Baumgartner

Sy Baumgartners leven is getekend door zijn diepe, blijvende liefde voor zijn vrouw Anna, die negen jaar eerder bij een zwemongeluk om het leven is gekomen. Baumgartner is inmiddels eenenzeventig jaar oud en gaat binnenkort met pensioen, na een roemruchte carrière als fenomenoloog en hoogleraar in de filosofie. Hijraakt in toenemende mate verstrikt in spiralen van herinneringen. Die strekken zich uit van 1968, wanneer Sy en Anna elkaar ontmoeten als studenten in New York, naar hun gepassioneerde relatie in de daaropvolgende veertig jaar, en gaat terug naar Baumgartners jeugd in Newark en het leven van zijn in Polen geboren vader, een mislukte revolutionair en eigenaar van een kledingwinkel.In Baumgartner, geschreven met Paul Austers kenmerkende scherpe oog voor schoonheid in de meest vergankelijke ogenblikken van het dagelijks leven, wordt de vraag gesteld: waarom onthouden we bepaalde momenten en vergeten we andere?

Sy Baumgartners leven is getekend door zijn diepe, blijvende liefde voor zijn vrouw Anna, die negen jaar eerder bij een zwemongeluk om het leven is gekomen. Baumgartner is inmiddels eenenzeventig jaar oud en gaat binnenkort met pensioen, na een roemruchte carrière als fenomenoloog en hoogleraar in de filosofie. Hijraakt in toenemende mate verstrikt in spiralen van herinneringen. Die strekken zich uit van 1968, wanneer Sy en Anna elkaar ontmoeten als studenten in New York, naar hun gepassioneerde relatie in de daaropvolgende veertig jaar, en gaat terug naar Baumgartners jeugd in Newark en het leven van zijn in Polen geboren vader, een mislukte revolutionair en eigenaar van een kledingwinkel.In Baumgartner, geschreven met Paul Austers kenmerkende scherpe oog voor schoonheid in de meest vergankelijke ogenblikken van het dagelijks leven, wordt de vraag gesteld: waarom onthouden we bepaalde momenten en vergeten we andere?

Sy Baumgartners leven is getekend door zijn diepe, blijvende liefde voor zijn vrouw Anna, die negen jaar geleden bij een zwemongeluk om het leven is gekomen. Baumgartner is inmiddels 71 jaar oud en gaat binnenkort met pensioen, na een roemruchte carrière als fenomenoloog en professor in de filosofie. Hij raakt in toenemende mate verstrikt in spiralen van herinneringen. Die strekken zich uit van 1968, wanneer Sy en Anna elkaar ontmoeten als studenten in New York, via hun gepassioneerde relatie in de daaropvolgende veertig jaar, tot terug naar Baumgartners jeugd in Newark en het leven van zijn in Polen geboren vader, een mislukte revolutionair en eigenaar van een kledingwinkel.In Baumgartner, geschreven met Paul Austers kenmerkende scherpe oog voor schoonheid in de meest vergankelijke ogenblikken van het dagelijks leven, wordt de vraag gesteld: waarom onthouden we bepaalde momenten en vergeten we andere?

Sy Baumgartners leven is getekend door zijn diepe, blijvende liefde voor zijn vrouw Anna, die negen jaar eerder bij een zwemongeluk om het leven is gekomen. Baumgartner is inmiddels eenenzeventig jaar oud en gaat binnenkort met pensioen, na een roemruchte carrière als fenomenoloog en hoogleraar in de filosofie. Hij raakt in toenemende mate verstrikt in spiralen van herinneringen. Die strekken zich uit van 1968, wanneer Sy en Anna elkaar ontmoeten als studenten in New York, naar hun gepassioneerde relatie in de daaropvolgende veertig jaar, en gaat terug naar Baumgartners jeugd in Newark en het leven van zijn in Polen geboren vader, een mislukte revolutionair en eigenaar van een kledingwinkel. In Baumgartner, geschreven met Paul Austers kenmerkende scherpe oog voor schoonheid in de meest vergankelijke ogenblikken van het dagelijks leven, wordt de vraag gesteld: waarom onthouden we bepaalde momenten en vergeten we andere?

Waarom hebben sommige kleine ervaringen zoveel impact dat ze ons veranderen - en hoe kun je zulke bijzondere momenten creëren in je leven en werk. De meest memorabele positieve momenten in ons leven worden gedomineerd door vier elementen: verheffing, inzicht, trots en verbondenheid. Als we deze elementen omarmen zullen er meer momenten ontstaan die er werkelijk toe doen. Wat gebeurt er als een leraar een les kan voorbereiden die zijn leerlingen over twintig jaar nog onthouden? Wat gebeurt er als een manager een ervaring kan creëren die zijn klanten in verrukking brengt? Wat gebeurt er als je beter weet welke herinneringen er werkelijk toe doen voor je kinderen? Dit boek gaat op zoek naar de fascinerende geheimen van ervaringen. Waarom onthouden we de beste of slechtste momenten van een ervaring, evenals het laatste moment, en vergeten we de rest? Waarom voelen we ons het comfortabelst als dingen zeker zijn, maar voelen we het meest dat we leven als ze dat niet zijn. En waarom bevinden

