Als wij schurken waren

Oliver Marks heeft net tien jaar in de gevangenis gezeten voor een moord die hij wel of niet heeft gepleegd. Op de dag van zijn vrijlating wordt hij bezocht door detective Colborne, die voor zijn pensioen wil weten wat er tien jaar geleden echt gebeurd is. Als jonge Shakespeare-acteur op een exclusief conservatorium merkte Oliver op dat zijn getalenteerde klasgenoten zowel op het podium als daarbuiten dezelfde rollen leken te spelen - schurk, held, verleidster - terwijl hij zelf altijd een bijrol had. Maar wanneer de docenten de rolverdeling veranderen, slaat vriendschap om in rivaliteit. Als een van de zeven vrienden dood wordt aangetroffen, staat de rest voor hun grootste acteeruitdaging tot nu toe: de politie, en met name zichzelf, overtuigen van hun onschuld.

Oliver Marks heeft net tien jaar in de gevangenis gezeten voor een moord die hij wel of niet heeft gepleegd. Op de dag van zijn vrijlating wordt hij bezocht door detective Colborne, die voor zijn pensioen wil weten wat er tien jaar geleden echt gebeurd is. Als jonge Shakespeare-acteur op een exclusief conservatorium merkte Oliver op dat zijn getalenteerde klasgenoten zowel op het podium als daarbuiten dezelfde rollen leken te spelen - schurk, held, verleidster - terwijl hij zelf altijd een bijrol had. Maar wanneer de docenten de rolverdeling veranderen, slaat vriendschap om in rivaliteit. Als een van de zeven vrienden dood wordt aangetroffen, staat de rest voor hun grootste acteeruitdaging tot nu toe: de politie, en met name zichzelf, overtuigen van hun onschuld.

Ter Balkt draagt voor uit een ruime selectie van zowel oud als nieuw werk. Door zijn karakteristieke, zware basstem krijgen zijn beelden, ideeën en associaties een magische bijklank.

Door het open raam hoorde ik ze gillen, huilen. Ik denk dat iedereen het hoorde, maar niemand kwam naar buiten.Chicago, 1973. Pleasant Valley, zo noemt de negenjarige Shannon 'Kite' Vickerson de nette buitenwijk waar ze woont. Alles is er ogenschijnlijk perfect, ook bij de Vickersons thuis. Als er een probleemgezin met zeven kinderen in de wijk komt wonen, blijkt hoe zwak de fundamenten onder Kites perfecte wereld eigenlijk zijn.Voor de ogen van de jonge Kite stapelen de drama's in de buurt zich op en de situatie thuis wordt onhoudbaar. Een verwoestende brand zet alle spanningen in de buurt op scherp.Jarenlang torst Kite de trauma's uit haar jeugd met zich mee, totdat ze op haar zeventiende besluit op te graven wat het daglicht niet verdragen kon.In prachtig, beklemmend proza toont Jolanda Clément in Wij waren de Vickersons hoe ontwrichtend sociale controle kan zijn.Wij waren de Vickersons is eerder verschenen onder de titel Pleasant Valley.

Een meeslepende, hartverwarmende en plotgedreven roman. Eerder verschenen als Pleasant Valley.

Vijf dagen lang zitten Herman Van Rompuy en Rik Van Cauwelaert samen aan een tafel in de bibliotheek van de abdij van Affligem. Ze blikken terug op de steeds veranderende wereld zoals zij die in de afgelopen driekwart eeuw hebben beleefd en waargenomen. Geen interview, wel een tweegesprek tussen een van de meest ervaren Vlaamse journalisten van de afgelopen halve eeuw, en een politicus die als geen ander mee vormgaf aan de Vlaamse, Belgische en Europese geschiedenis van dezelfde periode.   Uitgangspunt voor de gesprekken zijn herinneringen, ervaringen en argumenten rond de grote vragen van de afgelopen decennia. Of het nu om het wegdeemsteren van de Katholieke Kerk, de impact van mei '68, de grote politieke uitdagingen van de twintigste eeuw, de groeiende verwijdering tussen Vlaanderen en Wallonië, de plaatsing van Amerikaanse raketten en de Koude Oorlog, de terugkeer van Rusland als speler op het geopolitieke toneel of de grote figuren uit de Vlaamse, Belgische en internationale

Wat doe je als je moet onderduiken, je een andere naam krijgt en je niet weet of je ouders je ooit nog komen halen? Of als je moet rennen voor je leven en dan ziet dat jouw hele familie in een andere trein zit dan jij? En als je opeens niet meer welkom bent in je eigen land? Hoe is het om in het donker verzetskrantjes rond te brengen, en nooit zeker te weten of je wordt gevolgd? Of om te moeten werken voor de vijand? En wat moet je doen als je eigen vader tijdens de oorlog een verkeerde keuze heeft gemaakt? Hoe is het echt om een oorlog mee te maken? Twaalf ooggetuigen vertelden hun oorlogsverhalen aan de Schrijvers van de Ronde Tafel, en die maakten er deze verhalen bij. Dit boek kwam tot stand in samenwerking met het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WOII - Heden (een project van Herinneringscentrum Westerbork).

Een bijzonder gecomponeerd boek over de recente Spaanse geschiedenis: de nasleep van de Spaanse Burgeroorlog en de cultus rondom falangist José Antonio Primo de Rivera, in opmaat naar de Tweede Wereldoorlog De Spaanse Burgeroorlog is ten einde. Spanje ligt in puin. In Alicante wordt het lichaam van José Antonio Primo de Rivera opgegraven. Zijn falangistische kameraden zullen hem op hun schouders dragen om hem te begraven bij het paleis El Escorial, iets ten noorden van Madrid. Elf dagen en tien nachten lang zullen ze door de straten van dorpen en steden lopen, omringd door kampvuren, vorst en propaganda: een mars van 467 kilometer om te laten zien wie er de baas is in het nieuwe Spanje. Maar de oorlog is niet echt voorbij. Tijdens deze herfstdagen van 1939 lijden duizenden onder de onderdrukking van het regime: mensen worden gevangengenomen, verbannen, weggezuiverd, ingezet als dwangarbeider, geïnterneerd in concentratiekampen, geëxecuteerd. Het regime probeert hen weg te stoppen, maar

Op 20 juni 1943 was Herman Heukels (1906-1947) als fotograaf aanwezig bij een grote razzia in Amsterdam. Enkele foto's die hij toen maakte, groeiden na de oorlog uit tot iconische beelden van de Jodenvervolging. De man achter de lens, naast prijswinnend (pers)fotograaf ook eigenaar van een bekende foto- en brillenzaak in Zwolle, had in 1940 besloten zijn talenten in te zetten ten behoeve van het naziregime. Een beslissing die van de persfotograaf een propagandist maakte. Buiten de fotografie om liet hij zich gelden als fanatiek nationaalsocialist, NSB'er en SS'er, van wie veel mensen het slachtoffer werden. Hermans broer Jan (1904-1950) koos eveneens voor het nationaalsocialisme. Met beduidend minder ambitie en minder talent voor fotografie dan Herman slaagde hij er toch in om ss-Kriegsberichter te worden. Hij zette zijn camera in als wapen om de tegenstander psychologisch te raken. Het voerde hem als een van de weinige Nederlandse vrijwilligers in de Waffen-SS naar het huidige