De dochter van Auschwitz

'Juist omdat je als het ware door kinderogen ziet waarom Auschwitz 'de dodelijkste plek op aarde' was, is dit een verhaal dat je raakt.'  **** ½ Visie  'Ik had geen naam. Ik was nummer 27633. Ik ben een overlevende van Auschwitz. Daar hoort de verplichting bij om de anderhalf miljoen Joodse kinderen die door de nazi's werden vermoord te vertegenwoordigen.' Tova FriedmanTova Friedman is een van de jongste slachtoffers die Auschwitz overleefden. Ze woonde als peuter in een Joods getto in Midden-Polen en was net vijf toen zij en haar ouders naar een naziwerkkamp werden gestuurd. Bijna een jaar later werd ze samen met haar moeder in een volgepakte veewagen naar vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau overgebracht, terwijl haar vader naar Dachau werd gedeporteerd.Tova ontsnapte ternauwernood aan de dood en was getuige van wreedheden die ze nooit zou kunnen vergeten. Ze is een van de weinige Joden die een gaskamer zijn binnengegaan en het kunnen navertellen. Terwijl nazimoordcommando's de laats…

'Juist omdat je als het ware door kinderogen ziet waarom Auschwitz 'de dodelijkste plek op aarde' was, is dit een verhaal dat je raakt.'  **** ½ Visie   'Ik had geen naam. Ik was nummer 27633. Ik ben een overlevende van Auschwitz. Daar hoort de verplichting bij om de anderhalf miljoen Joodse kinderen die door de nazi's werden vermoord te vertegenwoordigen.' Tova Friedman Tova Friedman is een van de jongste slachtoffers die Auschwitz overleefden. Ze woonde als peuter in een Joods getto in Midden-Polen en was net vijf toen zij en haar ouders naar een naziwerkkamp werden gestuurd. Bijna een jaar later werd ze samen met haar moeder in een volgepakte veewagen naar vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau overgebracht, terwijl haar vader naar Dachau werd gedeporteerd. Tova ontsnapte ternauwernood aan de dood en was getuige van wreedheden die ze nooit zou kunnen vergeten. Ze is een van de weinige Joden die een gaskamer zijn binnengegaan en het kunnen navertellen. Terwijl nazimoordcommando's de

'Juist omdat je als het ware door kinderogen ziet waarom Auschwitz 'de dodelijkste plek op aarde' was, is dit een verhaal dat je raakt.'  **** ½ Visie   'Ik had geen naam. Ik was nummer 27633. Ik ben een overlevende van Auschwitz. Daar hoort de verplichting bij om de anderhalf miljoen Joodse kinderen die door de nazi's werden vermoord te vertegenwoordigen.' Tova Friedman Tova Friedman is een van de jongste slachtoffers die Auschwitz overleefden. Ze woonde als peuter in een Joods getto in Midden-Polen en was net vijf toen zij en haar ouders naar een naziwerkkamp werden gestuurd. Bijna een jaar later werd ze samen met haar moeder in een volgepakte veewagen naar vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau overgebracht, terwijl haar vader naar Dachau werd gedeporteerd. Tova ontsnapte ternauwernood aan de dood en was getuige van wreedheden die ze nooit zou kunnen vergeten. Ze is een van de weinige Joden die een gaskamer zijn binnengegaan en het kunnen navertellen. Terwijl nazimoordcommando's de

Een indrukwekkende combinatie van kampgetuigenis en liefdesverhaal: het waargebeurde verhaal van David Wisnia en Helen Spitzer, die verliefd werden in Auschwitz, zonder het van elkaar te weten de Tweede Wereldoorlog overleefden en elkaar pas zeventig jaar later terugzagen'Keren Blankfeld weet de gruwelen van het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau vanuit verschillende perspectieven en met een journalistiek oog voor detail en afstand vast te leggen. Dat is de grote verdienste van haar boek' TelegraafAuschwitz-Birkenau, 1943. Toen hij haar voor het eerst zag, wist David Wisnia direct dat Helen 'Zippi' Spitzer bijzonder was. Zippi was als een van de eerste Joodse vrouwen naar Auschwitz gedeporteerd, waar ze haar tewerkstelling als administratief medewerker gebruikte om gecodeerde berichten naar haar broer te sturen, andere gevangenen te helpen en hen zelfs van dodenlijsten af te strepen. David was vijftien toen zijn familie werd vermoord in het getto van Warschau. Hij ontkwam, maar werd …

Een indrukwekkende combinatie van kampgetuigenis en liefdesverhaal: het waargebeurde verhaal van David Wisnia en Helen Spitzer, die verliefd werden in Auschwitz, zonder het van elkaar te weten de Tweede Wereldoorlog overleefden en elkaar pas zeventig jaar later terugzagen'Keren Blankfeld weet de gruwelen van het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau vanuit verschillende perspectieven en met een journalistiek oog voor detail en afstand vast te leggen. Dat is de grote verdienste van haar boek' TelegraafAuschwitz-Birkenau, 1943. Toen hij haar voor het eerst zag, wist David Wisnia direct dat Helen 'Zippi' Spitzer bijzonder was. Zippi was als een van de eerste Joodse vrouwen naar Auschwitz gedeporteerd, waar ze haar tewerkstelling als administratief medewerker gebruikte om gecodeerde berichten naar haar broer te sturen, andere gevangenen te helpen en hen zelfs van dodenlijsten af te strepen. David was vijftien toen zijn familie werd vermoord in het getto van Warschau. Hij ontkwam, maar werd …

