De man met de hoed - Esmee Otter - ebook

“Met mijn ogen dicht laat ik mijn vingers over de natte ribbels van het drijfhout glijden. De poreuze zomerdelen van de jaarringen zijn diep weggesleten, de harde ringen van de winter liggen als de ribbels van het strand op het hout, ze buigen zich om een grote harde knoest in het midden, glad en onaangetast. Licht golvende ribbels van de tijd.” De man met de hoed, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal, is een roman over hoop. Het betreft hier de hoop op een beter leven die Paula ontleent aan een voorspelling op de kermis. Moeilijke momenten in haar leven houdt ze extreem lang vol omdat haar nu eenmaal verteld is dat haar leven zwaar zal zijn. Ze heeft zich bij voorbaat geschikt in haar lot en wacht op een man met een hoed. Want dan, had de waarzegster gezegd, zou ze het beter krijgen. Dan zou het goed zijn.

In 'Man met hoed' zijn haar eerste twee bundels bijeengebracht: 'Wat ik mijzelf graag voorhoud' en 'De eerste letter'. Een simpele daad van rechtvaardigheid, want deze bundels horen er gewoon te zijn. De bundels worden bovendien aangevuld met vroeg en minder vroeg werk, en met enkele vertalingen die misschien een voorzichtig antwoord geven op de vraag hoe ze het allemaal weet. Man met hoed is een aangename ontmoeting met een dichter. De poëzie van Lieke Marsman heeft altijd veel begrip voor de lezer. Dat levert een vorm van vervreemding op die bijzonder is, maar niet oncomfortabel. Hoe weet ze dat nu? ben je vaak geneigd te denken als je de gedichten van Marsman leest.

In 'Man met hoed' zijn haar eerste twee bundels bijeengebracht: 'Wat ik mijzelf graag voorhoud' en 'De eerste letter'. Een simpele daad van rechtvaardigheid, want deze bundels horen er gewoon te zijn. De bundels worden bovendien aangevuld met vroeg en minder vroeg werk, en met enkele vertalingen die misschien een voorzichtig antwoord geven op de vraag hoe ze het allemaal weet. Man met hoed is een aangename ontmoeting met een dichter. De poëzie van Lieke Marsman heeft altijd veel begrip voor de lezer. Dat levert een vorm van vervreemding op die bijzonder is, maar niet oncomfortabel. Hoe weet ze dat nu? ben je vaak geneigd te denken als je de gedichten van Marsman leest.