Waarom hebben we zo'n slecht geheugen voor dromen? Bestaat verdringen? Wat gebeurt er met gedeelde herinneringen als degene waar je die herinneringen mee deelde er niet meer is? Hoe kan het dat een collega wel uw idee heeft onthouden, maar vergeten is dat het úw idee was? De lastigste vragen die je over het geheugen kunt stellen gaan niet over het herinneren maar over vergeten, schrijft Douwe Draaisma in Vergeetboek. Waarom bestaat er eigenlijk geen vergeettechniek? Waarom hebben portretten de neiging onze herinneringen aan gezichten te wissen? Wat gaat er mis in de hersenen van iemand die geen gezichten kan onthouden? In het denken over vergeten wordt zichtbaar wat we van onze herinneringen hopen of vrezen. De 'eerste herinnering' markeert niet alleen het begin van ons geheugen, maar onderstreept tegelijk de vergeten jaren die daaraan vooraf zijn gegaan. Ons goede geheugen voor 'eerste keren' herinnert ons ook aan al die keren die er op volgden en die we zijn vergeten. En zelfs mensen

Het menselijk brein is ingericht op vergeten. We onthouden maar enkele stukjes en beetjes van voorvallen die we belangrijk vinden en reconstrueren dat als herinnering, als we het nodig hebben. Een foutgevoelig proces, weten we uit eigen ervaring. Toch verdragen we vergeetachtigheid van anderen vaak slecht; op zijn best zien we het als tekortkoming of gebrek, in het slechtste geval als verdraaiing of bedrog. Daarom vielen we waarschijnlijk zo over Rutte heen toen hij zich de zinsnede 'positie Omtzigt, functie elders' niet meer wist te herinneren en is (afwezigheid van) 'actieve herinnering' een vaste uitdrukking geworden voor iemand die veinst iets niet meer te weten. In dit boek kijkt Wim Voermans naar de vele regels en normen die we hebben voor onthouden en herinneren. Waarom mogen we zoveel niet vergeten, moeten we van alles onthouden en registreren en verlangen we van elkaar dat we de waarheid spreken? Waarom stellen we zulke soms onrealistisch hoge eisen aan elkaars geheugen? En

De wesp weet dat hij iets vergeten is, maar wat was het toch ook alweer? De zwaluw herinnert zich niet eens meer wie hij was, en de zwaan heeft niet onthouden waarom hij een knoop in zijn hals had gelegd. `Al dat onthouden ook... zei de olifant. `Daar heb je niets aan. Alle dieren vergeten wel eens iets, maar dat de eekhoorn niet aan de verjaardag van de ransuil heeft gedacht, is onvergeeflijk. Voortaan zal hij die altijd blijven onthouden. In Vergeten! heeft Toon Tellegen de mooiste dierenverhalen verzameld over het geheugen, feiten en herinneringen die vergeten en onthouden worden.

Wat maakt dat we bepaalde gebeurtenissen voor altijd blijven herinneren? Herinner je nog je eerste kus? De eerste zonnestralen van het jaar? De beste maaltijd die je ooit at? Deze memorabele ervaringen springen erbovenuit omdat ze een belangrijke betekenis hebben of we ze heel intens waarnemen, waardoor ze een groot besef van verwondering en bijzonderheid veroorzaken. Wat zorgt nu precies voor leuke herinneringen? Waarom kan een liedje, geur of smaak ons terugbrengen naar iets wat we zijn vergeten? Is het mogelijk om te leren hoe we leuke herinneringen kunnen creëren en hoe we die beter kunnen vasthouden? De kunst van herinneringen maken geeft antwoord op de vraag hoe we perfecte momenten kunnen creëren. Die momenten waar het in het leven allemaal om draait.

Er is de afgelopen jaren veel onderzoek gedaan naar de werking van het brein. Daardoor weten we steeds beter hoe onze hersenen functioneren: op welke prikkels reageren ze en waarom? Als je deze kennis toepast in je klas, kun je onderwijs geven op een manier die aansluit bij de natuurlijke behoeften van het brein. Daardoor leren je leerlingen sneller en meer, onthouden ze de lesstof beter en vinden ze leren ook nog leuker! Of, zoals auteur Spencer Kagan zegt: "Waarom zou je tegen de stroom inzwemmen, als je ook met de stroom mee kunt gaan?" Voor dit boek verzamelde Kagan talloze onderzoeken van hersenwetenschappers en haalde daaruit zes principes van breinvriendelijk onderwijs: 1. Het brein heeft voeding nodig. 2. Het brein zoekt veiligheid. 3. Het brein is een sociaal orgaan. 4. Het brein reageert op emoties. 5. Het brein kan alleen dingen onthouden waaraan aandacht is besteed. 6. Het brein pikt bepaalde prikkels van nature veel gemakkelijker op dan andere. Bij elk van deze zes