Uniek en aangrijpend: de WOII in kindertekeningen. Een diep ontroerend en waargebeurd ooggetuigenverslag. Thomas Geve verbleef bijna twee jaar in Auschwitz en Buchenwald, waar hij getuige was van de barbaarse wreedheid van de SS. Ondanks de vreselijke gebeurtenissen die hij meemaakte, voelde de vijftienjarige Thomas zich als overlever gedwongen om precies te vertellen wat er gebeurd was, om zo de miljoenen mensen die het niet overleefden een stem te geven. De jongen die Auschwitz tekende is een unieke kampgetuigenis in woorden en tekeningen, door de ogen van een kind. Het is een inspirerend waargebeurd verhaal over de zoektocht van een jongen naar hoop, overleving en verandering. 'Een zeer bijzonder verhaal van een Duits-joodse jongen die in 1943 samen met zijn moeder naar Auschwitz werd gedeporteerd. De (onbeholpen) kindertekeningen geven indringend het kampleven weer dat, voor enkelen, in al zijn gruwelijkheid jaren kon duren.' NBD Biblion 'We wilden niet vergeten wat er was gebeurd.

Het schokkende verhaal van de man die gedwongen werd de oorlogsmisdaden van de nazi's vast te leggen Iedereen kent de foto's van de gevangenen in Auschwitz en die van de slachtoffers van Mengeles wetenschappelijke onderzoeken. Maar wíe nam die foto's? Een SS'er? Mengele zelf? Wilhelm Brasse, gevangene nummer 3444 in Auschwitz, werd van 1940 tot 1945 gedwongen om met 'Deutsche Gründlichkeit' elk gruwelijk detail van het kampleven op foto's vast te leggen. Dagelijks geconfronteerd met de wanhoop en het lijden van de gevangenen, realiseerde Brasse zich dat hij iets moest doen om deze misdaden openbaar te maken. Keer op keer riskeerde hij zijn leven door foto's en negatieven in handen van het Poolse verzet te spelen. Toch vond Brasse zelfs in de dodenkampen onverwachte blijken van hoop: de moed van de verzetsstrijders, een klein, vriendelijk gebaar en het vinden van liefde op de onwaarschijnlijkste plek op aarde, overtuigden Brasse ervan dat zelfs oog in oog met de dood sommige mensen

Eva en Miriam Mozes waren tien jaar oud toen ze aankwamen in Auschwitz. Toen de nazi's zagen dat ze een tweeling waren, werden ze onmiddellijk gescheiden van de rest van hun familie. Vanaf dat moment waren ze onderdeel van dr. Mengeles 'verzameling' tweelingen, en werden onderworpen aan mensonterende experimenten.Eva en haar zus overleefden de gruwelen van het kamp, de bevrijding door de Russen en de barre tocht terug naar huis.Dit is Eva's verhaal.

Eva en Miriam Mozes waren tien jaar oud toen ze aankwamen in Auschwitz. Toen de nazi's zagen dat ze een tweeling waren, werden ze onmiddellijk gescheiden van de rest van hun familie. Vanaf dat moment waren ze onderdeel van dr. Mengeles 'verzameling' tweelingen, en werden onderworpen aan mensonterende experimenten.Eva en haar zus overleefden de gruwelen van het kamp, de bevrijding door de Russen en de barre tocht terug naar huis.Dit is Eva's verhaal.

Niet alle Joden en andere slachtoffers lieten zich in Auschwitz weerloos afmaken. In oktober 1943 pakte een Joodse vrouw het revolver van een SS-officier en schoot hem vlakbij de gaskamer dood. De Nederlandse Jood Ernst Verduin was bij aankomst al voor de gaskamer 'geselecteerd', maar wist nog net op tijd uit de ten dode opgeschreven groep weg te komen. Over de vergassing van de Joden in Auschwitz was er al vroeg vrij veel bekend. Anne Frank schreef er in oktober 1942 over. Ernst Verduin had al in kamp Vught gehoord wat er in Auschwitz gebeurde. Leden van de Poolse ondergrondse die in Auschwitz zaten, rapporteerden er uitvoerig over. Auschwitz was het eindstation van de dood. Uit heel bezet Europa kwamen er bijna dagelijks primitieve goederentreinen aan. Die brachten in totaal meer dan één miljoen Joden naar dit vernietigingskamp. Aangekomen Joden die niet direct werden vergast, wachtte 'vernietiging door (slaven)arbeid', honger, ziekte of uitputting. Deze alarmerende berichten werden