De kolonie mept terug

De wonden geslagen door gedwongen verplaatsing, westerse expansiedrift en de verdeel-en-heerspolitiek zijn nog niet geheeld. Europa ligt onder de loep, het door de witte macht gedicteerde wereldbeeld kantelt en de nazaten van de gekoloniseerden verheffen hun stem. Adriaan van Dis - geboren in een Indisch milieu - volgt al jaren het postkoloniale debat in binnen- en buitenland. Een lees- en denkervaring die hem uiteindelijk aanspoorde anders naar deze tijd te kijken. Eén schrijver wees hem al vroeg de weg: Rudy Kousbroek (1929-2010). Een van de origineelste essayisten van ons taalgebied. Niemand schreef met zoveel hartstocht en verontwaardiging over de koloniale erfenis, de Japanse bezetting en de verwerking van het verlies van Nederlands-Indië. In 1992 werden nagenoeg al zijn artikelen over dit onderwerp bijeengebracht in Het Oostindisch kampsyndroom, een belangwekkend boek dat voor veel onrust onder oud-Indiëgangers zorgde. Voor van Dis was het een bevrijdende les in voortschrijdend

In deze volledig herziene en sterk uitgebreide editie van zijn spraakmakende essay Onbehagen legt Bas Heijne de wereld van nu op de sofa en werpt een ontluisterend nieuw licht op de huishouding van onze beschaving. Bas Heijne is schrijver, essayist en columnist voor NRC Handelsblad. Hij schreef veelbesproken essays als Moeten wij van elkaar houden? (2011) en Mens/Onmens (2020; negende druk). 'Een van de scherpste denkers van onze tijd.' Rutger Bregman 'Een schitterend essay!' - Adriaan van Dis 'Een scherp en intelligent, toegankelijk en geestig geschreven pamflet over het onbehagen in onze samenleving.' - de Volkskrant 'Heijne is Nederlands beste tijdgeestfluisteraar.' - Filosofie Magazine 'Bas Heijne is een schrijver met een bijzondere positie als columnist en essayist, die over een enorme verscheidenheid aan actuele onderwerpen en kwesties schrijft. Hij schrijft als een denker en denkt als een lezer.' - Juryrapport P.C. Hooft-prijs 2017

In 'De Parijs boeken' van Adriaan van Dis zijn de roman 'De wandelaar', de verhalen en essays uit 'Stadsliefde. Scènes in Parijs' en twee extra verhalen bijeengebracht. Van Dis woonde ruim zeven jaar in Parijs en nog steeds voelt hij zich verbonden met die stad. Hij is er onzichtbaar en verkent wijken waar gewoonlijk geen toeristen komen. Voor hem is Parijs een altijd veranderende stad: gekleurd, verscheurd en vol verborgen geschiedenissen. In de roman 'De wandelaar' krijgt een man bij een brand een hond in zijn schoot geworpen. Een hond die een andere wereld voor hem opent: die van vluchtelingen, illegalen en zwervers. Het verandert Parijs, het verandert de man. Hij wil helpen, hij wil goed doen. Maar alles wat hij doet pakt anders uit. In 'Stadsliefde. Scènes in Parijs' wandelt en fietst Adriaan van Dis door Parijs, een stad waar schoonheid en rijkdom tegen armoede schuren. Dankzij een register kan de lezer met Van Dis meewandelen en fietsen.

'Literaire non-fictie op haar best.' - de Volkskrant 'Een prachtig familie-epos.' - De Telegraaf 'Helder beschreven, beeldend en zo menselijk dat je ons buurland beslist van nabij leert kennen. Een prachtig boek!' - Adriaan van Dis De twintigste eeuw was lang en verliep in Duitsland uitgesproken turbulent. Oorlogen, crises en dictaturen wisselden elkaar af. Mensen vervielen in diepe armoede, raakten moreel gecorrumpeerd, of kwamen zomaar en zinloos om het leven. De Saksische Hilde Grunewald, dochter van een gymnasiumleraar, zag alles: ze werd op een haar na honderd jaar oud. Geboren in de Keizertijd en gevormd door de Eerste Wereldoorlog, de Weimarrepubliek, de nazidictatuur, de Tweede Wereldoorlog, het DDR-tijdperk en de val van de Muur in 1989. Zelfs het eerste decennium van het herenigde Duitsland maakte Hilde nog mee. Haar lot, en dat van haar ouders, kinderen en kleinkinderen, weerspiegelt de Duitse geschiedenis. Van landarbeiders en dagloners klommen ze op tot fabrieksdirecteur,

'De formidabele roman van Alice Winn is rijk aan uitgesproken filmische oorlogsscènes, maar het eigenlijke onderwerp is de mens - in al zijn facetten.' de Volkskrant'Mooi liefdesverhaal over twee jongens die in een ongelofelijk tragische oorlog belanden. Ondanks alle verschrikkingen bleef ik doorlezen.' Rik van de WestelakenEen internationaal topdebuut: Door het grote vuur is het adembenemende verhaal van een verboden liefde tussen twee jonge officieren tijdens de Eerste WereldoorlogDe gehavende skeletten van bomen staken spits af tegen het heldere sterrenlicht in Niemandsland. Van tijd tot tijd liet de hemel een glimp van ongewone schoonheid zien. De mannen schreven erover in hun brieven aan het thuisfront, ze beschreven de zonsondergang heel gedetailleerd, alsof er aan het oorlogsfront alleen maar karmozijnrode wolken en gouden lichtstralen met sterrenstof te zien waren.Het is 1914, en de oorlog in Europa zal de levens eisen van duizenden jonge mannen aan beide kanten van de strijd. …

