IDE-kabels kopen

IDE-kabels of Integrated Drive Electronics-kabels waren een van de meest gebruikte standaarden voor het aansluiten van opslagapparaten en andere randapparatuur op moederborden. Hoewel het een verouderde standaard is, zijn ze nog steeds nodig voor oudere moederborden.

De IDE-aansluitstandaard heeft de computerindustrie meer dan twintig jaar gedomineerd. Deze standaard werd gebruikt voor het aansluiten van opslagapparaten en andere randapparatuur zoals diskettestations en optische stations op het moederbord van de computer. Afhankelijk van de versie van het moederbord was dit een kabel met een veertig pins connector of een vierendertig pins connector. Dit artikel vertelt je alles wat je moet weten over IDE-kabels. Als je ze beter begrijpt, kun je tijdens de aankoop de juiste keuzes maken.

Een beginnersgids voor IDE-kabels

IDE kabels zijn lintkabels. Dit betekent dat de geleiders parallel aan elkaar zijn gerangschikt in een flexibele plastic behuizing. Hierdoor zien ze eruit als een lint. Niet alle IDE kabels zijn hetzelfde. Afhankelijk van het type kabel kon je gegevensoverdrachtsnelheden krijgen die varieerden van 33, 66, 100 en 133 Megabytes per seconde, of MBps. Terwijl je een snellere kabel zonder problemen op een langzamer apparaat kunt aansluiten, zal het gebruik van een langzamere kabel op een sneller apparaat de prestaties afremmen. Lees dit artikel om meer te weten te komen over deze kabels. Je vindt in dit artikel ook een paar handige tips die je kunt gebruiken bij het winkelen voor IDE-kabels.

Eigenschappen van IDE-kabels

Normale IDE-lintkabels hebben drie aansluitpunten. Dit in tegenstelling tot de meeste andere kabels, die alleen aansluitpunten hebben. Eén uiteinde van de IDE gaat altijd op het moederbord. Met het andere uiteinde kun je randapparatuur zoals dvd-stations en harde schijven aansluiten op het moederbord. Maar omdat er drie aansluitpunten in één kabel zitten, kun je deze gebruiken om twee randapparaten op het moederbord aan te sluiten. Om het makkelijk te maken om uit te zoeken waar je de kabel in moet steken, hebben deze kabels een rode lijn langs de zijkant die de eerste pin aangeeft.

Verschillende soorten IDE-kabels

Er zijn twee meest voorkomende soorten IDE-kabels. De grootste van de twee heeft drie connectoren met elk veertig pinnen. Aan de andere kant heeft de kleinere slechts 34 pinnen in elke connector. Het is echter niet alleen een uiterlijk verschil. De gegevensoverdrachtsnelheden van deze pinnen weerspiegelen dit verschil. Voor de komst van deze kabels gebruikten computers PATA-kabels voor gegevensoverdracht en communicatie tussen interne apparaten. Maar PATA-kabels hadden slechts een maximale snelheid van 133 MBps. Als je dat vergelijkt met de 1969 MBps piekoverdrachtsnelheid van IDE, besef je hoe groot de sprong was.

Compatibiliteit met nieuwere hardware

IDE kabels waren alomtegenwoordig in computers in de jaren 2000. Maar met de recente vooruitgang in computers vervangen nieuwere en betere technologieën de oudere IDE. Nieuwere SATA-kabels zijn tegenwoordig gebruikelijker in computers. Maar wat als de ene hardware ouder is en de andere nieuwer? Wat als je een SSD wilt aansluiten op een oud moederbord? In dat geval heb je een SATA-naar-IDE-adapter nodig. Daarnaast zijn er ook SATA-naar-USB-adapters. Met deze adapter kun je nieuwere hardware op oudere computers aansluiten via een USB-poort.

Geavanceerde IDE

Geavanceerde IDE was een verbetering ten opzichte van de traditionele IDE. Het behield de pinconfiguratie van gewone IDE, maar verbeterde de gegevensoverdrachtsnelheid tussen apparaten enorm. Je vindt deze kabels onder de naam EIDE, wat een acroniem is voor Enhanced IDE. Maar houd er rekening mee dat er een paar verschillende versies van EIDE zijn. Dit zijn ATA 3, ATA 2, Ultra ATA, Fast IDE en Fast ATA. De allereerste versies van EIDE kabels konden apparaten met een opslagcapaciteit tot 8,4 GB ondersteunen. In een tijdperk waarin de meeste mensen harde schijven van minder dan 100 GB gebruikten, was dit een grote stap.