstmatige intelligentie en de smartphone. Maar helpt al deze techniek de mensheid eigenlijk wel verder? Nu de mens door de smartphone voor het eerst in de geschiedenis permanent rondloopt met een machine in de broekzak, rijst de vraag of dit ooit de bedoeling was. In Mens en machine duikt journalist en historicus Roderick Nieuwenhuis in de techniekgeschiedenis. Daaruit blijkt dat de machine zowel een fysiek hulpmiddel als een veranderlijk idee is. In beide betekenissen heeft de machine een radicale impact gehad op de mens. En die impact lijkt alleen maar groter te worden. Dit verhaal vertelt Nieuwenhuis aan de hand van het werk van de vele schrijvers, filosofen en kunstenaars die ooit over techniek hebben nagedacht. Het doel is om antwoord te krijgen op de vraag die de mensheid bezighoudt sinds de klassieke oudheid en de mythe van Prometheus: komt de machine ons helpen of gaat

Dat de mens slecht is, is een statement van formaat. Als je daar nog bij vermeldt dat deze visie tot meer optimisme uitnodigt dan wanneer je ervan uitgaat dat de mens goed is, dan doet dat nog meer de wenkbrauwen fronsen. In dit essay over goed en kwaad geeft Reginald Moreels een inkijk in zijn eerlijke zoektocht naar de oorspronkelijke natuur van de mens. Als oorlogschirurg werd hij gedurende dertig jaar geconfronteerd met het afschuwelijke lijden dat mensen elkaar kunnen aandoen. Maar de solidariteit als reactie hierop blijft evenzeer op zijn netvlies gebrand. Realisme en hoop met elkaar verenigen, is het opzet van dit essay. De overtuiging dat we onze slechte natuur kunnen overwinnen, loopt er als een rode draad doorheen. Reginald Moreels (°1949) is chirurg. Hij was medeoprichter van Artsen Zonder Grenzen in België. Hij zetelde in de senaat en was achtereenvolgens staatssecretaris en minister van Ontwikkelingssamenwerking. Hij verleende ook zijn medewerking aan projecten van de

Albert Camus beschouwde De mens in opstand als zijn belangrijkste boek. Het is zijn 'poging om de tijd waarin ik leef te begrijpen' en een diepgaand essay over de ontsporing van het revolutionaire denken. Hij levert gedurfde kritiek op het communisme - hoe het mis was gegaan achter het IJzeren Gordijn en de daaruit voortvloeiende totalitaire regimes, en zet vraagtekens bij twee gebeurtenissen die door de linkervleugel als heilig werden beschouwd - de Franse Revolutie van 1789 en de Russische Revolutie van 1917 - die volgens hem hadden geleid tot terrorisme als politiek instrument. Tegenover het onvermijdelijke geweld van de Revolutie plaatst Camus de redelijkheid van de persoonlijke revolte. 'De opstandige vernedert niemand'. Camus betoogt dat de hoop voor de toekomst ligt in opstand, die in tegenstelling tot revolutie een spontane reactie is op onrecht en een kans bied om verandering te bereiken zonder collectieve en intellectuele vrijheid op te geven. De verschijning van het boek in

Moraal was sinds mensenheugenis het exclusieve domein van filosofie en theologie, totdat bioloog Charles Darwin in The Descent of Man (1871) als eerste opperde: 'Elk dier dat met uitgesproken sociale instincten is toegerust (…) zou onvermijdelijk een moraal of geweten verwerven zodra zijn intellectuele vermogens even goed of bijna even goed ontwikkeld zouden zijn als die van de mens.' Pas een eeuw later kwam het onderzoek naar moraal goed op gang in empirische wetenschapsdisciplines als biologie, ethologie, culturele antropologie, psychologie en neurowetenschappen. De getemde mens laat zien hoe ver de fascinerende inzichten die dat onderzoek al heeft opgeleverd, zijn doorgedrongen in Vlaanderen en Nederland. Meer dan 140 bekende en onbekende personen met uiteenlopende culturele en levensbeschouwelijke achtergronden laten in dit boek hun gedachten gaan over de vraag waar onze moraal vandaan komt. Primatoloog Frans de Waal wijdt aan deze centrale vraag een uitvoerig essay, terwijl

'Een standaardwerk.' Le Monde des LivresMet een voorwoord van Louise O. FrescoDe Atlas van de aarde en de mens combineert de nieuwste wetenschappelijke inzichten over het leven op aarde met de meest moderne cartografie.* de geschiedenis van de aarde en de mens in 300 fullcolour-kaarten* van de oerknal en het ontstaan van de mens tot aan de industriële revolutie en de wereld van vandaag* met de nieuwste ontdekkingen uit de archeologie, biologie, aardrijkskunde en geschiedenis* bij elke kaart een verhelderende tekst met fascinerende achtergronden en inzichten Van alle planeten in het heelal beschikt de aarde - voor zover wij weten - over een unieke eigenschap: het is de thuisbasis van leven. Te midden van alle levensvormen op aarde is de mens erin geslaagd andere soorten te overheersen en de planeet naar zijn hand te zetten. Een indrukwekkend overzichtswerk voor iedereen die wil weten waar we vandaan komen en hoe we werden wie we zijn.De pers over de Atlas van de wereldgeschiedenis:'De a…

In De mens is geen plaag betoogt Cees Buisman dat er best plaats is voor 10 miljard mensen op aarde, zoals de voorspelling voor het jaar 2100 luidt. Buisman analyseert in dit essay scherpzinnig enkele van de problemen waarvoor de wereld zich gesteld ziet, voornamelijk het gebrek aan zoet water. Ook rekent hij af met clichés en komt hij met onverwachte, positieve oplossingen. Overbevolking is niet het probleem, het effect van ons handelen op de rest van de wereld heeft veel meer invloed. We staan steeds weer voor de keuze tussen twee richtingen. Gaan we voor een maakbare wereld, waarin luxe en onsterfelijkheid onze drijfveren zijn, maar waarin we met milieucrises en ongelijkheid langzaam onze menselijkheid verliezen? Of kiezen we voor nieuwe drijfveren om meer mens te worden en zo te bouwen aan een schone en eerlijke wereld met alle kansen voor toekomstige generaties? Cees Buisman studeerde waterzuivering en daarnaast bedrijfskunde, communicatieleer en toegepaste integrale psychologie.