'Gul geleerde die zijn immense kennis van het boeddhisme aanstekelijk kan overbrengen.' - Adriaan van Dis Boeddhisme is al jaren zeer populair in het Westen. De Boeddha is te vinden in interieurs en tuinen, woorden als 'mindfulness' en 'zen' zijn volkomen ingeburgerd en meditatiecursussen bestaan in talloze varianten, van intensieve retraiteweekenden tot 'buddhism light' in wellnesscentra. Wat zoeken moderne westerlingen - die zichzelf zo vaak als 'niet-religieus' beschouwen - eigenlijk in het boeddhisme? Een ding is zeker: de ideeën die wij erover hebben, kloppen vaker niet dan wel. Het boeddhisme is niet zonder meer de 'antistressreligie' die het Westen er graag van maakt. Hoewel de Boeddha vaak met een subtiele glimlach wordt afgebeeld was hij bepaald geen vrolijk mens. In dit boek keert Paul van der Velde terug naar de bronnen en neemt de lezer mee op zoek naar de veelkleurigheid van de leer en de uitwassen ervan. Man en vrouw gelijk? Geen sprake van. Vredelievend en geweldloos?

In Leeftocht reizen we met Adriaan van Dis mee als student op zijn Grand Tour, als verslaggever voor een dagblad, als getuige die zich betrokken voelt bij zijn tijd. En in al die facetten zien we een van Dis op zoek naar zijn kern - in al zijn tweeslachtigheid. Hier zijn eindelijk alle stukken bijeengebracht die laten zien dat hij aan een sluitend oeuvre werkt en dat veel thema's die wij uit zijn romans en reisverhalen kennen in de kern allang aanwezig waren. Vol nooit eerder gepubliceerde dagboekfragmenten en nooit eerder gebundelde reisverhalen en essays: het voedsel van de schrijver 'Ik hou zo van de uitgesleten paden dwars door de dadelbossen en de leemdorpen waarvan ik de naam niet weet en die op geen kaart te vinden zijn. En overal krijg ik een bed, een bord bonen, thee, veel thee en dadels. Ik moest naast de notabelen van het dorpsplein zitten, de handen van spelende kinderen schudden, en ik leg nu al net als zij na elke groet mijn hand op mijn hart. Jaren zou ik zo kunnen

'Met haar precieze vertelstijl trekt Inge Schilperoord de lezer de denkwereld van een zoekende tiener binnen. Een roman om wakker van te liggen.' Gerda Blees 'Inge Schilperoord heeft een akelig talent om zich in lastige mensen te verdiepen. Een razend knap werk.' Adriaan van Dis Wanneer de zestienjarige Sophie door een ongeval haar vader verliest, is ze eenzamer dan ooit. Urenlang doolt ze door de grote stad op zoek naar antwoorden. Haar vader verdedigde als strafrechtadvocaat jonge moslimextremisten. Hun geweld, zei hij, heeft niets te maken met hun religie. Maar waarmee dan wel? In een poging dichter bij hem te komen stort Sophie zich op een werkstuk over jihadisme. Ook raakt ze bevriend met haar Afghaanse en islamitische klasgenote Zala. Betoverd door de geheimzinnige schoonheid van Zala's geloof, doet het steeds meer pijn dat er voor haar geen God is. Sophies zoektocht naar waar ze thuishoort maakt dat ze niet alleen haar vader, maar ook zichzelf in een ander daglicht gaat zien.

Adriaan Raemdonck praat als een Panter, lenig en ontembaar, in hoogsteigen maximes. Twaalf postulaten dienen als emblemen om meer dan vijftig jaar kunstgeschiedenis te markeren. Hij vertelt over bevrijding en verbinding. Over dromen en de elektriciteit niet kunnen betalen. Over het onzichtbare zichtbaar maken. Over Ensor en Richter, Cox en Bervoets, en al die andere Panters in crime. Het beroep 'galerist' bestond nauwelijks, dus heeft Adriaan het uitgevonden. Hij gaf het vorm en inhoud, en vocht voor de rechten van kunstenaars en verzamelaars. Als voorzitter van de Belgische Moderne en Hedendaagse Kunstgaleries (BUP) en van de Federation of European Art Galleries (FEAGA) inspireerde hij de hele kunstwereld met zijn veldwerk. Adriaan leerde zijn volk exposeren. Zijn galerie De Zwarte Panter in de Antwerpse binnenstad is de oudste van het land en een levend geheugen van de twintigste-eeuwse schilderkunst. Iedereen is en blijft er welkom. Adriaan kiest geen kleur. Hij gaat voor het

In ruim dertig jaar schrijverschap onthaalde Alfred Birney, winnaar van de Libris Literatuur Prijs 2017, zijn lezers op tientallen prachtige verhalen. Een selectie van de meest fascinerende zijn deels herzien en bijeengebracht in deze bundel. De geheimzinnige meerval duikt in een groot aantal vertellingen op en symboliseert het verlangen naar liefde en het raadsel van de onbereikbare vrouw. Een andere inspiratiebron is het Indische verleden, dat onlosmakelijk verbonden is met het leven van de auteur. 'Wat een geweldige schrijver', zei Adriaan van Dis over Alfred Birney. Dat daar geen woord van gelogen is, bewijst deze bundel.